Associated Press

Γάλλοι ψαράδες συγκρούονται με την αστυνομία κατά τη διάρκεια διαδήλωσης για τις τιμές των καυσίμων

Παρά τις διαφορές, η κατάσταση θυμίζει αρκετά τη δεύτερη πετρελαϊκή κρίση στα πρώτα μισά της δεκαετίας του '80, όταν και τότε το δολάριο μάζεψε κέρδη και σκόρπισε απλόχερα φτώχεια και εξαθλίωση. Πρόκειται για πραγματικούς μηχανισμούς αναδιανομής του πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο που δε χρειάζονται, βέβαια, την ψευδώνυμη «παγκοσμιοποίηση» για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Ο στόχος τουλάχιστον διττός: κυκλική αναδιανομή του πλούτου στη βάση της παγκόσμιας εξουσιαστικής πυραμίδας και εμβάθυνση της εξάρτησης και υποτέλειας ενόψει της νέας περιόδου κερδοφορίας. Περίπου σαν την τοκογλυφική δραστηριότητα των χρηματιστηρίων, όπου στον τελικό λογαριασμό οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Ομως στις αρχές της δεκαετίας του '80 όλα αυτά τα κάλυπτε η ιδεολογική φοβέρα της αντι-κομμουνιστικής υστερίας της «δύσης» και οι διάφοροι «παράδεισοι» με τους οποίους οι κυβερνώντες ιδιαίτερα στην Κοινότητα, ντοπάριζαν τους ευρωπαϊκούς λαούς. Είκοσι χρόνια μετά δεν υπάρχει μόνο περισσότερη φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση αλλά και το τέλος των ψευδαισθήσεων και των προσδοκιών, που δημιούργησε η καπιταλιστική προπαγάνδα. Γι' αυτό και η αντίδραση των φτωχών είναι απρόβλεπτη - όπως και η προπαγάνδα των πλουσίων πανικόβλητα αλλάζει.

Οσο τα πραγματικά προβλήματα διευρύνονται και ο κόσμος υποφέρει, τόσο οι κυβερνώντες στην ΕΕ αρχίζουν να κραυγάζουν προσπαθώντας να πείσουν για την «ανάγκη» της «σταθερής» και «δημοκρατικής» ανεξέλεγκτης και αντιλαϊκής εξουσίας τους. Ενόψει της «διάσκεψης της χιλιετίας» του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη, τέσσερις εν ενεργεία «σοσιαλ-εκσυγχρονιστές» πρωθυπουργοί της ΕΕ, ο Βρετανός Τ. Μπλερ, ο Γερμανός Γκ. Σρέντερ, ο Ολλανδός Β. Κοκ και ο Σουηδός Γκ. Πέρσον, δημοσιοποίησαν τις απόψεις τους με τον προκλητικό τίτλο «γνωρίζουμε ήδη ό,τι είναι σωστό, μένει να το πράξουμε».

Από κοντά και ο Τσέχος κολαούζος Β. Χάβελ που διακηρύσσει ότι «υπάρχει μόνο μία Ευρώπη» και αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας «40 χρόνια κομμουνιστικής κυριαρχίας και ναζιστικής κατοχής» προτείνοντας ως (...) όραμα «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία (!!!). Οι τέσσερις Ευρωπαίοι ηγέτες αφού χαρακτήρισαν την ατζέντα Διάσκεψης του ΟΗΕ «αποκαρδιωτική», πιστεύουν ότι «διαφαίνεται κοινή συναίνεση για την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας τάξης βασισμένης στην ισότητα και στην κοινωνική δικαιοσύνη». Αυτό θα γίνει, λέει, με τις εξής συνταγές: πρώτον, και βασικό «χρειάζεται να διευρύνουμε τον κύκλο των νικητών στη νέα οικονομία». Ετσι, ακριβώς. Διαγράφονται τέσσερις αιώνες πολιτικής θεωρίας που από τον Τ. Χομπς και μετά προσπαθούσε να πείσει ότι η υπερίσχυση του «νικητή» φέρει ολοταχώς στην κοινωνική εκμηδένιση.

Η δεύτερη συνταγή φέρει τον τίτλο «η κοινωνία των πολιτών ως μέσο ελέγχου των αλαζονικών κυβερνήσεων». Διαγράφεται έτσι κάθε λειτουργία αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ακόμη και αστικού τύπου, αφού μια αφηρημένη «κοινωνία των πολιτών» - όπως, λέμε, «καταναλωτές», «μάζα» κλπ. - αντικαθιστά οποιοδήποτε απομεινάρι εκλεγμένης μορφής αντιπροσώπευσης και, απλά (...) διαμαρτύρεται για «αλαζονεία» των κυβερνήσεων που κυβερνούν (...) ελέω κεφαλαίου.

Η τρίτη συνταγή έχει τίτλο «νέο παγκόσμιο κοινωνικό συμβόλαιο» και ισχυρίζεται διάφορα ανατριχιαστικά, με αποκορύφωμα την τρομοκρατική απειλή ότι «κάποιοι λαοί και κάποιες χώρες θα μπορούν πάντα να φροντίζουν τον εαυτό τους, εμείς, όμως, έχουμε μια μεγαλύτερη ευθύνη». Είναι ξεκάθαρη ιμπεριαλιστική προσταγή: ή υποταγή και δουλεία ή σας εξαφανίζουμε.

Αυτές οι συνταγές θα προωθηθούν από «το νέο προοδευτικό δίκτυο που έχει δημιουργηθεί» και στο οποίο ο Πρόεδρος Μπ. Κλίντον «έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο». Πρόκειται για αναφορά στο «κεντρο-αριστερό δίκτυο» που συνευρίσκεται μια φορά το χρόνο επίσημα, φέτος στο Βερολίνο, τον περασμένο Ιούνη και πέρσι στη Φλωρεντία, υπό την ηγεμονία του Μπ. Κλίντον.