Κυριακή 19 Νοέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Αναγκαίες διευκρινίσεις

Ησωστή σύνδεση τακτικής και στρατηγικής αποτελεί, όπως είναι φυσικό, ένα κεντρικό σημείο προβληματισμού του Κόμματός μας σε ολόκληρη την ιστορική του διαδρομή. Η πιθανότητα απότομης ανόδου της ταξικής πάλης το επόμενο διάστημα υπογραμμίζει τη σημασία του καθήκοντος αυτού. Η προαναφερόμενη πρόβλεψη εδράζεται γενικά στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και στην αυξητική τάση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, που αναζητά κερδοφόρα διέξοδο σε διεθνές επίπεδο.

Οι κατευθυντήριες ιδέες της λαϊκής οικονομίας με λαϊκή εξουσία που θέτουν οι Θέσεις της ΚΕ, σαν ένα γενικό δεσμευτικό πλαίσιο του ΑΑΔ Μετώπου, συμβάλλουν θετικά στην εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος. Αποτελούν ένα πλαίσιο προωθητικού συμβιβασμού, ο οποίος από τη μια διευκολύνει τη συσπείρωση δυνάμεων στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και από την άλλη δε θέτει σαν προϋπόθεση τη συμφωνία των συμμάχων σχετικά με το χαρακτήρα της σοσιαλιστικής εξουσίας.

Στη Θέση 20 αναφέρεται η πιθανότητα να προκύψει κυβέρνηση αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, προτού διαμορφωθεί επαναστατική κατάσταση. Η συγκεκριμένη αναφορά των Θέσεων δεν πρέπει να κατανοείται σαν επιστροφή στη λογική των σταδίων για την κατάκτηση της εξουσίας. Η κυβέρνηση αυτή μπορεί να θέσει το πλαίσιο των στόχων της λαϊκής οικονομίας στην ημερήσια διάταξη. Ομως οι στόχοι αυτοί για να υλοποιηθούν απαιτούν αποφασιστική σύγκρουση με τη χρηματιστική ολιγαρχία, αφού σε μεγάλο βαθμό είναι μέτρα σοσιαλιστικού χαρακτήρα. Δηλαδή, ουσιαστικά είναι στόχοι που δεν μπορούν να υλοποιηθούν στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος. Επομένως, η συγκεκριμένη κυβέρνηση μπορεί να δράσει απλά σαν καταλύτης που επιταχύνει τη σύγκρουση με το μονοπωλιακό κεφάλαιο για τη λύση του προβλήματος της εξουσίας.

Γι' αυτό και οι αποφάσεις της κυβέρνησης αυτής δε θα πρέπει να κατανοούνται σαν δεσμευτικές για το λαϊκό κίνημα.

Στο σύντομο διάστημα που θα λειτουργήσει η συγκεκριμένη κυβέρνηση, το κρίσιμο ζήτημα θα είναι η επιτυχία της πάλης των κομμουνιστών, ώστε να βαθύνει ο χαρακτήρας του Μετώπου σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, να πάρει σε τελευταία ανάλυση, χαρακτηριστικά επαναστατικού Μετώπου.

Η αυτοτελής προσπάθεια των κομμουνιστών σε αυτή την κατεύθυνση δεν αποτελεί ένα μελλοντικό καθήκον. Δε θα φέρει το αποτέλεσμα που επιθυμούμε, αν δε χαρακτηρίζει την καθημερινή δουλιά μας, ιδιαίτερα στα επιμέρους μέτωπα συσπείρωσης που οικοδομούμε.

Μια χαρακτηριστική πλευρά του ζητήματος αφορά τις συσπειρώσεις αντίστασης σε πλευρές της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η βασανιστική ανάδειξη από την πλευρά μας της ουσίας και των μορφών της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, έχει στο σημείο αυτό ιδιαίτερη σημασία. Διαφορετικά η παρέμβασή μας θα εξαντλείται σε επιφανειακές και συχνά απλουστευτικές επισημάνσεις (π.χ. καταστροφολογία, λαθεμένη γενίκευση του φαινομένου της απόλυτης εξαθλίωσης για το σύνολο της εργατικής τάξης). Σε κάθε περίπτωση η δική μας γραμμή συσπείρωσης δεν μπορεί να περιορίζεται στη θολή αναγνώριση της σημασίας των προβλημάτων των εργαζομένων. Προϋποθέτει ένα βαθμό αποδοχής σχετικά με την αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση λύσης των προβλημάτων. Αντίστοιχα θα πρέπει να δουλέψουμε και για τη συσπείρωση ευρύτερων πατριωτικών και φιλειρηνικών δυνάμεων. Η επίδραση του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης και η ΝΑΤΟική επιβολή του Συμφώνου Σταθερότητας στην περιοχή, αυξάνουν τις δυνατότητές μας σε αυτό το πεδίο. Ο κίνδυνος εγκλωβισμού των πατριωτικών κοινωνικών διαθέσεων στην κατεύθυνση μιας άσφαιρης εθνικιστικής διαμαρτυρίας είναι υπαρκτός. Για την αποτροπή του είναι αναγκαία:

α) Η αταλάντευτη ζύμωση από τις κομματικές δυνάμεις της στρατηγικής λύσης του προβλήματος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, δηλαδή της σοσιαλιστικής επανάστασης και της δικτατορίας του προλεταριάτου.

