Αφετηρία για τη μάχη της δεύτερης τετραετίας χαρακτήρισε το συνέδριο της ΝΔ ο Κ. Μητσοτάκης, υπογραμμίζοντας ότι στόχος είναι αμέσως μετά τις εκλογές «να προχωρήσουν δυναμικά οι μεταρρυθμίσεις».

Στην ομιλία του χτες στο συνέδριο της ΝΔ, ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ δεν έχασε την ευκαιρία να υποδείξει τον τρόπο που πρέπει να γίνει η προεκλογική εκστρατεία, ενώ μοίρασε και συνταγές για το πώς πρέπει να λυθεί το κοινωνικό πρόβλημα, δηλαδή με αναδιανομή της φτώχειας(!), πράγμα που όμως δεν απέχει καθόλου από την εφαρμοζόμενη πολιτική. «Οι επόμενες εκλογές δεν επιτρέπεται να γίνουν στη βάση παροχών που ζητούνται, χωρίς να υπάρχουν αντίστοιχες δυνατότητες. Πρέπει αντίθετα να μιλήσουμε για τις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που σκοπεύουμε να προωθήσουμε», τόνισε με νόημα ο Κ. Μητσοτάκης, ασκώντας πιέσεις στον Κ. Καραμανλή προς την κατεύθυνση αυτή. «Από το συνέδριο αυτό του κόμματός μας ξεκινά μια μεγάλη πολιτική μάχη, η μάχη για τη δεύτερη τετραετία της ΝΔ», ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του, προσδιορίζοντας με σαφήνεια το πολιτικό νόημα του συνεδρίου. Σε ό,τι αφορά τον εκλογικό στόχο για τις επερχόμενες εκλογές, είπε ότι «έχουμε χρέος να δώσουμε αποφασιστικά τη μάχη και να κερδίσουμε καθαρά τις επόμενες εκλογές ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε δυναμικά και να ολοκληρώσουμε τις μεταρρυθμίσεις στη δεύτερή μας τετραετία». Υπερασπίστηκε το έργο και την πολιτική της δικής του διακυβέρνησης (την τριετία 1990-93), υποστηρίζοντας μάλιστα ότι αυτή έχει «δικαιωθεί πλήρως ιστορικά». Μίλησε με θετικά λόγια για το έργο της κυβέρνησης Καραμανλή - «ανέκοψε την καθοδική πορεία της χώρας και προώθησε πάνω στη σωστή βάση τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις» - αλλά «απομένουν πολλά ακόμα γίνουν». Παράλληλα ισχυρίστηκε ότι η ΝΔ είναι αναντικατάστατη για το πολιτικό σύστημα και «η Ελλάς δε διαθέτει σήμερα άλλες εφεδρείες», γιατί το ΠΑΣΟΚ (αν και δεν το κατονόμασε) δεν έχει εναλλακτική πρόταση και δεν έχει καταφέρει ακόμα «να αποτελέσει καν μια σοβαρή και αποτελεσματική αντιπολίτευση». Ο Κ. Μητσοτάκης παραδέχτηκε «το οξύ κοινωνικό πρόβλημα» της χώρας, δηλαδή το ότι 15% με 20% των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, αλλά είναι ιδιαίτερα «αποκαλυπτικός» ο τρόπος για την αντιμετώπισή του. Ιδού: «Αν θέλουμε να επιτύχουμε την αναγκαία και στοιχειωδώς δίκαιη αναδιανομή του εθνικού μας εισοδήματος προς όφελός τους, τότε θα πρέπει για τους φτωχούς να συνεισφέρουν όχι μόνο οι πλούσιοι, που αριθμητικώς είναι λίγοι, αλλά και η μεγάλη μερίδα εκείνων που ανήκουν στις μεσαίες και ανώτερες τάξεις». Δίχως σχόλια!