Οταν «έσκασε» η υπόθεση Ζαχόπουλου, ο «Ριζοσπάστης» είχε θέσει 4 ερωτήματα.

Τα υπενθυμίζουμε:

*

«α) Αν σε ένα "φτωχό" υπουργείο όπως το Πολιτισμού, υπάρχει τέτοια "ευχέρεια" διαχείρισης εν κρυπτώ δεκάδων εκατομμυρίων από "ειδικούς λογαριασμούς", τότε τι γίνεται στα "πλούσια" υπουργεία με τους παχυλούς "ειδικούς λογαριασμούς";..

β) Τι, ποιες και πόσες "μπίσνες" έχουν γίνει στο όνομα του Πολιτισμού, που για το λαό σημαίνει μόλις 0,23% του ΑΕΠ στον προϋπολογισμό, αλλά για τους "ημετέρους" σημαίνει "δουλειές με φούντες", από Πολιτιστικές πρωτεύουσες μέχρι αποχαρακτηρισμούς αρχαιολογικών χώρων;

γ) Πώς ορίζεται η "αξιοκρατία" σε ένα σύστημα που οι προσλήψεις στο Δημόσιο γίνονταν και γίνονται με στημένους "διαγωνισμούς" και με μεθόδους που, όταν δεν ευδοκιμούν οι άνωθεν παρεμβάσεις, παραδίδουν τη σκυτάλη σε υποκοσμιακές πρακτικές;

δ) Η παρακμή, η λοβιτούρα, η συναλλαγή, η διαφθορά είναι ζητήματα που θα αντιμετωπιστούν με τη (μονίμως ατυχήσασα) αναζήτηση των "εντίμων" και "αρίστων" διαχειριστών ή αποτελούν συστατικά και δομικά στοιχεία του πολιτικού καθεστώτος μιας κατ' όνομα δημοκρατίας, που λειτουργεί και ενεργεί προσχηματικά στο "όνομα της κοινωνίας", αλλά στην πραγματικότητα πέρα και έξω από κάθε κοινωνικό έλεγχο;»

*

Τώρα, λοιπόν, που η υπόθεση «εξιχνιάστηκε» (ή βαίνει προς «εξιχνίαση») μπορεί κάποιος να μας πει τι από τα παραπάνω απαντήθηκε εκ μέρους του πολιτικού συστήματος που (και τότε) υποσχόταν: «Ολα στο φως»;..