Με αφορμή τα νέα αντεργατικά μέτρα ενάντια στις εργασιακές σχέσεις, που θέλει να πάρει η κυβέρνηση, ξανατονίζεται από πολλές μεριές η ανάγκη μείωσης των ωρών εργασίας σε 35 την εβδομάδα. Σκόπιμα από τις άλλες δυνάμεις παρουσιάζεται το 35ωρο σαν το φάρμακο που θα λύσει όλα τα προβλήματα και ιδιαίτερα αυτό της ανεργίας.

Ενα δίκαιο και ώριμο αίτημα των εργαζομένων θέλουν να το χρησιμοποιήσουν σαν το άλλοθι, για να περάσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα, που ήδη έχουν συμφωνήσει σε γενικές γραμμές στο λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» το Νοέμβρη του 1977. Μάλιστα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και ΣΥΝ) φαίνεται διατεθειμένη να πάει στο διάλογο - απάτη της κυβέρνησης, να συζητήσει το πάρσιμο των νέων αντεργατικών μέτρων, αρκεί η κυβέρνηση να δεχτεί να συζητήσει και μόνο τη μείωση των ωρών εργασίας.

Δεν είναι τυχαίο που οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ δεν έχουν πει ακόμη συγκεκριμένα τι 35ωρο επιδιώκουν. Φυσικά, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να συμπεράνει για τι 35ωρο μιλούν, αφού δέχονται να συζητήσουν με την κυβέρνηση και τον ΣΕΒ τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Δηλαδή την κατάργηση της 7ωρης - 8ωρης δουλιάς και να δουλεύουν οι εργαζόμενοι όσο θέλει ο εργοδότης, δηλαδή 9 ή 10 ώρες την ημέρα. Και οι εργαζόμενοι θα παίρνουν κάποιο ρεπό μετά από 2 - 3 κλπ. μήνες, όταν θα εκτιμά ο εργοδότης ότι δε χρειάζεται εκείνη την ημέρα τον εργαζόμενο. Αυτό, φυσικά, δεν είναι μείωση των ωρών εργασίας, δεν είναι 35ωρο. Είναι απάτη, είναι 35ωρο -μαϊμού.

Ο ΣΥΝ κατέθεσε σχέδιο νόμου στη Βουλή για την εφαρμογή του 35ωρου. Τι είναι, λοιπόν, αυτή η πρόταση του ΣΥΝ; Ανταποκρίνεται στο αίτημα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος; Κατηγορηματικά λέμε όχι. Πρόκειται για νόθο 35ωρο. Με τον τρόπο που ο ΣΥΝ ζητά να εφαρμοστεί το 35ωρό του όχι μόνο δεν εξυπηρετούνται οι εργαζόμενοι, αλλά θα στραφεί και ενάντιά τους. Τι προτείνει, λοιπόν, ο ΣΥΝ στο συνδικαλιστικό κίνημα;

Προτείνει να κινηθούν σε 3 επίπεδα (από τη συνέντευξη Τύπου του ΣΥΝ):

1. Στο επίπεδο της νομοθετικής πρωτοβουλίας.

2. Στο επίπεδο της κεντρικής διαπραγμάτευσης με τους εργοδότες.

3. Σε επίπεδο χώρων που παρουσιάζουν μια μεγαλύτερη ετοιμότητα να εφαρμόσουν το 35ωρο (τράπεζες, ΔΕΚΟ, κλάδοι έντασης κεφαλαίου κλπ.).

Με το σχέδιο νόμου προτείνει η μείωση των ωρών εργασίας να αρχίσει σταδιακά:

- Από 1/1/2001 στις τράπεζες, ΔΕΚΟ, κερδοφόρες επιχειρήσεις, σε τομείς έντασης κεφαλαίου και τεχνολογίας και στο Δημόσιο.

- Από 1/1/2002 σε όλες τις επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 10 εργαζόμενους.

- Από 1/1/2003 σε όσους απασχολούν κάτω από 10 εργαζόμενους.

Ακόμη ζητά να δοθούν νέα κίνητρα στους εργοδότες που θα εφαρμόσουν το 35ωρο. Λες και τα κέρδη των καπιταλιστών είναι λίγα, όταν χρόνο με το χρόνο τα κέρδη τους αυξάνονται με απίθανους ρυθμούς. Την ίδια ώρα που οι μισθοί και τα μεροκάματα των εργαζομένων βρίσκονται στα επίπεδα του 1982.

Με την πρότασή του ο ΣΥΝ:

- επιδιώκει να περάσει στους εργαζόμενους την αντίληψη, ότι μέσα από το διάλογο με τους εργοδότες και την κυβέρνηση μπορεί να λυθεί αυτό το αίτημά τους.

