***

Την ίδια ώρα εξαπολύεται μια επιχείρηση εξαπάτησης του λαού. Η τακτική που χρησιμοποιείται είναι ακόμα πιο προωθημένη και από αυτή του "φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης". Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θέλει να έχει και συνενόχους στην κλοπή, γι' αυτό στήνει τη χονδροειδή απάτη του "εθνικού κοινωνικού διαλόγου" με τα θύματα της κλοπής της. Προβάλλει ως άλλοθι τα αδιέξοδα που προκάλεσε η πολιτική της στο ασφαλιστικό σύστημα και εξαγγέλλει αυτόν το "διάλογο" σε μια προσπάθεια αναζήτησης συνενόχων για όσα κάνει και γι' αυτά που θα ακολουθήσουν, για το ολοκληρωτικό γκρέμισμα του ασφαλιστικού συστήματος, που προετοιμάζεται σε εφαρμογή των εντολών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ώστε να γίνουν πράξη οι κατευθύνσεις του προγράμματος "σύγκλισης" για "μείωση του κόστους εργασίας" και "άνοδο της παραγωγικότητας", δηλαδή η ένταση της εκμετάλλευσης και η ανεξέλεγκτη αύξηση των κερδών του πολυεθνικού κεφαλαίου.

***

• Θέλουν να φορτώσουν τις συνέπειες των αδιέξοδων, που έχουν προκαλέσει στο ασφαλιστικό σύστημα, στις πλάτες των εργαζομένων. Τα αδιέξοδα όμως αυτά, πέρα από κάθε αμφιβολία, έχουν προκληθεί από τη χρόνια αντιασφαλιστική πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού, πολιτική που και σήμερα συντηρείται και εντείνεται: Εισφοροδιαφυγές και εισφοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο. Μηδενική αξιοποίηση επί ολόκληρες δεκαετίες των αποθεματικών των Ταμείων, με συνέπεια τρομακτικές απώλειες. Αλλεπάλληλες ρυθμίσεις - απαλλαγές για τους μεγάλους οφειλέτες. Πολύμορφη εκμετάλλευση των ασφαλιστικών οργανισμών από το μεγάλο κεφάλαιο, όπως μέσω προμηθειών και άλλων μεθόδων λεηλασίας των δημοσίων οικονομικών. Αξιοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων για τις ανάγκες του συστήματος πελατειακών σχέσεων, στο οποίο στηρίζεται η εναλλαγή στο πολιτικό σύστημα. Υποβαθμισμένες υπηρεσίες στους ασφαλισμένους από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, που διογκώνουν ακόμα περισσότερο το κόστος λειτουργίας τους.
• Επιδιώκεται η ακόμα παραπέρα μείωση, έως εκμηδένιση, της συμμετοχής του κράτους στο κόστος της κοινωνικής ασφάλισης και η εδραίωση της αντικοινωνικής αρχής της ανταποδοτικότητας. Το πολύ πολύ το κράτος να αυτοαναγορευτεί σε συντονιστή, δηλαδή, να κάνει "ψυχικά με ξένα κόλλυβα", ασκώντας "κοινωνική πολιτική" τζογάροντας τις εισφορές των ασφαλισμένων. Στρατηγικός τους στόχος, η πλήρης κατεδάφιση του "κράτους πρόνοιας". Η βαρβαρότητα της κοινωνικής "ανασφάλειας" θα είναι ο κανόνας, ενώ η κοινωνική ασφάλεια θα είναι υπόθεση μόνο προσωπική και ο "σώζων εαυτόν σωθήτω".
• Στρώνουν το έδαφος για την παραπέρα εξάπλωση στην Ελλάδα, που στον τομέα αυτό θεωρείται ακόμα παρθένο έδαφος, των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών. Είναι γεγονός πως ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, συνεχίζουν παρά την υπονόμευση που γίνεται να προσβλέπουν στην κοινωνική ασφάλιση και να προσφεύγουν στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες κατά κύριο λόγο μόνο για συμπληρωματική κάλυψη. Η σχέση αυτή πρέπει, σύμφωνα με τα σχέδια των επιτελείων των εταιριών ιδιωτικής ασφάλισης, να ανατραπεί. Το κλίμα ανασφάλειας και η υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών, που καλλιεργεί η κυβερνητική πολιτική, δεν είναι άσχετα από αυτές τις επιδιώξεις.
• Δρομολογούν παραπέρα την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων σε αντιδραστικότερη κατεύθυνση. Εξάλλου, στην ουσία, μέρος των απολαβών των εργαζομένων είναι και η κοινωνική ασφάλιση. Εδώ, λοιπόν, εντάσσονται μέτρα, όπως αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, συρρίκνωση των βαρέων και ανθυγιεινών, αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των εργαζομένων στην ασφάλιση και μείωση της εργοδοτικής εισφοράς, μειώσεις του ύψους των συντάξεων, υπολογιζόμενων με βάση τις αποδοχές όχι των τελευταίων 5 αλλά 10 και ακόμα περισσότερων χρόνων.

Αντιμέτωποι σ' αυτή την κατάσταση είναι οι εργαζόμενοι και όλα τα κοινωνικά στρώματα, που θίγονται θανάσιμα από την επιχείρηση κατεδάφισης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Δε θα συναινέσουν στην αυτοκαταστροφή τους, προσφέροντας, με τη συμμετοχή τους στον προκάτ "εθνικό κοινωνικό διάλογο" της κυβέρνησης, τη θηλιά που θα τους κρεμάσουν. Εχουν και άλλη επιλογή: Το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα, που είναι ο μονόδρομος της ζωής. Το δρόμο της συντονισμένης πάλης, όχι μόνο για τη διατήρηση των κεκτημένων τους, αλλά για τη διεκδίκηση νέων δικαιωμάτων. Το δρόμο της αντεπίθεσης.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

ΣΠΟΤ

Οι εργαζόμενοι δε θα συναινέσουν στην αυτοκαταστροφή τους, προσφέροντας με τη συμμετοχή τους στον προκάτ "εθνικό κοινωνικό διάλογο" της κυβέρνησης