Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, σε δήλωσή του στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", κωδικοποιεί αυτά τα διλήμματα και καταφεύγει σε μια πολιτική απάτη, αφού ισχυρίζεται ότι στις εκλογές της Κυριακής θα κριθούν δυο πολιτικές, της κυβέρνησης και όλων των υπόλοιπων, τους οποίους ο πρωθυπουργός κατατάσσει στο "μέτωπο της άρνησης". Σχήμα πολύ βολικό για την κυβέρνηση, που διαβλέπει την εκλογική ήττα, αφού έτσι επιδιώκει τη συσπείρωση της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ στη βάση μιας ανύπαρκτης, κατασκευασμένης αντιπαράθεσης. Ας δούμε πιο συγκεκριμένα τα διλήμματα του κ. Σημίτη.

***

Το δίλημμα αυτό μπορεί να έχει μια βάση για τις ηγεσίες της ΝΔ, του ΣΥΝ, αλλά και του ΔΗΚΚΙ, που με τον ένα ή άλλο τρόπο υποστηρίζουν την ΟΝΕ και θέλουν την ένταξη σ' αυτήν. Δεν έχει όμως καμία βάση όσον αφορά το ΚΚΕ, που εξ αρχής δήλωσε την αντίθεσή του στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την ΟΝΕ. Και μόνο απ' αυτό καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος της απάτης που επιχειρεί ο κ. Σημίτης, όταν βάζει πίσω απ' την ταμπέλα "μέτωπο άρνησης" όλα τα κόμματα πλην του ΠΑΣΟΚ.

Ομως, και για τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες το δίλημμα "ΟΝΕ ή καταστροφή" δεν έχει κανένα νόημα αφού τα χρόνια που πέρασαν κατάλαβαν με τον πιο σκληρό τρόπο ότι η ΟΝΕ είναι συνώνυμη της καταστροφής. Οι πάνω από 500.000 άνεργοι, τα 200.000 μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά που ξεκληρίστηκαν, οι χιλιάδες μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που υποχρεώθηκαν να βάλουν "λουκέτο", το 25% του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας ξέρουν και τον ένοχο και την αιτία.

***

Στην πραγματικότητα, η ένταξη στην ΟΝΕ θα σημάνει την ενεργοποίηση του "Συμφώνου Οικονομικής Σταθερότητας", που σημαίνει:

• Συνέχιση της λιτότητας, με τη συνεχή μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
• Ισοπέδωση των κοινωνικο-ασφαλιστικών κατακτήσεων, στο όνομα των διαρθρωτικών αλλαγών και της ανταγωνιστικότητας.
• Ξεκλήρισμα εκατοντάδων χιλιάδων νέων αγροτικών νοικοκυριών στα πλαίσια της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.
• Παραγωγική υποβάθμιση της χώρας στα πλαίσια του καταμερισμού μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που επιβάλλεται και μέσω των "πακέτων κοινοτικής στήριξης".Ο κ. Σημίτης επιχειρεί να διασώσει την πολιτική της κυβέρνησής του με διλήμματα που ουσιαστικά έρχονται να δικαιολογήσουν την υποτέλεια και την πολιτική της συμμόρφωσης, που γεννούν νέους κινδύνους για τη χώρα.

Η ίδια η ζωή, οι εμπειρίες που αποκόμισαν οι Ελληνες εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια προβάλλουν το μοναδικό αντικειμενικό δίλημμα γι' αυτές τις εκλογές: Υποταγή ή αντίσταση.

Δ. Π.