Οι μετανάστες που απασχολούνται σε αγροτικές εργασίες στην ελληνική ύπαιθρο, δουλεύουν από 10 μέχρι 12 ώρες ημερησίως, μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες και πληρώνονται μεροκάματο που κυμαίνεται από 2.000 μέχρι και 4.000 δραχμές, χωρίς καμιά εξασφάλιση για συνέχιση της εργασίας και χωρίς ασφάλιση. Ταυτόχρονα, κι αυτοί - όπως και οι άλλοι που εργάζονται στις πόλεις - αντιμετωπίζουν και πρόβλημα στέγασης, αναγκαζόμενοι να διαμένουν τις περισσότερες φορές στο ύπαιθρο ή σε αποθήκες και καλύβες, αφού το μεροκάματο δεν είναι καθημερινό και, όταν υπάρχει, είναι πολύ χαμηλό, μ' αποτέλεσμα να μην φτάνει για να πληρώσουν νοίκι και να διαμείνουν σε σπίτια. Τα αιτήματα, λοιπόν, που προβάλλουν οι αλλοδαποί στο Βελεστίνο - και προφανώς καλύπτουν και εκείνα των άλλων που εργάζονται σε άλλες αγροτικές περιοχές της χώρας - είναι τα ελάχιστα και πλέον ζωτικά που πρέπει και μπορούν να ικανοποιηθούν.

***

Συνεισφορά έχουν οι αλλοδαποί και στο εισόδημα των κτηνοτρόφων, αφού πολλοί απ' αυτούς απασχολούνται και στην κτηνοτροφία.

Τα τελευταία χρόνια, στα οποία την πλειοψηφία των εργατών γης αποτελούν οι μετανάστες, η εξασφάλιση αγροτικού εισοδήματος εξαρτάται σε μεγάλο ποσοστό από αυτή την εργασία των μεταναστών.

Φυσικά το αγροτικό εισόδημα συνεχώς μειώνεται με ευθύνη της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ που εφαρμόζει η κυβέρνηση και η όποια συμβολή της φτηνής εργατικής δύναμης, του φτηνού μεροκάματουτων μεταναστών δε φτάνει για να σωθεί η αγροτική οικονομία της Ελλάδας και να σταματήσει το μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Πάρ' όλα αυτά, αυτή η συμβολή πρέπει ν' αναγνωρίζεται.

Βεβαίως, το γενικότερο κλίμα ξενοφοβίας που δημιουργείται στην Ελλάδα, με πρόσχημα την αύξηση της εγκληματικότητας και στο χώρο των λαθρομεταναστών, εμποδίζει, πάρα πολλές φορές, την αγαστή συνύπαρξη και συνεργασία κατοίκων της υπαίθρου με τους αλλοδαπούς. Και είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ η πλειοψηφία των αγροτών παραδέχεται τη συμβολή των μεταναστών στην αγροτική οικονομία, πολλοί - κι ανάμεσά τους μερικοί κοινοτάρχες που επιδεικνύουν "υπερβάλλοντα ζήλο" - επικαλούνται την εγκληματικότητα που προβάλλεται υπερβολικά και, εν πολλοίς, ύποπτα από τα ΜΜΕ, για να θέσουν εμπόδια α' αυτή τη συνεργασία και ομαλή συμβίωση και ν' απορρίψουν ακόμα και τα ζωτικά οικονομικά αιτήματα των μεταναστών για ανθρώπινα μεροκάματα και συνθήκες εργασίας.

Φυσικά, το ίδιο πρόσχημα - μαζί με την επίκληση του φόβου για αύξηση της ανεργίας στους Ελληνες εργαζόμενους, απ' τους οποίους "παίρνουν τη δουλιά" οι ξένοι - επικαλείται, εμμέσως πλην σαφώς και η κυβέρνηση, για να μη λαμβάνει μέτρα για τη νόμιμη και ισότιμη ένταξη του απαραίτητου μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού στη χώρα μας.

***

Βεβαίως, μια τέτοια εξέλιξη δε συμφέρει πολλούς εργοδότες και προπάντων τους κυβερνώντες. Οι μεν πρώτοι, γιατί θέλουν φτηνή κι ανοργάνωτη εργατική δύναμη για να πληρώνουν λιγότερα και να κερδίζουν περισσότερα. Οι δε δεύτεροι, για να λύνουν κάποια προβλήματα ζήτησης φτηνών εργατικών χεριών για τις λεγόμενες "σκληρές" και εποχιακές εργασίες και, ταυτόχρονα, να διατηρούν το κλίμα ξενοφοβίας που συμβάλλει στην αποδυνάμωση του εργατικού κινήματος και "δηλητηριάζει" το κοινωνικό σώμα.

Γι' αυτό και απαιτείται μέτωπο κοινού αγώνα Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων για την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων στην εργασία και στην ασφάλιση, για την ομαλή και νόμιμη ένταξη των αλλοδαπών στην ελληνική κοινωνία.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Η αγωνιστική δράση των μεταναστών στο Βελεστίνο Μαγνησίας - η οποία, εκτός των αντιδράσεων βρήκε και συμπαράσταση από πολλούς εργαζόμενους της περιοχής - μπορεί ν' αποτελέσει την απαρχή για οργάνωση του κινήματος των μεταναστών και την ένταξή του στο ελληνικό εργατικό κίνημα. Οι Ελληνες εργαζόμενοι, οι αγρότες δεν έχουν να χάσουν από μια τέτοια εξέλιξη. Αντιθέτως, όταν όλοι μαζί, ντόπιοι και ξένοι εργαζόμενοι, θα μάχονται για τα δικαιώματά τους ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τότε και η δύναμη του διεκδικητικού κινήματος θα είναι δυνατότερη και πιο αποτελεσματική