Παρεμβαίνοντας ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Στρ. Κόρακας, στη συζήτηση σχετικά με την τιμολόγηση και διαχείριση των υδάτινων πόρων, στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σημείωσε τα παρακάτω:

«Η έκθεση υιοθετεί πλήρως την ανακοίνωση της Επιτροπής, η λογική της οποίας είναι η αντιμετώπιση ενός φυσικού πόρου, του νερού, ως εμπορεύματος, αλλά και ως άξονα υλοποίησης και άλλων αρνητικών τομεακών πολιτικών, όπως είναι η αγροτική πολιτική. Η λογική αυτή και οι αρνητικές προτάσεις που την υλοποιούν μάς βρίσκουν κατηγορηματικά αντίθετους.

Κυρίαρχος άξονας της έκθεσης, η αναφερόμενη ως «τιμολόγηση για την ενίσχυση της αειφορίας των υδάτινων πόρων», μέσω της ανάκτησης του κόστους των σχετικών με τα νερά υπηρεσιών και του περιορισμού της κατανάλωσης και χρήσης του, λόγω ακριβώς της ανόδου της τιμής του. Ταυτόχρονα, η έκθεση εμφορείται από τη γνωστή λογική «ο ρυπαίνων πληρώνει», η οποία οδηγεί σε νέα κίνητρα και κέρδη για το κεφάλαιο.

Με το υποκριτικό πρόσχημα της δήθεν εξασφάλισης της αειφορίας των υδάτινων πόρων, αυτοί που στην πραγματικότητα θα πληρώσουν, και μάλιστα πολύ ακριβά, τις συνέπειες των προτεινόμενων μέτρων, είναι οι καταναλωτές και κύρια οι αγρότες και μάλιστα της Νότιας Ευρώπης, αφού, τόσο η έκθεση όσο και η σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής, αναφέρουν ότι αυτοί είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής νερού, ο οποίος, μάλιστα, πληρώνει λιγότερο από το «πραγματικό κόστος». Η πολιτική αυτή θα οδηγήσει σε αύξηση του κόστους και στο παραπέρα ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, η οποία ήδη υφίσταται τις καταστροφικές συνέπειες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Είναι χαρακτηριστική η αναφορά της έκθεσης, σύμφωνα με την οποία χωρίζεται το κόστος σε χρηματικό, περιβαλλοντικό και υδάτινων πόρων, εκτιμώντας ότι μόνο το χρηματικό υπολογιζόταν μέχρι σήμερα. Ετσι, για παράδειγμα, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, το κόστος κατασκευής και λειτουργίας ενός φράγματος σε έναν ποταμό λόγω της υπεράντλησης (από αγροτική χρήση) «μπορεί να επιρριφθεί στους χρήστες...», ή, ακόμη, αν κριθεί αναγκαία η επεξεργασία υδάτων λόγω ρύπανσης, από λιπάσματα π.χ., τότε το κόστος το πληρώνουν οι αγρότες.

Αντιτασσόμαστε σε κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης του νερού ως «εμπορικού» προϊόντος. Αρνούμαστε κατηγορηματικά στην Κομισιόν να χριστεί προστάτης των υδάτινων πόρων, που με πρόφαση την «ενθάρρυνση της αειφόρου χρήσης», «κουβαλά», για άλλη μια φορά,...«νερό στο μύλο» των ιδιωτικών συμφερόντων, προσφέροντάς τους τη δυνατότητα εισχώρησης και δράσης σε έναν αμιγώς δημόσιο τομέα κοινής ωφέλειας. Η όλη προσπάθεια δεν αποτελεί παρά άλλο ένα ακόμη κεφάλαιο της καταστροφικής κοινοτικής πολιτικής που θα λειτουργήσει σε βάρος των καταναλωτών, των αγροτών, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως προμαχώνας για την προώθηση και άλλων πολιτικών, όπως π.χ. το ξεκλήρισμα του αγροτικού τομέα. Η προστασία και η ορθή διαχείριση των υδάτινων πόρων δεν επιτυγχάνεται με μηχανισμούς κατασταλτικής τιμολογιακής πολιτικής και εισπρακτικών μέτρων σε βάρος των καταναλωτών. Οι μόνες που θα επωφεληθούν από αυτή την πολιτική είναι κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις που, πουλώντας ακριβά το «φιλοπεριβαλλοντικό» προφίλ τους, θα βρουν ακόμη μια καλή ευκαιρία να υπεραυξήσουν τα κέρδη τους».