Του Τάσου Αναστασίου από τα «ΝΕΑ»

Αυτοί που θίχτηκε ο πολιτισμός τους, είναι αυτοί που ζητάνε περισσότερη αστυνόμευση. Αυτοί είναι που ζητάνε περιορισμό των διαδηλώσεων. Αυτοί που ανέχονται να τσακίζονται καθημερινά εργάτες εκεί όπου η βία εκφράζεται διαρκώς με όρους κρεσέντο, στους χώρους δουλιάς.

Αυτό, λοιπόν, που εμφανίστηκε στις τηλεοράσεις είναι ο πολιτισμός τους. Αυτή είναι η αστυνομία τους κι αυτός είναι ο ρόλος που της έχουν δώσει. Αυτός ακριβώς ο ρόλος που αντιστοιχεί στην εποχή όπου υπέρτατη αξία αναγορεύεται ο ανταγωνισμός, η αποτελεσματικότητα...

Αυτή η αστυνομία είναι πράγματι αποτελεσματική στην καταστολή. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετική εντός των αστυνομικών τμημάτων; 'Η είναι κάτι καινούριο αυτό που τώρα φάνηκε και στην οθόνη; Ποιος - υπάρχει έστω ένας; - πολίτης που να έχει περάσει από αστυνομικό τμήμα και να μην έχει να αφηγηθεί ένα περιστατικό βίας και αυθαιρεσίας; Εχει συναντήσει κανείς έστω έναν - αριθμητικά έναν - μπάτσο που να μη κάνει κατάχρηση εξουσίας;

Ας το λουστούν ό,τι συνέβη. Δικό τους είναι. Οπως δικός τους είναι και ο Πολύδωρας και ο Χρυσοχοΐδης.

Κι ας διδάσκονται οι από κάτω: Το κράτος ήταν, είναι και θα είναι ταξικό. Δεν μπορεί το κράτος των αστών να είναι γαλαντόμο με τους από κάτω. Είναι άλλο πράμα η δημοκρατική διεκδίκηση για τον περιορισμό της αστυνομικής αυθαιρεσίας κι άλλο ο ρόλος της αστυνομίας. Οταν κεντρική κατεύθυνση είναι: Να αφεθεί η αστυνομία απερίσπαστη στην κεντρική αποστολή της που είναι η καταστολή, τότε τέτοια φαινόμενα είναι απλά προδιαγεγραμμένα.

Κι εσύ που ζητάς περισσότερη αστυνόμευση πρέπει να γνωρίζεις ότι ζητάς περισσότερο από αυτό που τώρα δήθεν καταγγέλλεις. Αυτά πάνε μαζί.

Ας πάψουν να παριστάνουν τους κροκόδειλους. Οταν εκπρόσωπος του πολιτισμού τους είναι ο... Γουσέτης. Οταν έναν τέτοιο τύπο τον έχουν να διδάσκει στο πανεπιστήμιο πως οι συνεργάτες των Ναζί στην Εσθονία έχουν δίκιο. Οταν αποδέχονται πως αποκατάσταση της δημοκρατίας σημαίνει εκτός νόμου τα κομμουνιστικά κόμματα, ε, να τη λουστούν τη δημοκρατία τους.

Οπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος έτσι δεν υπάρχει και ολίγον καπιταλισμός, έτσι δεν υπάρχει και αστυνομία με ολίγη βία.

Ο Γουσέτης, η Ρεπούση, ο Πολύδωρας, όλοι μαζί για την ίδια δημοκρατία δουλεύουν. Αυτή την τωρινή. Με μοιρασμένους ρόλους. Τίποτα λιγότερο.

Οποιος θέλει να πιπιλάει το δάχτυλο ας πιστεύει κάτι διαφορετικό. Αλλά μην κλαίγονται μπροστά μας.