- διασπά τους εργαζόμενους σε τρεις κατηγορίες, αποδυναμώνοντας έτσι τη θέση τους. Δέχεται την άποψη των καπιταλιστών ότι δεν μπορούν να εφαρμόσουν παντού το 35ωρο.

- δέχεται τη θέση των καπιταλιστών, ότι με την εφαρμογή του 35ωρου θα έχουν κόστος, άρα γι' αυτό πρέπει να τους δοθούν νέα προνόμια.

Την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης μιλά για σύγκρουση, για να περάσουν τα αντεργατικά τους μέτρα, ο ΣΥΝ προσπαθεί να καθησυχάσει τους εργαζόμενους, να περάσει την αντίληψη ότι μέσα από το διάλογο μπορεί να δοθεί λύση στο αίτημα της εργατικής τάξης για τη μείωση των ωρών εργασίας.

Ο ΣΥΝ ισχυρίζεται ότι με την πρότασή του θα δημιουργηθούν 130.000 νέες θέσεις εργασίας και θα σωθούν 50.000. Λένε ψέματα, προσπαθούν να παραπλανήσουν άνεργους και εργαζόμενους. Γιατί, προϋπόθεση για να δημιουργηθούν κάποιες θέσεις εργασίας ή να σωθούν κάποιες είναι, παράλληλα με τη μείωση των ωρών εργασίας, να μειωθεί αντίστοιχα και η παραγωγή. Επίσης, να μην καλυφτεί η μείωση της παραγωγής με υπερεργασία ή υπερωριακή απασχόληση των ήδη εργαζομένων. Κάτι που ο ΣΥΝ όχι μόνο δε δέχεται αλλά απεναντίας μιλά στην εισηγητική έκθεσή του για μέτρα, με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας. Πώς, λοιπόν, θα δημιουργηθούν οι νέες θέσεις εργασίας;

Ακόμα όμως και αυτό το 35ωρο που ζητά, το ζητά για τους μισούς εργαζόμενους. Και αυτό γιατί με την πρότασή του ζητά να καταργηθούν τα άρθρα 2 και 3 του νόμου 2639/98 για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τη μερική απασχόληση, και την αντικατάστασή τους με ποσοστό μερικής απασχόληση σ' όλους τους χώρους εργασίας έως 10%. Σκόπιμα δε ζητά την κατάργηση του άρθρου 4 του νόμου 2639/98, που καλύπτει νομικά τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (ΤΣΑ), που ο ΣΥΝ, η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ από κοινού είχαν συμφωνήσει και αποφασίσει στη διοίκηση της ΓΣΕΕ. Και επίσης ήταν ένα από τα αντεργατικά μέτρα που από κοινού οι τρεις είχαν συμφωνήσει με την κυβέρνηση και τον ΣΕΒ στον «κοινωνικό διάλογο», στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης της ανεργίας. Αυτή ακριβώς τη συμφωνία τους, κάλυψε νομικά η κυβέρνηση με το άρθρο 4 του νόμου 2639/98. Σ' αυτούς τους νομούς που ισχύουν τα ΤΣΑ δουλεύουν πάνω από το 50% των εργαζομένων της χώρας. Και φυσικά σ' αυτούς τους νομούς κανένα 35ωρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί, αφού εκεί καταργούνται οι κλαδικές συμβάσεις, μειώνονται οι μισθοί και τα μεροκάματα, επιβάλλεται στους εργαζόμενους να δουλεύουν όσο και όπως θέλει ο εργοδότης.

Αν υπολογίσουμε και το 10% της μερικής απασχόλησης που προτείνει για τους υπόλοιπους εργαζόμενους ο ΣΥΝ καταλαβαίνει ο καθένας ότι απευθύνεται με την πρότασή του σε λιγότερους από το 50% των εργαζομένων.

Ακόμα ο ΣΥΝ στην πρότασή του δεν προτείνει αντίστοιχη μείωση των ωρών εργασίας σε όσους δουλεύουν στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Ετσι διά της σιωπής δέχεται και αυτή τη θέση κυβέρνησης και ΣΕΒ να καταργηθεί ο θεσμός των βαριών και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.

Η μείωση των ωρών εργασίας σε 35, με βελτίωση των αποδοχών των εργαζομένων με πλήρη ασφαλιστικά κλπ. δικαιώματα, το ΚΚΕ παλεύει να εφαρμοστεί τώρα και για όλους τους εργαζόμενους:

5 ημέρες δουλιά τη βδομάδα.

Αυτό το 35ωρο θέλουν οι εργαζόμενοι.

Επίσης αντίστοιχη μείωση των ωρών εργασίας για τους εργαζόμενους στα βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

Η εφαρμογή αυτού του ωραρίου που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των εργαζομένων θα είναι αποτέλεσμα όχι κάποιου διαλόγου με την κυβέρνηση και τον ΣΕΒ, αλλά αποτέλεσμα της ταξικής πάλης.