- Τι σημαίνει η εμφάνιση των κρουσμάτων μηνιγγίτιδας τον τελευταίο καιρό;

- Είναι σποραδικά κρούσματα που δε συνιστούν επιδημία. Τέτοια κρούσματα εμφανίζονται κυρίως το χειμώνα, όταν έχουμε κι άλλες επιδημικές ιώσεις. Είναι πιθανό να οφείλονται σε πολλούς ιούς ή στον ίδιο το μηνιγγιτιδόκοκο.Η μηνιγγίτιδα πολλές φορές αντιμετωπίζεται χωρίς να αφήσει προβλήματα στους αρρώστους. Μερικές φορές τα κρούσματα είναι πολύ βαριά και ελάχιστες φορές είναι κεραυνοβόλες περιπτώσεις, που μπορεί να καταλήξουν κακώς.

- Πώς μπορεί να προφυλαχτεί κανείς απ' τη μηνιγγίτιδα;

- Χρειάζονται υγιεινές συνθήκες και καθαριότητα. Να αποφεύγουμε το συνωστισμό στα σχολεία και στα λεωφορεία, πράγμα δύσκολο όταν έχουμε τέτοιες ιώσεις.

- Πώς αντιμετωπίζονται τα περιστατικά;

- Πρώτα απ' όλα δεν ξέρει κανείς πότε αυτά τα περιστατικά είναι μηνιγγίτιδα και πότε είναι απλή ίωση. Αυτό μπορεί να το ξέρει ο γιατρός. Πολλές φορές ακόμη κι ο γιατρός δυσκολεύεται να καθορίσει από την αρχή τι ακριβώς είναι το περιστατικό.

Οι γονείς πρέπει να πηγαίνουν στο γιατρό τα παιδιά τους, όταν παρουσιάζουν ύποπτα συμπτώματα.

- Κι αν δεν υπάρχουν οι παράδες;

- Η απάντηση αυτού του ερωτήματος - όπως και πώς μπορεί να γίνει ο έγκαιρος εντοπισμός του περιστατικού - βρίσκεται σε άλλο επίπεδο.

Γι' αυτό το ΚΚΕ μιλά για δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους...

- Πέρα απ' αυτή τη γενική αρχή...

- Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η μη ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ). Ετσι όλες οι ιώσεις πέφτουν στα νοσοκομεία, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν εκεί.

Τα παιδιατρικά νοσοκομεία δέχονται το βάρος όλης της Ελλάδας. Ολοι οι γιατροί και των τριών παιδιατρικών νοσοκομείων να εφημέρευαν σε 24ωρη βάση, πάλι δε θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.

Θα 'πρεπε να έχουν αναπτυχθεί τα Κέντρα Υγείας αστικού τύπου, με παιδιάτρους, παθολόγους - και γενικά όλες τις ειδικότητες - ώστε να δει ο ειδικευμένος παιδίατρος αυτά τα παιδιά και να μπορεί έγκαιρα να διαγνώσει το πρόβλημα και να παραπέμψει το περιστατικό - όταν χρειαστεί - στο νοσοκομείο, για να αντιμετωπιστεί με τον καλύτερο τρόπο.

Θα 'πρεπε να υπάρχουν σχολιατρικές υπηρεσίες, γιατροί εργασίας και υπηρεσίες δημόσιας υγιεινής.

Ομως η κυβέρνηση διέγραψε και απ' το λεξιλόγιό της τα Κέντρα Υγείας αστικού τύπου και θεσμοθέτησε τα περίφημα Δίκτυα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που φαίνεται να καταλήγουν - αν υλοποιηθούν - σε ένα "ανακάτεμα" των ήδη υπαρχουσών - και ανεπαρκών - μονάδων ΠΦΥ.

- Στις απομακρυσμένες περιοχές τι μπορεί να γίνει;

- Εν πρώτοις πρέπει να καλυφθούν τα υπάρχοντα κενά στο δημόσιο σύστημα υγείας. (Δε νοείται, δηλαδή, να μην υπάρχει παιδίατρος στο νοσοκομείο της Χίου).

Από εκεί και πέρα πρέπει να αξιοποιηθούν το ΕΚΑΒ και τα μέσα μεταφοράς, για να μεταφέρουν το περιστατικό έγκαιρα στα μεγάλα νοσοκομεία. Ούτε εδώ μπορούμε να καμαρώσουμε για τις υπηρεσίες μας.

Υπάρχουν πολλά παράπονα με το περιστατικό της Χίου, το οποίο χάθηκε στο δρόμο...

- Δεν είναι μόνο παράπονα, αλλά και οργή και αγανάκτηση...

- Νιώθω τον πόνο των γονιών του παιδιού και κατανοώ την αγανάκτηση των κατοίκων του νησιού.

Ομως, λέω, και τούτο: Η λύπη και η αγανάκτηση για την απώλεια της ζωής ενός παιδιού - αλλά και κάθε ανθρώπου - σημαίνει και τοποθέτηση απέναντι στα προβλήματα του υγειονομικού συστήματος. Σημαίνει και αίτημα για μια πολιτική υπέρ της δημόσιας, δωρεάν, υψηλού επιπέδου, καθολικής και ίσης φροντίδας υγείας για όλους τους ανθρώπους.

Αλλιώς - δυστυχώς - και άλλα παιδιά θα χαθούν, ακόμα κι όταν η επιστήμη είναι σε θέση να τα σώσει.

Γ. Μ.