«Δεν είναι εύκολο να περιγράψει κανείς με λόγια την πορεία και τη δράση ενός σεμνού αγωνιστή μαχητή για το δίκιο της εργατικής τάξης, κομμουνιστή δημοσιογράφου, ως την ύστατη ώρα», ξεκίνησε ο Στέφανος Λουκάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και εκδότης - διευθυντής του «Ριζοσπάστη», τον αποχαιρετισμό του στον σ. Νίκο Καραντηνό. «Ο,τι και να πω τούτη την ώρα, θα είναι λίγο μπροστά σ' αυτή την προσφορά σου», σημείωσε για να προσθέσει, ανάμεσα στα άλλα:

«Σύντροφε Νίκο. Για όλους εμάς τους συντρόφους σου στο Κόμμα και το "Ριζοσπάστη" είσαι εδώ, μαζί μας, μέσα από τα γραφτά σου. Θα σε θυμόμαστε για πάντα ολοζώντανο δάσκαλό μας στη δημοσιογραφία και στον αγώνα. Οι ακριβές σου παρακαταθήκες, μαζί με τις παρακαταθήκες όλων των ηρώων κομμουνιστών δημοσιογράφων του "Ρ", θα μας συντροφεύουν για πάντα στην καθημερινή μας δουλειά. Για να γίνεται καλύτερος ο "Ρ", πιο αποτελεσματικός στον αγώνα που κάνει το Κόμμα μας, το ΚΚΕ, στην 90χρονη πορεία του, για την ενημέρωση με την αλήθεια του δίκιου των εργαζομένων και του λαού. Για να γίνει υπόθεση του λαού η συγκρότηση της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας για το νέο κόσμο, το σοσιαλισμό.

Μάθημα για μάς, η δημοσιογραφία που υπηρέτησες και μας δίδασκες μέσα από τα γραφτά σου. Για να συνεχίζουμε με μεγαλύτερη δύναμη σε δύσκολους καιρούς να την υπηρετούμε. Την Κομμουνιστική δημοσιογραφία για την αλήθεια του λαού, κόντρα στην αστική δημοσιογραφία της αλήθειας της πλουτοκρατίας».

Και συνέχισε, αναφερόμενος σε ένα από τα τελευταία άρθρα του Νίκου Καραντηνού στο «Ριζοσπάστη», όπου επισήμαινε, εκτός των άλλων:

«"Η ελληνική δημοσιογραφία έδωσε μεγάλα ονόματα ακόμα τέτοια που αποτελούν σταθμούς σ' ολόκληρη τη διαμόρφωση του ελληνικού πολιτισμού. Τριγύρω απ' αυτά τα μεγάλα ονόματα μόχθησαν και άλλοι πολλοί έντιμοι Ελληνες δημοσιογράφοι με μικρότερα ονόματα ή ακόμη και με αφανή ονόματα.

... Η αγωνιστική δημοσιογραφία, που σ' αυτήν θητεύει η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων, δεν κάνει τεμενάδες στα κάθε λογής "παιχνίδια". Ξέρουν πως μαζί με τους άλλους εργαζόμενους θα ανατρέψουν την αντιλαϊκή πολιτική".

Αυτά έγραφες, αγαπημένε μας σύντροφε. Πάντα στην άλλη όχθη, πάντα κόντρα στο ρεύμα. Γεια σου, σύντροφε Νίκο. Θα μας συντροφεύεις για πάντα στο δρόμο που διάλεξες, που διαλέξαμε. Στα χνάρια σου πατάμε. Γιατί είναι ο δύσκολος μα όμορφος δρόμος του ΚΚΕ. Ο δρόμος να παλεύουμε για την ανατροπή του δυνάστη της εργατικής τάξης, ολόκληρου του λαού. Ο δρόμος προς την έφοδο του δικού μας ουρανού».