«ΔΕΝ πάει άλλο με τις αθλιότητες, δεν μπορεί να συνεχιστεί να δεχόμαστε τους βόθρους να εκτοξεύουν καθημερινά κι ασταμάτητα την μπόχα που δηλητηριάζει τη ζωή και αποτελεί απειλή για το αύριο (...).

ΟΛΑ αυτά τα πανάθλια, με τη μαεστρία που τα δείχνουν το ανώτατο ιερατείο της δημοσιογραφίας, οι "πετυχημένοι", τα αστέρια των καναλιών, αλλά κι η κρατική δεν πάει ξοπίσω, ενδυναμώνουν και επαυξάνουν τα υποπροϊόντα πάσης φύσεως και μορφής.

ΑΥΤΟ το περιβόητο "ιερατείο", που στο πέτο φέρει επιμελέστατα καρφωμένη και αθέατη την ετικέτα "δημοσιογράφος", είναι τα "πουλιά της καταιγίδας"...

ΚΑΝΕΙΣ ετούτο τον καιρό μ' όσα βλέπει να βγαίνουν γύρω μας, με τα αποκαλυπτήρια σειράς σκανδάλων, με την ανοιχτή λεηλασία του πλούτου της χώρας, δεν έχει το δικαίωμα να σιωπά, να γυρίζει τις πλάτες αδιάφορος για όσα έρχονται στο φως και προσπαθούν και τα δύο μέρη, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να τα συγκαλύψουν.

ΒΟΜΒΑ μεγάλης ισχύος που ξάφνιασε ήταν τα όσα μαθεύτηκαν για τις μεγάλες μίζες που μοίρασε στους "συνεργάτες" της, στην Ελλάδα και σ' άλλες χώρες, η "Ζήμενς".

ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ, λοιπόν, όλα αυτά τα περιστατικά, που καταφθάνουν σα βολίδες, να περάσουν «ντούκου» και θα υπάρξει πράξη να μπουν στο αρχείο και να μπει τέλος;

ΠΡΕΠΕΙ επίσης, είναι παλιά η ιστορία, να ξεκαθαρίσουμε το θέμα των μυστικών κονδυλίων. Να κάνουμε λογαριασμό, πόσα μοιράζουν και πώς τα παίρνουν οι τρόφιμοι των μυστικών κονδυλίων. Χρόνια τώρα πάει κι έρχεται.

ΠΑΝΩ από 5.000 οι δημοσιογράφοι - μέλη της ΕΣΗΕΑ. Οι περισσότεροι, τα μυρμήγκια της σκληρής καθημερινής δουλειάς που γι' αυτήν εισπράττουν χαμηλά, πολύ μικρά ποσά. Οι "συνάδελφοι", που με του εργοδότη την έγκριση, είναι ο αντικαταστάτης του, και κουμαντάρουν το κανάλι ή την εφημερίδα, ξεπερνούν συχνά τους εργοδότες.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ δημοσιογραφία έδωσε μεγάλα ονόματα ακόμα τέτοια που αποτελούν σταθμούς σ' ολόκληρη τη διαμόρφωση του ελληνικού πολιτισμού. Τριγύρω απ' αυτά τα μεγάλα ονόματα μόχθησαν και άλλοι πολλοί έντιμοι Ελληνες δημοσιογράφοι με μικρότερα ονόματα ή ακόμη και με αφανή ονόματα.

ΑΛΛΑ, από το άλλο μέρος, η ελληνική δημοσιογραφία έδωσε εξίσου μεγάλα ονόματα τυχοδιωκτισμού και ελαστικών χαρακτήρων, κατάλληλων για όλα τα κόμματα, για όλες τις παρατάξεις, για όλες τις περιστάσεις.

ΛΟΙΠΟΝ, θα μείνουμε άφωνοι παρατηρητές, αποτραβηγμένοι και θα παρακολουθούμε τα όσα καθημερινά ξεσπούν; (...)

ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ πως καθένας μας την ώρα που παραδίδει τα πρώτα χειρόγραφα υπογράφει μια σύμβαση τιμής, που στέκει δίπλα σου, σε συντροφεύει σ' όλη τη διαδρομή, φτάνει ως τον τάφο.

Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ δημοσιογραφία, που σ' αυτήν θητεύουν η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων, δεν κάνει τεμενάδες στα κάθε λογής "παιχνίδια". Ξέρουν πως μαζί με τους άλλους εργαζόμενους θα ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική.

ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει το δικαίωμα να γυρίζει τις πλάτες, ν' αδιαφορεί για τα όσα συνεχώς συντελούνται. Ο δημοσιογράφος έχει χρέος να μιλήσει καθαρά και ξάστερα για τα μεγάλα θέματα της χώρας μας (...)»

*

(Από το άρθρο του Νίκου Καραντηνού με τίτλο «Ολοι έχουμε λόγο - Να πούμε όχι στην αθλιότητα», «Ριζοσπάστης», 3/2/2008)