Τα στοιχεία για τις συντάξεις βοούν. Οι συνταξιούχοι επιβιώνουν κυριολεκτικά με ψίχουλα. Εξι στους δέκα παίρνουν κάτω από 600 ευρώ το μήνα σύνταξη. Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση των συνταξιούχων αγροτών που οι εννιά στους δέκα καταδικάστηκαν να επιβιώνουν με λιγότερα από 500 ευρώ. Η επίθεση που έχουν εξαπολύσει εδώ και χρόνια στην Κοινωνική Ασφάλιση οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου οδηγεί σε ακόμα χαμηλότερες συντάξεις, χρόνο με το χρόνο. Η αντεργατική πολιτική, που χτυπά το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, αναγκάζει τους εργαζόμενους να γίνονται γυρολόγοι και «απασχολήσιμοι». Να χάνουν μεροκάματα, και άρα ένσημα για τη σύνταξη, είτε γιατί δε βρίσκουν δουλειά, είτε γιατί το αφεντικό δεν τους ασφαλίζει, βγάζοντας ακόμα περισσότερα κέρδη από τη «μαύρη εργασία».

Βασικός παράγοντας για τις χαμηλές συντάξεις είναι και οι πολύ χαμηλές αποδοχές που παίρνουν οι εργαζόμενοι πριν να συνταξιοδοτηθούν, πάνω στις οποίες υπολογίζεται το ποσό της σύνταξης που θα πάρουν. Μόλις 1.370 ευρώ μεικτά ήταν ο μέσος μισθός των εργαζόμενων αντρών και 1.130 ευρώ μεικτά των γυναικών, που βρίσκονταν στον τελευταίο χρόνο εργασίας τους το 2007. Η πραγματικότητα αυτή δεν είναι ούτε τωρινή, ούτε προσωρινή. Ιδια ήταν και το 2002, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, όταν το 51,96% των μισθωτών - ασφαλισμένων στο ΙΚΑ έπαιρνε, κατά μέσον όρο, μόλις 11,12 ευρώ μεροκάματο. Ιδια ήταν και το 2005, επί κυβέρνησης ΝΔ, όταν το 46,86% των μισθωτών - ασφαλισμένων στο ΙΚΑ έπαιρνε, κατά μέσον όρο, μόλις 13,88 ευρώ. Θα χειροτερεύει μάλιστα, καθώς το επόμενο διάστημα θα μπουν σε εφαρμογή, σταδιακά, οι τελευταίοι αντιασφαλιστικοί νόμοι που κάνουν πιο επώδυνους τους όρους απονομής συντάξεων.

Τεράστιες είναι οι ευθύνες των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών του «κοινωνικοεταιρισμού» στην κατάσταση που διαμορφώνεται για εργαζόμενους και συνταξιούχους. Είναι αυτοί που συνυπογράφουν τις «αυξήσεις» του ενός ευρώ στη Σύμβαση, που βάζουν πλάτη στο πέρασμα και τη νομιμοποίηση της ανασφάλιστης εργασίας, της μερικής απασχόλησης, της υποαπασχόλησης. Οι αποδοχές και οι συντάξεις που παίρνουν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι δε φτάνουν για να καλύψουν ούτε στο ελάχιστο τις πραγματικές τους ανάγκες. Το ΠΑΜΕ, με κριτήριο ακριβώς αυτές τις ανάγκες καλεί σε αγώνα για κατώτερο βασικό μισθό 1.400 ευρώ και κατώτερη βασική σύνταξη 1.120 ευρώ. Και, βέβαια, το ΠΑΜΕ εντάσσει αυτά τα αιτήματα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, διεκδικώντας, ταυτόχρονα, δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πολιτισμό και άλλα, ώστε ο μισθός και η σύνταξη που διεκδικεί να έχουν αντίκρισμα.

Ο δρόμος του ταξικού αγώνα είναι η μοναδική απάντηση. Αυτό το δρόμο αναδεικνύουν οι ταξικές δυνάμεις με καθημερινές παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, το ΠΑΜΕ μπαίνει μπροστά, σπάζοντας την εργοδοτική τρομοκρατία, το κλίμα συμβιβασμού και υποταγής. Αναδεικνύει τη δύναμη της οργανωμένης ταξικής πάλης, της μόνης που μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στην ενιαία αντεργατική επίθεση του κεφαλαίου, να ανοίξει το δρόμο για σοβαρές κατακτήσεις προς όφελος των εργαζομένων.