Ασφαλώς, τα Ωρολόγια Προγράμματα είναι μόνο ένα τμήμα του νέου "εκπαιδευτικού" οικοδομήματος. Οι πραγματικές διαστάσεις των χαρακτηριστικών τους μπορούν να αποκαλυφθούν, μόνο, αν συνδυαστούν με το σύνολο των μέτρων και στόχων που επιδιώκονται (χαμηλές δαπάνες, ιδιωτικοποίηση, εξεταστικό, αναλυτικά προγράμματα, βιβλία, μερική κατάρτιση, χτύπημα των εργασιακών σχέσεων κλπ.).

Ομως, παρά τη φαινομενική αποσπασματικότητα και τα σύννεφα της παραπλάνησης που τα συνοδεύουν, ακόμη και τα Ωρολόγια Προγράμματα, ιδωμένα στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής προώθησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των κατευθύνσεων της ΕΕ, μπορούν να φανερώσουν τους στόχους που υπηρετούν:

• Εντονότερη κατηγοριοποίηση, μονομέρεια και αποσπασματικότητα στη γνώση, υποβάθμιση στη μόρφωση.
• Πίεση για μια πιο εσπευσμένη επιλογή κατεύθυνσης, σε μικρότερη ηλικία, με λιγότερη ωριμότητα και γνώση και μέσα σε ένα κοινωνικό καθεστώς εφιαλτικής ανεργίας, παραμόρφωσης της συνείδησης και φθοράς των αξιών.

Ετσι, διαμορφώνονται συνθήκες που προκαθορίζουν στενότερες επιλογές στις σπουδές και την εργασία, ενισχύουν τη διαλογή με ταξικά κριτήρια, οδηγούν σε μεγαλύτερα λάθη, ετεροκαθορισμούς, αποθάρρυνση και αδιέξοδα.

Ομως, θέτοντας στους μαθητές, με τα συγκεκριμένα Ωρολόγια Προγράμματα, ακόμη πιο νωρίς, ερωτήματα: σε ποια κατεύθυνση θα πας, σε ποιες σχολές, σε ποια μαθήματα θα δώσεις μεγαλύτερο βάρος, σε τελευταία ανάλυση, ποια θα αφήσεις και ποια θα πάρεις, τι άλλο κάνουν από το να συνδέουν πιο σφιχτά και να ετεροκαθορίζουν τη λειτουργία του λυκείου, να την υποτάσσουν στο διαχωρισμό και το ξεδιάλεγμα; Πολύ περισσότερο, με ένα εξεταστικό σύστημα που θα καταμετρά τελεσίδικα, θα σταμπάρει, μια κι έξω, πιο νωρίς και σ' ένα δρόμο στείρας μονομέρειας, τι άλλο κάνουν από το να δένουν, κυριολεκτικά, χειροπόδαρα τους μαθητές, με τη φθοροποιό και ανούσια εξάντληση της παραπαιδείας,να ανυψώνουν ανυπέρβλητους φραγμούς για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων και να οδηγούν στην πικρή γεύση της αποτυχίας, τον εφιάλτη της εγκατάλειψης και των αδιεξόδων;

Τι άλλο αποτέλεσμα, επομένως, μπορούν να προκαλέσουν από την ακόμη μεγαλύτερη αδρανοποίηση και παράλυση του λυκείου ως χώρου εκπαίδευσης, διαπαιδαγώγησης και ανάπτυξης της προσωπικότητας, σε μια τόσο, μάλιστα, κρίσιμη ηλικία;

