Αλλά το ουσιαστικό πρόβλημα βρίσκεται στην ίδια τη σύμφυση του κράτους με τα μονοπώλια και τα κόμματα εξουσίας. Πάνω σε αυτό το έδαφος υπάρχει και αναπτύσσεται η διαπλοκή, η οποία, όπως επισημαίνει το ΚΚΕ, δεν περιορίζεται μόνον στα οικονομικά ανταλλάγματα, αλλά εκφράζεται με πολλούς τρόπους και κυρίως με την ποικιλόμορφη στήριξη στα κόμματα (βλέπε την ειδική μεταχείριση από τα αστικά ΜΜΕ) που με την πολιτική τους στηρίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου: Για παράδειγμα τη νομιμοποιημένη κλεψιά του ιδρώτα των εργαζομένων για να βγουν τα τεράστια κέρδη των μονοπωλίων. Τα σκάνδαλα της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας, π.χ. Τραπεζών, ΟΤΕ, ΔΕΗ, λιμανιών, αεροδρομίων, παραλιών, δασών κλπ.

Αλλά οι προτάσεις αυτές δεν είναι μόνον υποκριτικές και ανέξοδες, είναι αντιδραστικές και αντιδημοκρατικές. Το πλέον επικίνδυνο, είναι ότι, με πρόσχημα τη «διαφάνεια» και τον έλεγχο των δαπανών, επιχειρείται μια απαράδεκτη παρέμβαση στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων. Και, βεβαίως, όσον αφορά το ΚΚΕ, είναι πεντακάθαρο πως: Ούτε δουλειές μοιράζει στα μονοπώλια και στις επιχειρήσεις, ούτε έχει σχέση με κρατικά συμβόλαια, καμιά διαπλοκή.