Η παραίτηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ένα πρωτοφανές γεγονός, που, ασφαλώς, δεν αφήνει και δεν πρέπει να αφήνει κανέναν αδιάφορο.
Το ενδιαφέρον όλων αποκτά μια ευρύτερη διάσταση, αν ληφθεί υπόψη ότι το περιστατικό επέρχεται μέσα σε συνθήκες ευρύτερης αστάθειας. Και, καθώς είναι μάλλον απίθανο το μονοπωλιακό κεφάλαιο να μας δώσει μια λεπτομερή έκθεση των παραγόντων που κινούν τους θεσμούς του, θα πρέπει να τους υποθέσουμε μόνοι μας.
Πράγματι, βλέπουμε ότι το απονενοημένο "διάβημα" της ΕΕ έρχεται σε στιγμή, όπου:
Α. Φαίνεται να υπάρχουν σχέδια γενικότερων ανακατατάξεων και, για μερικές από τις τελευταίες, τα σχέδια είναι δεδομένα. Το κύμα των καταγγελιών για "ανάρμοστη συμπεριφορά", που είναι το άμεσο έναυσμα της παραίτησης και που, τελευταία, φαίνεται να άγγιξε ακόμη και τη ΔΟΕ, μάλλον ανταποκρίνεται σε εκστρατεία ανερχόμενων δυνάμεων (ποιων ακριβώς, άραγε;), που διεκδικούν μια δική τους θέση και, κατά το δυνατόν, μια δική τους κυρίαρχη θέση στον ήλιο. Και μόνο η έκταση του κύματος δείχνει τη σοβαρότητα του πράγματος. Εκτός αυτού, από καιρό είναι γνωστά σχέδια αναμόρφωσης των σχέσεων εθνικών κυβερνήσεων - ΕΕ, θέμα που κατείχε κεντρική θέση στη συνέντευξη του κ. Ζακ Σαντέρ, αλλά και μέσα στην ίδια την ΕΕ. Τα σχέδια αυτά γίνονται ακόμη πιο πιεστικά, καθώς σχετίζονται με τα προβλήματα ή ακόμη και με τα διλήμματα που αγκαλιάζουν όλη την γκάμα των σχεδίων διεύρυνσης της ΕΕ, που λέγεται ότι βρίσκεται πια ANTE PORTAS. Υπενθυμίζουμε ότι όλα αυτά σχετίζονται με τα θέματα του veto, της ομοφωνίας κλπ.
Β. Εμφανίζονται νέα "επιχειρησιακά" προβλήματα της ΕΕ σε μεγάλη κλίμακα. Δε θα πρέπει, ίσως, να θεωρήσουμε άσχετη την πρωτοφανή εξέλιξη με τα σκεπτικιστικά σχόλια που ακούστηκαν έντονα τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το ΕΥΡΩ. Δεν προτρέχουμε, αλλά είναι, νομίζουμε, εντελώς φανερό ότι πρόκειται για επιχείρηση και εγχείρημα κεφαλαιώδους σημασίας. Πέρα από αυτό, υπάρχουν και άλλα θέματα που σχετίζονται με τον ταπεινό αυτό κόσμο, δηλαδή με τα κονδύλια της Ενωσης (π.χ. "Ατζέντα 2000", προγράμματα κλπ.). Οι δυσμενείς διαθέσεις πολλών εταίρων είναι γνωστές και, άλλωστε, έχουν και ανοιχτά αναφερθεί και από αρμοδίους αξιωματούχους, μηδέ εξαιρουμένου και του πρωθυπουργού. Υπάρχει σοβαρό ερώτημα κατά πόσον είναι τυχαία η παραίτηση επί γερμανικής προεδρίας και κατά πόσο, επίσης, είναι άσχετη με την παραίτηση Λαφοντέν, που έρχεται μόλις λίγες ώρες πριν.
Γ. Εκδηλώνονται νέα - αλλά και σοβαρά και εκτεταμένα - κρισιακά φαινόμενα.Φυσικά, όλοι οι αφελείς ή απλώς υποχείριοι επιμένουν ότι η οικονομική πορεία ποτέ δεν πήγαινε καλύτερα. Εχουμε, όμως, κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι τις υποθέσεις της ΕΕ τις χειρίζονται άνθρωποι, που δεν κοιμούνται όρθιοι. Γνωρίζουν, π.χ., σε βάθος την ουσία, αλλά και τις συνθήκες"κρισιακών γύρων", όπως εκείνοι της ΝΑ Ασίας, της Βραζιλίας κ. ά. παρόμοιων κέντρων, που όσο πάνε και επεκτείνονται. Η πλευρά αυτή αξίζει να προσεχτεί γιατί, αν πάρουμε υπόψη μας και τη θεματική που αναπτύχθηκε γύρω από την παραίτηση Λαφοντέν, ενδέχεται να σημαίνει νέο κύκλο προγραμμάτων "σταθεροποίησης", δηλαδή λιτότητας.
Δ. Εκδηλώνονται σοβαρές αντιθέσεις μεταξύ των παγκόσμιων κέντρων.Γι' αυτό, έχουν ήδη πολλά γραφτεί. Δεν μπορούμε, όμως, καθώς παρακολουθούμε το CNN, να μην αναρωτηθούμε, αν είναι εντελώς τυχαίο το γεγονός ότι, ακριβώς την ημέρα της αναγγελίας της παραίτησης της ΕΕ, οι δείκτες της WALL STREET έφθασαν στο ανώτερο σημείο της ιστορίας τους. Απόλαυση της εκδίκησης;
Ε. Παρουσιάζονται νέα στρατηγικά δεδομένα, αλλά και προβλήματα. Δε θα ήταν χωρίς ενδιαφέρον να δει κανείς τις επιπτώσεις που έχουν στην ΕΕ οι διαδικασίες διεύρυνσης άλλων οργανισμών, όπως του ΝΑΤΟ, οργανισμού στον οποίο ανήκουν τα πιο πολλά μέλη (και όλα τα ηγετικά μέλη) και της ΕΕ. Αλλωστε, δεν είναι μόνο θέμα διεύρυνσης. Το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται και για την πανηγυρική σύνοδο της 50ετίας του, όπου θα επισημοποιηθεί και η νέα δομή του. Ολα αυτά έχουν σοβαρές επιπτώσεις.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτά, θα ήταν σοβαρό σφάλμα να αποσπάσουν την προσοχή μας μόνο γενικά και, συνεπώς, "μακρινά" θέματα και να μας διαφύγουν τα κοντινά μας. Ενα από τα θέματα, που ίσως βάρυναν στην εξέλιξη της ΕΕ, ήταν και το ελληνοτουρκικό. Και όχι μόνο γιατί οι σχέσεις Αθήνας - Αγκυρας φαίνεται πάλι να αγγίζουν ένα νέο και επικίνδυνο ναδίρ, αλλά και γιατί, όπως επανειλημμένα γράφτηκε στον αθηναϊκό Τύπο, η Ουάσιγκτον παρεμβαίνει πιέζοντας για μια, λίγο - πολύ, αναγκαστική είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ.
Το βέβαιο, πάντως, είναι ένα: Το πρωτοφανές γεγονός υπογραμμίζει την πρωτοφανή αστάθεια των δομών της Νέας Τάξης, ή καλύτερα Αταξίας.
Θανάσης ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ
Feeds
Εντείνει τα προβλήματα διακρίσεων στην περιοχή
