Οι εργαζόμενοι της χώρας μας, αλλά και στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ, δεν έχουν κανένα λόγο να συμμερίζονται την "αγωνία" της κυρίαρχης προπαγάνδας και των στυλοβατών του συστήματος, για τις "δραματικές εξελίξεις" στις Βρυξέλλες και την "πρωτοφανή θεσμική κρίση" που προέκυψε μετά την υποχρεωτική παραίτηση των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λόγω των κατηγοριών για σκάνδαλα και "κακοδιοίκηση". Ούτε βέβαια οι εργαζόμενοι έχουν κανένα λόγο να χύσουν "δάκρυα" για το μέλλον του οικοδομήματος των πολυεθνικών, έχουν ήδη χύσει πολύ αίμα και δάκρυα εξαιτίας της ανελέητης αντιλαϊκής επίθεσης που χρόνια τώρα εξαπολύεται από τις Βρυξέλλες, με βασικό όργανο την Κομισιόν.

Φυσικά δεν τρέφουν φρούδες ελπίδες και αυταπάτες, ότι τώρα με την παραίτηση της Κομισιόν, τάχα, "υπάρχουν οι δυνατότητες για να περιοριστεί το δημοκρατικό έλλειμμα της Κοινότητας", που περνά, όπως λένε, μόνο μέσα από την ενίσχυση του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου. Οι εξελίξεις στην Κομισιόν μάλλον το ακριβώς αντίθετο προοιωνίζονται. Το "εκτελεστικό όργανο" της ΕΕ, όπως λένε την Κομισιόν, θα γίνει ακόμα πιο ανεξέλεγκτη και ασύδοτη για τους λαούς και ταυτόχρονα περισσότερο ελεγχόμενη και δουλική σε ορισμένους "ισχυρούς εταίρους" (διάβαζε Γερμανία), οι οποίοι ήδη έχουν δώσει σαφή δείγματα γραφής για τις αλλαγές που επιθυμούν στον τρόπο λήψης των αποφάσεων (αρχή της πλειοψηφίας, όχι ισότιμη εκπροσώπηση των κρατών - μελών στην ΕΕ, "πληθυσμιακό κριτήριο" κ. ά.).

Με άλλα λόγια, μόνο η ανατροπή αυτού του οικοδομήματος των πολυεθνικών αποτελεί ελπίδα για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.