- Προχτές ένιωσες στο πετσί σου την αστυνομική βία. Κάποιοι ισχυρίζονται πως εσείς επιδιώξατε τα επεισόδια, όπως το ίδιο ισχυρίζονται και για τα χτεσινά έξω από τη Βουλή.

- Τα ΜΑΤ είχαν πάρει εντολή να εμποδίσουν την είσοδό μας στο δικαστήριο. Δεν επέτρεψαν ούτε στους συνδικαλιστές μας να παρακολουθήσουν τη διαδικασία. Γιατί; Μήπως γιατί θα φαινόταν ότι η απόφαση ήταν βγαλμένη από πριν; Γιατί τόσες αναβολές; Σε τι σκοπεύουν; Ποιους καλύπτουν, ποιους προστατεύουν; Τα ΜΑΤ μπήκαν μπροστά μας και ήταν αποφασισμένοι να μας εμποδίσουν με κάθε τρόπο. Αυτοί άρχισαν να μας γρονθοκοπούν και να μας σπρώχνουν. Ποδοπατήσανε την πρόεδρο και τον γραμματέα του σωματείου. Οταν πήγα να προστατεύσω τον γραμματέα, κάποιο από τα "όργανα της τάξης" γύρισε και με χτύπησε γροθιά κάτω από το στήθος. Με έσπρωξε σαν σκουπίδι. Επεσα και χτύπησα στο κεφάλι. Εχασα τις αισθήσεις μου. Οι συνάδελφοι καλούσαν ασθενοφόρο, αλλά οι άλλοι συνέχιζαν να χτυπάνε. Επειτα με πήγαν στην Πολυκλινική...

- Τι σκέφτηκες όταν, προχτές έξω από τα δικαστήρια, είδες τους άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων να σας περιμένουν;

- Εξαγριώθηκα, όπως και όλοι οι συνάδελφοι. Δεν είμαστε εγκληματίες. Δουλεύω 9 χρόνια καθαρίστρια στο ΜΙΝΙΟΝ για 150.000 δραχμές. Εμείς κάνουμε τη δουλιά μας. Γιατί δεν πάνε να πιάσουνε τ' αφεντικά, που μας έχουν φέρει μέχρι εδώ; Χριστιανέ μου - φώναξα σε κάποιον - πέντε μήνες έχω να πληρωθώ. Γιατί δεν πιάνετε τους κλέφτες που χρωστάνε; Γιατί δεν πάτε να εφαρμόσετε το νόμο στον κ. Ησαϊάδη, που χρωστάει στο κράτος, στο ΙΚΑ, στους προμηθευτές και σε μας τους εργαζόμενους; Αλλά οι εντολές είναι άλλες. Τα κλομπ τα έχουν μόνο για τον εργάτη...

- Το βράδυ στο σπίτι τι συζητήσατε γύρω από το τραπέζι;

- Αυτό που ένιωσα προχτές μπροστά από τα δικαστήρια, αλλά και χτες, όταν είδα τα γεγονότα έξω από τη Βουλή, ήταν ντροπή... Ντράπηκα που είμαι Ελληνίδα. Γιατί ξέρω ότι υπάρχουν στο ΜΙΝΙΟΝ συνάδελφοι με παιδιά, που δεν έχουν να τους δώσουν ένα ποτήρι γάλα, να τους πάρουν ένα ζευγάρι παπούτσια... Συγχύστηκα, στεναχωρήθηκα. Αναρωτήθηκα, ποιοι τελικά κυβερνούν τον τόπο, ποιοι δίνουν αυτές τις εντολές στα ΜΑΤ. Αλλά, αν φταίμε εμείς για όλα αυτά, τότε ποιοι φταίνε για τους χιλιάδες άνεργους, γι' αυτούς που πετιούνται στα πεζοδρόμια, για τα ναρκωτικά, για τη σαπίλα και τη διαφθορά της κοινωνίας μας;

- Τι θα κάνεις από δω και πέρα;

- Κατ' αρχάς θα συνεχίσω όπως και οι άλλοι 400 εργαζόμενοι στο ΜΙΝΙΟΝ τον αγώνα να μην κλείσει το πολυκατάστημα. Σήμερα ο άντρας μου είναι στην περιφρούρηση των εγκαταστάσεων. Ομως, όπως και οι χιλιάδες άνεργοι, έχουμε έρθει σε αδιέξοδο. Ζούμε μόνο με την ελπίδα... Προσκυνάμε Θεό, αλλά θαύμα δε βλέπουμε! Ψάχνουμε για οποιαδήποτε δουλιά, όμως δε βρίσκουμε τίποτα. Δε ζητάμε "πολυθρόνες", ούτε καλοπέραση. Το ζεστό πιάτο της επιβίωσης απαιτούμε. Ενα μεροκάματο, όχι μόνο εγώ, αλλά όλοι οι άνεργοι. Εχω μπαφιάσει να βλέπω γύρω μου ανεργία, μιζέρια και φτώχεια. Τα κανάλια και οι εφημερίδες θάβουν τα δικά μας προβλήματα. Εμάς μας έχουν ξεγράψει. Μόνο το ΚΚΕ και τα έντυπά του μας συμπαραστάθηκαν και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι εργαζόμενοι του ΜΙΝΙΟΝ.

Γ. Ζαχ.