Αυτός ο παραλογισμός, αυτή η μεθοδευμένη προπαγάνδα είναι, τα τελευταία 24ωρα, στην πρώτη γραμμή της κυβερνητικής τακτικής της εξαπάτησης. Τα επικοινωνιακά επιτελεία του "εκσυγχρονισμού", έχοντας λάβει σαφώς το μήνυμα της λαϊκής αντίστασης, που διογκώνεται απέναντι στην πολιτική τους, προσπαθούν να "αμβλύνουν" τις εντυπώσεις, να περιορίσουν τις αντιστάσεις, μοιράζοντας μεταξύ τους ρόλους: Από τη μια εκείνοι που σταθερά κραδαίνουν το μαστίγιο των "διαρθρωτικών αλλαγών", οι οποίες θα γίνουν "άτεγκτα" και χωρίς πολλές συζητήσεις. Από την άλλη πλευρά εκείνοι που επίσης ομνύουν στην ανάγκη προώθησης των "διαρθρωτικών αλλαγών", αλλά προτάσσουν μια άλλη μεθόδευση. Τη μεθόδευση του "καρότου", που εν προκειμένω συνίσταται σε μια πιο ρετουσαρισμένη φρασεολογία και σε μια "βήμα προς βήμα" προώθηση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής.

***

Οι ίδιοι θεωρούν ότι η κατάργηση του 8ωρου, δε θα πρέπει, την ώρα που θα νομοθετείται μέσω του επερχόμενου νομοσχεδίου, να ομολογείται πως αποτελεί ένα όπλο, που με αδυσώπητο τρόπο μπορεί το κεφάλαιο να στρέφει κατά των εργαζόμενων, αλλά να εμφανιστεί ως "ρύθμιση", που θα επέρχεται κατόπιν της "σύμφωνης" γνώμης του εργαζόμενου, δηλαδή του υποψήφιου να ενταχθεί στη ζώνη του εργασιακού "απαρχάιντ"...

Στα πλαίσια αυτής της τακτικής, του "πολιτικού σχεδιασμού εξαπάτησης" του λαού, ίσως αύριο μας πουν ότι όσοι τσακίζονται στο ξύλο από τα ΜΑΤ, δεν πρέπει να πονούν, γιατί πλέον το ξύλο θα βαφτιστεί "χειρονομία νουθεσίας"...

Η ηγεσία της κυβέρνησης - χωρίς να αφίσταται της πρακτικής της επίδειξης "αποφασιστικότητας" μέσω των απειλών, της προβοκάτσιας, της τρομοκρατίας, του αντικομμουνισμού - φαίνεται πρόθυμη να αξιοποιήσει, ως ελιγμό απέναντι στο λαϊκό κίνημα, την τακτική που θα μπορούσε να δοθεί με τη φράση "πάμε στον ίδιο στόχο, με άλλες μεθόδους".

Μέσω αυτού του τρόπου επιδιώκει να στρέψει τα βλέμματα από την ουσία της πολιτικής της, στο "πώς" η τελευταία θα προχωρήσει. Προσπαθεί να εμφανίσει ως πρωτεύον το όπλο του "εγκλήματος" και ως δευτερεύον το ίδιο το "έγκλημα". Ακόμα παραπέρα, νομίζει ότι μπορεί να μεθοδεύσει την "εθελοντική" συνεύρεση των λαϊκών στρωμάτων κάτω από τη νεοφιλελεύθερη "καρμανιόλα", επειδή θα αρχίσει να διακηρύσσει ότι εσχάτως η "καρμανιόλα" αλείφτηκε με σαπούνι και αποκεφαλίζει... ανώδυνα.

***

"Ναι", λέει ο κύριος Καραμανλής στην ΟΝΕ, αλλά στα πλαίσια της διεκδίκησης για τον εαυτό του της θέσης του διαχειριστή, "προσφέρει στην κυβέρνηση - όπως λέει ο ίδιος - κάτι περισσότερο από συναίνεση, δείχνει στην κυβέρνηση τι πρέπει να κάνει" σε επίπεδο... χειρισμών.

"Ναι", λέει ο κύριος Κωνσταντόπουλος στην ΟΝΕ, αλλά στα πλαίσια διεκδίκησης πόστου στα "κεντροαριστερά" σαλόνια της εξουσίας δηλώνει ότι "επιμένει στην ιδέα αλλαγής του τρόπου διακυβέρνησης". Του τρόπου...

"Ναι", λέει ο κύριος Τσοβόλας στην ΟΝΕ, αλλά ζητάει "να προηγηθεί η πολιτική ένωση και μετά η νομισματική", τουτέστιν δε φταίει το "πού πάμε" αλλά το "πώς πάμε"...

***

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως το ξεπούλημα με τις ιδιωτικοποιήσεις παραμένει ξεπούλημα, ακόμα κι όταν το αποκαλούν "μετοχοποίηση". Πως η κατάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων παραμένει άλμα προς την εκμεταλλευτική βαρβαρότητα, ακόμα κι όταν καταλύονται με... υπουργικά χαμόγελα. Πως ο αντι-εκπαιδευτικός μεσαίωνας παραμένει μεσαίωνας, ακόμα κι όταν τα ΜΑΤ γυρίζουν στους κοιτώνες τους. Πως, τελικά, η ΟΝΕ και ο "μονόδρομος" δεν παύει να είναι Καιάδας για το λαό, ακόμα κι όταν οι κυβερνώντες πετούν το λαό στο γκρεμό, λέγοντάς του ανέκδοτα...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Στα πλαίσια αυτής της τακτικής, του "πολιτικού σχεδιασμού εξαπάτησης" του λαού, ίσως αύριο μας πουν ότι όσοι τσακίζονται στο ξύλο από τα ΜΑΤ, δεν πρέπει να πονούν, γιατί πλέον το ξύλο θα βαφτιστεί "χειρονομία νουθεσίας"...