Είναι ολοφάνερο ότι η διαδικασία εκλογής του νέου αρχιεπισκόπου αποτέλεσε ένα γεγονός που ξέφυγε από τα στενά όρια της Εκκλησίας. Δεν ήταν μια καθαρά "εσωτερική υπόθεση". Αντίθετα, από την πρώτη στιγμή, φάνηκε ότι ενεπλάκησαν "εξωγενείς" παράγοντες, από τα δύο μεγάλα, κυρίως, κόμματα, είτε από ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες και, βέβαια, από τα ΜΜΕ. Ακόμα και ο "πολυπράγμων" Ν. Μπερνς εκδήλωσε το ενδιαφέρον του... Πρόκειται για αναπόφευκτη εξέλιξη, εκτός των άλλων, γιατί η ηγεσία της Εκκλησίας αποτελούσε και αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εξουσίας, σε άμεση επαφή και σύμφυση με τους άλλους "πυλώνες" του συστήματος. Φυσικό επακόλουθο, λοιπόν, ήταν στην ανάδειξη της νέας ηγεσίας της Εκκλησίας να βάλουν τη σφραγίδα τους - εκτός από τη Θεία Χάρη... - και γήινες ισχυρές δυνάμεις, ιδιαίτερα αυτές που "ηγεμονεύουν" στο σύστημα.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που δεν αναμείχθηκε με κανέναν τρόπο στην όλη υπόθεση, συνεπές στις θέσεις αρχών που έχει απέναντι στο ζήτημα της Εκκλησίας. Ομως, είναι επιτακτικά αναγκαίο να θεσπιστεί στο υπό αναθεώρηση Σύνταγμα η πρόταση του Κόμματος, για πλήρη χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος και κατάργηση του άρθρου 3 του Συντάγματος.