Τις ευθύνες της κυβέρνησης, που αρνείται επί χρόνια να προχωρήσει στο χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, αλλά και τη χρησιμοποίηση από την Εκκλησία της θρησκευτικής πίστης του λαού, των συμβόλων και των τελετουργιών, ως μέσα για την κατοχύρωση προνομίων που της παρέχει η σύμπλεξή της με το κράτος, υπογραμμίζει σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, για το «δημοψήφισμα» της Εκκλησίας.

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί πολλές φορές υπέρ του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος και στη βάση αυτή τάχθηκε κατά της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Από την ίδια σκοπιά έκρινε και κρίνει τη συγκεκριμένη πολιτική της ηγεσίας της Εκκλησίας, ανεξάρτητα από τις φιλοσοφικές διαφορές μας, που είναι αυτονόητες.

Η απόφαση της ηγεσίας της Εκκλησίας, να προχωρήσει σε συγκέντρωση υπογραφών υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, δηλαδή για ένα θέμα που δεν εμπίπτει στις θρησκευτικές της αρμοδιότητες, αποτελεί μία ακόμη σοβαρή απόδειξη, ότι η ηγεσία της Εκκλησίας χρησιμοποιεί τη θρησκευτική πίστη του λαού, όπως και τα σύμβολα και τελετουργίες, ως μέσα για την κατοχύρωση των προνομίων που της παρέχει η σύμπλεξή της με το Κράτος.

Οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές τους αντιλήψεις, δεν πρέπει να στηρίξουν αυτές τις ενέργειες. Στήριξη του "δημοψηφίσματος" σημαίνει αντικειμενικά "ναι" στη χρησιμοποίηση των θρησκευτικών πεποιθήσεων ως πολιτικού όπλου και μέσου διαίρεσης του λαού, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που αυτός δέχεται μια σκληρή ολομέτωπη επίθεση στο βιοτικό του επίπεδο και στα δικαιώματά του.

Ο λαός μας και οι λαοί της περιοχής έχουν ζήσει τα ολέθρια αποτελέσματα του διαχωρισμού με βάση θρησκευτικές αντιλήψεις και της χρησιμοποίησης θρησκευτικών ηγετών στον πόλεμο της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων στα Βαλκάνια. Είναι νωπό ακόμη το αίμα στα Βαλκάνια, όπου οι πυροδοτούμενοι εμφύλιοι και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα εξυπηρετήθηκαν και μέσω της δημιουργίας "θρησκευτικών τόξων".

Το ΚΚΕ υπογραμμίζει και πάλι τις ευθύνες της κυβέρνησης, που αρνείται επί χρόνια να προχωρήσει στο χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, και κινείται ανάμεσα σε ημιτελή μέτρα αμφιλεγόμενου στόχου».