Για το "πού το πάει" η κυβέρνηση με τα "αγροτοδικεία", χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με την καταδίκη των 64 αγροτών των Τρικάλων. Δεν είναι μόνον η πρωτοφανής σε προκλητικότητα απόφαση του δικαστηρίου να στερήσει από τους καταδικασμένους αγρότες το δικαίωμα της έφεσης, ένα δικαίωμα που αναγνωρίζεται ακόμη και στους δολοφόνους ή στους εμπόρους ναρκωτικών. Είναι και κάποιες "λεπτομέρειες" αυτής της απόφασης που αξίζει να επισημανθούν.

Οι 60 από τους 64 καταδικασθέντες αγρότες κατάγονται από το χωριό Ζάρκο. Είναι χωριό που πάντα πρωτοστατεί στους αγροτικούς αγώνες. Επρεπε λοιπόν το δικαστήριο να δώσει ένα "μάθημα" στους Ζαρκινούς, για να τους τρομοκρατήσει και να μην ξαναβγούν στους δρόμους του αγώνα.

Ταυτόχρονα, πολλοί από τους καταδικασθέντες θα βρεθούν κατηγορούμενοι και σε άλλες δίκες στη συνέχεια για τη συμμετοχή τους σε άλλες κινητοποιήσεις. Επρεπε λοιπόν το δικαστήριο να τους καταδικάσει με αναστολή, χωρίς το δικαίωμα έφεσης, ώστε να σκέφτονται πως στις επόμενες δίκες θα είναι υπότροποι, να κρατούνται, ουσιαστικά, "όμηροι" κι έτσι να το σκεφτούν πολύ πριν ξαναπάρουν μέρος σε κινητοποιήσεις.

Κι ύστερα, κυβερνώντες και δικαστικοί επιμένουν ότι αυτές οι δικαστικές αποφάσεις ουδεμία σχέση έχουν με την κυβερνητική πολιτική. Λες και τούτη η χώρα κατοικείται από "μυγοχάφτες", αφελείς και ανυποψίαστους...