Η Σύνοδος Κορυφής που αρχίζει αύριο στις Βρυξέλλες έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, που την ξεχωρίζει από τις προηγούμενες. Οι αποφάσεις της είναι ήδη γνωστές. Τα ονόματα των 11 χωρών που από την 1η Ιανουαρίου 1999 θα διαμορφώσουν το ΕΥΡΩ είναι γνωστά, όπως γνωστό είναι και το "Σύμφωνο Σταθερότητας" που θα διέπει τις οικονομικές πολιτικές των χωρών - μελών για τα επόμενα χρόνια. Αρα τι καινούριο μένει να μάθουμε απ' αυτή τη Σύνοδο;

Θα είναι το όνομα του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και το αν θα υιοθετηθούν οι γερμανικές προτάσεις για αυστηροποίηση του "Συμφώνου Σταθερότητας" και επίσπευση της ισχύος του. Μ' αυτά τα δυο θέματα αναμένεται να ασχοληθούν στο μεγαλύτερο μέρος της Συνόδου οι δεκαπέντε ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης από αύριο μέχρι και την Κυριακή.

Οσον αφορά στο πρόσωπο που θα πάρει το τιμόνι της ΕΚΤ απ' την 1/1/99, η μάχη έχει σαν αντικείμενο το ποιος θα ελέγχει αυτή την υπερτράπεζα που για το επόμενο διάστημα θα αποφασίζει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν για τη νομισματική και πιστωτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης γενικά και της κάθε χώρας - μέλους χωριστά. Μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί δυο υποψηφιότητες, του Ολλανδού Βιμ Ντουίσενμπεργκ και του Γάλλου Ζαν - Κλοντ Τρισέ.Ο πρώτος υποστηρίζεται από την Ολλανδία, τη Γερμανία και άλλες βόρειες χώρες ενώ ο δεύτερος από τη Γαλλία και κάποιες χώρες του νότου. Το θέμα δεν είναι μικρό αφού από την έκβασή του θα κριθεί ποιος θα έχει στα χέρια του το χρυσό κλειδί του θησαυροφυλακίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Σχετικά με το άλλο θέμα οι Γερμανοί δε θα συναντήσουν μεγάλες αντιδράσεις και έτσι θα επιβάλλουν ακόμη σκληρότερους όρους και απ' αυτούς που περιείχε το "Σύμφωνο Σταθερότητας" που εγκρίθηκε τον περασμένο Ιούνιο και ενσωματώθηκε στη Συνθήκη του Αμστερνταμ. Οι Γερμανοί τραπεζίτες φοβούμενοι τις επιπτώσεις που θα είχε η συμμετοχή στο ΕΥΡΩ χωρών που έχουν μεγάλες ανισορροπίες, όπως η Ιταλία και το Βέλγιο, προτείνουν ορισμένες προσθήκες στο Σύμφωνο. Οι σημαντικότερες είναι: Το Σύμφωνο να αρχίσει να ισχύει όχι από την 1/1/99 αλλά από την 1/7/98. Το σύνολο της δημοσιονομικής πολιτικής των χωρών - μελών να τεθεί υπό τον έλεγχο του Συμβουλίου. Ετσι δε θα επιβάλλονται μόνο ποινές σε όσους αποκλίνουν από τους "κοινούς" στόχους αλλά θα είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλουν για επικύρωση τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Τέλος θέλουν να δεσμεύσουν όλους τους εταίρους ότι μέχρις ότου φέρουν τα ελλείμματα στο ύψος που ορίζει το Μάαστριχτ, δε θα διαθέτουν πουθενά αλλού πόρους παρά μόνο για το σκοπό αυτό.

Ειδικά με το τελευταίο θέλουν να διασφαλίσουν την ΟΝΕ απ' το ενδεχόμενο μια χώρα να διαθέσει πόρους για κοινωνική πολιτική, ή άλλες πολιτικές. Πρόκειται δηλαδή για διά νόμου απαγόρευση κοινωνικής πολιτικής!

Οσο για τους εργαζόμενους, αυτοί δεν έχουν λόγο να περιμένουν τη Σύνοδο για να μάθουν τι θα πάθουν. Οσοι εργάζονται στις χώρες του ΕΥΡΩ ξέρουν ότι τα νέα δεινά τους θα περιέχονται στα "Σύμφωνα Σταθερότητας", για τους άλλους στα νέα "Προγράμματα Σύγκλισης". Και οι μεν και οι δε, με, ή χωρίς ΕΥΡΩ θα συνεχίσουν να βλέπουν την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται, την ανεργία να μεγαλώνει, τις εργασιακές σχέσεις να επιστρέφουν στο Μεσαίωνα, το ασφαλιστικό σύστημα να κατεδαφίζεται.