• Η μείωση των ωρών μαθημάτων, όπως των Ελληνικών (σε όλες τις τάξεις) ή των Φυσικών Επιστημών (στις πρώτες τάξεις, που αφορούν τους πολλούς μαθητές).
• Η επιμονή στην αναποτελεσματική επιβάρυνση των μαθητών με τη διδασκαλία όχι από τη μετάφραση των Αρχαίων Κειμένων.
• Η προβολή μεταφυσικών αντιλήψεων.
• Η ιδεολογική μονομέρεια,διακριτή σε ορισμένα μαθήματα επιλογής (π. χ. μάθημα Λογοτεχνίας ευρωπαϊκής και όχι παγκόσμιας!), κυρίως, όμως, ο κατακλυσμός του συνόλου των βιβλίων και του αναλυτικού προγράμματος, όπως δικαιούμαστε να προβλέπουμε (ντιρεκτίβες κλπ.), από το πνεύμα της "Λευκής Βίβλου" και η καλλιέργεια μιας σχεδόν εμπειρικής παραδοχής των επιλογών της ΕΕ (η οποία ως "ευρωπαϊκή διάσταση της εκπαίδευσης" διαφαίνεται ότι θα αποτελεί βασικό κριτήριο "αξιολόγησης"!).
• Η αφαίρεση οποιασδήποτε επαγγελματικής εκπαίδευσης από τα ΤΕΛ και ΕΠΛ, ουσιαστικά η κατάργησή τους, ιδιαίτερα των ΤΕΛ, η διάλυση των νυχτερινών λυκείων,συνδυασμένα με την πλήρη απουσία παροχής, πλέον, επαγγελματικών και τεχνικών εφοδίων σε όλα τα λύκεια,όπως, επίσης, η μετατροπή τους σε κέντρα εξετάσεων - λαιμητόμο,αναδεικνύουν την απαράδεκτη πολιτική απόφαση υλοποίησης των εντολών της ολιγαρχίας για απώθηση και έξωση από το λύκειο, με ταξικά κριτήρια,του μεγάλου αριθμού των μαθητών και τη διοχέτευσή τους στην ιδιωτική μερική κατάρτιση των ΙΕΚ, και διαμόρφωση, έτσι, του εργατικού δυναμικού που οραματίζονται, του εξαρτημένου, χωρίς δικαιώματα, φτηνού και υποταγμένου στην πιο ανελέητη εκμετάλλευση, των λεγόμενων "απασχολήσιμων".

Ολα αυτά, όμως, κάνουν φανερή την επιμονή στη διατήρηση και την επιδείνωση της σημερινής αρνητικής πραγματικότητας, την έλλειψη διάθεσης για τη λειτουργία ενός σχολείου σύγχρονου, που να απαντά, με επιστημονικό τρόπο, στις πραγματικές ανάγκες της νεολαίας και του λαού, ενώ αναδεικνύουν την πρόθεση ακόμη εντονότερης ιδεολογικής χειραγώγησης και επιβολής αντιεπιστημονικών επιλογών και σκοπιμοτήτων.

Καμιά αναβάθμιση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος δεν προγραμματίζουν. Αντίθετα, προωθούν την υποβάθμιση και υπονόμευσή του.Είναι χαρακτηριστική ακόμη η φράση - ομολογία της Υπουργικής Απόφασης για τα Ωρολόγια Προγράμματα (στα υπόψη για την έκδοσή της): "Από την παρούσα δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού"!

Οι μόνες δαπάνες, που φαίνεται να τους χρειάζονται (όπως δείχνει η έκθεση λογιστηρίου του νόμου), είναι για τον εξαναγκασμό, την επιβολή της πολιτικής τους. Είναι οι δαπάνες για την οικοδόμηση του μηχανισμού εξετάσεων - Προκρούστη και των εκβιασμών, της χειραγώγησης, με τη δήθεν "αξιολόγηση".

Επομένως, δικαιώνεται η κατηγορηματική άρνηση για κάθε είδους ψευτοδιαλόγους,για δήθεν βελτιωτική παρέμβαση στο περιεχόμενο των ΠΔ και Υπουργικών Αποφάσεων, που μόνο αυταπάτες και συναίνεση καλλιεργούν.

Επιβεβαιώνεται η ανάγκη να ενισχυθεί η διεκδίκηση και η απαίτηση,που προβάλλεται σταθερά από τους κομμουνιστές και τη μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών, φοιτητών και εργαζομένων, για άμεση κατάργηση του νόμου και ανατροπή του στην πράξη.

Η ανάγκη για το Μέτωπο Παιδείας,συσπείρωση δυνάμεων σε διαρκή, πολύμορφο και συντονισμένο αγώνα. Για μαζική αντίδραση και αντίσταση ενάντια σε κάθε προσπάθεια εφαρμογής του και διεκδίκηση μιας άλλης φιλολαϊκής πολιτικής στην παιδεία και γενικότερα.

Δήμος ΣΤΑΜΑΤΕΛΑΤΟΣ

Εκπαιδευτικός