β) Η αναβάθμιση του δικού μας μετώπου απέναντι στο μεγαλοαστικό κοσμοπολιτισμό που τροφοδοτεί τις εθνικιστικές συσπειρώσεις (σαν απάντηση σε αυτόν).

Στο σημείο αυτό πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα η πίεση που επιχειρείται να ασκηθεί στο Κόμμα εξωτερικά («Αυγή», «Ελευθεροτυπία» κ.λπ.), αλλά και εσωτερικά (όπως φάνηκε στα γνωστά τελευταία γεγονότα) για δήθεν εθνικιστική απόκλιση του ΚΚΕ. Η καθεστωτική προπαγάνδα βαφτίζει πλέον σαν εθνικισμό κάθε πατριωτική διάθεση υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας απέναντι στις ιμπεριαλιστικές επιλογές.

Εδώ αξίζει να θυμηθούμε την υπόδειξη του Στάλιν προς τους εκπροσώπους των Κομμουνιστικών Κομμάτων στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ το '52: «Σήμερα η αστική τάξη πουλάει τα δικαιώματα και την ανεξαρτησία του έθνους για δολάρια. Τη σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας την έχουν πετάξει σαν κάτι το άχρηστο... Τη σημαία αυτή θα πρέπει να τη σηκώσετε εσείς, αν θέλετε να είστε η καθοδηγητική δύναμη του έθνους».

Πολύτιμη βοήθεια για την εκπλήρωση των προαναφερομένων καθηκόντων μπορεί να αποτελέσει η νηφάλια και συστηματική επανεξέταση της πείρας κρίσιμων φάσεων του ελληνικού και διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος (π.χ. της συμβολής του Νίκου Ζαχαριάδη στην επεξεργασία οικοδόμησης του Μετώπου στα ηρωικά χρόνια).

Κλειδί για την προώθηση των στόχων μας είναι αναμφισβήτητα η ουσιαστική και όχι τυπική ολοκλήρωση της οργανωτικής αναδιάταξης. Αποτελεί αναγκαίο όρο για τον εμπλουτισμό, την εξειδίκευση και την υλοποίηση του σχεδίου δράσης μας ανά εργασιακό χώρο, για τον προσανατολισμό του συνόλου των δυνάμεών μας στη δουλιά στην εργατική τάξη. Ταυτόχρονα θα πρέπει να σχεδιάσουμε συνολικά το άνοιγμά μας σε νέα τμήματα που ανήκουν ή προσεγγίζουν την εργατική τάξη (π.χ. προλεταριακή διανόηση). Πρόκειται κυρίως για εργάτες πρώτης γενιάς, με χαμηλό βαθμό ταξικής συνείδησης. Τα τμήματα αυτά διευρύνονται λόγω της ανάπτυξης κλάδων που σχετίζονται με τις νέες τεχνολογίες, της προώθησης της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και της διεύρυνσης τομέων που είναι επιφορτισμένοι με καθήκοντα αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Με ανάλογη απαιτητικότητα θα πρέπει να γίνει και ο απολογισμός της δράσης μας, ιδιαίτερα των καθοδηγητικών οργάνων. Στα λόγια οι περισσότεροι, η συντριπτική πλειοψηφία συμφωνούμε. Ομως κριτήριο ουσιαστικής αποδοχής της γραμμής μας θα πρέπει να είναι η παρουσίαση θετικής και αρνητικής πείρας από την προσπάθεια δημιουργικής εφαρμογής της, από την υλοποίηση δηλαδή ενός εξειδικευμένου σχεδιασμού ανά χώρο με βάση τις αποφάσεις μας. Κρίσιμο ζήτημα στο σημείο αυτό είναι και ο βαθμός καλλιέργειας της αυτενέργειας των κομματικών μελών στην προσπάθεια οικοδόμησης του Μετώπου.

Σήμερα, χωρίς να εφησυχάζουμε, μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο. Οι Θέσεις της ΚΕ συμβάλλουν στο ν' αποκτήσει το λαϊκό κίνημα συνέχεια, διάρκεια και σταθερό ταξικό προσανατολισμό, για το σοσιαλισμό.

ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος του Οικονομικού Τμήματος της ΚΕ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