Στη συμβατική τομή του χρόνου, εκεί που το χτες ακροζυγίζεται με το αύριο, καιρός για απολογισμό, αλλά κυρίως, για προγραμματισμό και δράση. Σ' αυτό το μεταίχμιο, μερικοί μένουν κολλημένοι στο παρελθόν, άλλοι στρέφονται προς ένα μακρινό και ομιχλώδες μέλλον. Αλλοι, πάλι, μένουν στο σήμερα, το κάθε σήμερα, με την αυτάρκεια της στιγμής. Μερικοί ζουν την περιπέτεια της αναζήτησης, οδοιπόροι στα σταυροδρόμια του κόσμου και του χρόνου, σύμβολα του διαχρονικού Οδυσσέα που αναζητά την Ιθάκη, που όλο αχνοφαίνεται και όλο χάνεται στην απεραντοσύνη των οριζόντων.

Υπάρχουν όμως και όσοι, κοιτώντας γερά στην πραγματικότητα, αντλούν δυνάμεις σαν τον Ανταίο, για να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη ζωή, να παρέμβουν και να αγωνιστούν. Είναι όσοι αρνούνται τη στασιμότητα του χρόνου και του μοιραίου.

Χρόνος που κλείνει με τη συνενοχή στο έγκλημα κατά του λαού του Ιράκ, του ερωτιδέα Κλίντον και του "σοσιαλιστή" Μπλερ και με τη δήλωση του Γκέρχαρντ Σρέντερ: "Ως εδώ ήταν - (οι χρηματοδοτήσεις) - τέρμα η πολιτική που λύναμε κάθε κρίση στην Ευρώπη με το πορτοφόλι μας". Αγέρωχοι οι δικοί μας "σοσιαλιστές" δηλώνουν: "Συνεχίζουμε ακάθεκτοι". Και παίρνουν την απάντηση από τα παιδιά μας, με τα καθαρά πρόσωπα και την αγωνιστική φλόγα: "δε θα περάσουν". Είναι η φωνή των λαών του κόσμου, που αντιμάχονται την παρακμή και δίνουν πνοή στους αγώνες για έναν κόσμο της κοινωνικής δικαιοσύνης, της προόδου και της ειρήνης.

Γι' αυτά τα παιδιά, που μαζί μας συνεχίζουν τους αγώνες στα σταυροδρόμια του κόσμου και του χρόνου, οι ευχές μας σήμερα: "Τριγύρω σέρνονται κουρέλια συμβόλων και χαλασμών. / Πέτα περήφανα κόντρα στη θύελλα και τα μηνύματα μαύρων καιρών...