Το 14ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών, που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, από τις 28 Ιούλη μέχρι τις 5 Αυγούστου, στην Αβάνα της ηρωικής Κούβας, αποτελεί πλέον μέρος της ιστορίας του θεσμού των Φεστιβάλ της παγκόσμιας προοδευτικής νεολαίας. Είναι η αγωνιστική συνέχεια των 13 Φεστιβάλ που έγιναν, μέχρι τη φιλοξενία στην Πιονγκ Γιανγκ της ΛΔ της Κορέας, το 1989. Η ιδέα της συνάντησης των νέων όλου του κόσμου ξεκίνησε 1947 στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας, για να γιορταστεί η νίκη των λαών και η συντριβή του φασισμού, αλλά και για το συντονισμό των προσπαθειών στον κοινό αγώνα για τη "Διαρκή ειρήνη, τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία και για ένα καλύτερο μέλλον των λαών". Η πρωτοβουλία ανήκε, στη "νεαρή" τότε Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικής Νεολαίας (ΠΟΔΝ) και είχε την πλήρη υποστήριξη των νεοδημιουργημένων σοσιαλιστικών χωρών και των αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων όλου του κόσμου.

Στις μέρες μας κάτω από διαφορετικές συνθήκες, με πολλές δυσκολίες και χωρίς την ύπαρξη, τη συμπαράσταση και βοήθεια των σοσιαλιστικών χωρών της Ευρώπης και κύρια της Σ. Ενωσης, με μια ΠΟΔΝ που αρχίζει να βγαίνει από την προσωρινή της κρίση, έγινε κατορθωτό να αναβιώσει ο θεσμός αυτός.

Οπως αναφέρεται και στην τελική διακήρυξη του Φεστιβάλ οι προσπάθειες πολλών Εθνικών Προπαρασκευαστικών Επιτροπών και νεολαιίστικων και φοιτητικών οργανώσεων σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, παρά τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της προπαρασκευής, έφεραν το αποτέλεσμα, του 14ου Φεστιβάλ στην Αβάνα, κάτω από το σύνθημα "Για την αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη, την ειρήνη και τη φιλία". Επίσης, η αξιέπαινη φιλοξενία της επαναστατικής Κούβας και η υπέροχη προσφορά του αγωνιζόμενου λαού της, συνέβαλαν καθοριστικά στην επίτευξη αυτού του στόχου, που πριν μερικά χρόνια φάνταζε απραγματοποίητος.

Η υπερβολικά αυξημένη συμμετοχή των 12.000 και πάνω αντιπροσώπων, από 132 χώρες, ξεπέρασε κατά πολύ την πρόβλεψη των 5.000 που υπολόγιζαν οι οικοδεσπότες. Αυτό, πέραν των άλλων δείχνει ότι οι προοδευτικοί νέοι και φοιτητές όλου του κόσμου με τις οργανώσεις τους, θέλουν να βγουν στο προσκήνιο και να συντονίσουν την πάλη ενάντια στα νέα δεινά της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης Πραγμάτων, για τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά δικαιώματά τους. Ομως δείχνει ακόμη ότι το παράδειγμα της επαναστατικής Κούβας, που συνεχίζει να αντιστέκεται και να δίνει το δικό της αγώνα, ενάντια στον απάνθρωπο αποκλεισμό των Αμερικανών ιμπεριαλιστών, συναντά όλο και μεγαλύτερη αλληλεγγύη στα νεολαιίστικα κινήματα σε όλες της γωνίες του κόσμου.