Τις προάλλες είχαμε την έκθεση της ομάδας «Αμεσης Παρέμβασης», για «λαδώματα» και «μίζες» στο Δημόσιο. Προχτές, είχαμε την απάντηση του Γ. Παπαντωνίου σε Ερώτηση του Ν. Κωνσταντόπουλου στη Βουλή, σύμφωνα με την οποία ερευνάται μια υπόθεση χρηματισμού εφοριακών, την οποία, μάλιστα, ο υπουργός θεωρεί ιδιαίτερα σοβαρή κλπ., κλπ. Κι από κοντά, συνεχίζεται και δυναμώνει ολόκληρη η σχετική φιλολογία, περί διεφθαρμένου Δημόσιου, τεμπέληδων και αδιάφορων δημόσιων υπαλλήλων, κλπ, κλπ.

Οι στόχοι της εκστρατείας είναι πολλαπλοί, βέβαια. Πρώτον, να ριχθούν οι ευθύνες, για τα όσα κακά και μίζερα χαρακτηρίζουν το σημερινό Δημόσιο, στους δημόσιους υπάλληλους και, μάλιστα, σε όλους και αδιακρίτως, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους πραγματικά υπεύθυνους και τις βαθύτερες αιτίες των προαναφερομένων φαινομένων. Δεύτερον, να προετοιμαστεί και να δεχτεί αδιαμαρτύρητα η κοινή γνώμη τις αντιδραστικές αλλαγές, που προωθεί η κυβέρνηση στο δημόσιο τομέα.

Γιατί, μη μας πουν οι κυβερνώντες και όλοι όσοι ξαφνικά... ανακάλυψαν το «διεφθαρμένο δημόσιο», ότι θα γίνει λιγότερο διεφθαρμένο, με μέτρα, όπως η σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας ή άλλα, που αποσκοπούν στην ακόμα μεγαλύτερη χειραγώγηση των εργαζομένων σ' αυτό. `Η, μήπως, δεν έτυχε ν' ακούσουν τη γνωστή λαϊκή παροιμία «από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι»;