Το καθεστώς διωγμού στο οποίο βρίσκεται η μικρομεσαία επιχείρηση στην Ελλάδα καθώς και την έλλειψη πολιτικής βούλησης από την πλευρά της κυβέρνησης για τη στήριξή τους, παρουσίασαν μέσα από τις παρεμβάσεις τους οι βουλευτές του ΚΚΕ. Τόνισαν ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα ενισχύουν με την πολιτική τους κατ' αποκλειστικότητα το μεγάλο κεφάλαιο.

«Το χρηματοπιστωτικό σύστημα αποτελεί ένα συστατικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος και δεν μπορεί κατά καμία περίπτωση να λειτουργήσει προς όφελος της μικρής, αλλά και μεσαίας επιχείρησης», αυτό επισήμανε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Αγγελος Τζέκης, θίγοντας το σημαντικότατο θέμα της χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (Μμε).

Οπως χαρακτηριστικά επισήμανε σε σχέση με τις τράπεζες «το χρηματοπιστωτικό σύστημα χρειάζεται υψηλά κέρδη για να μπορεί να αυτοτροφοδοτηθεί το ίδιο. Θέλει δηλαδή ένα γρήγορο και υψηλό και ασφαλές κέρδος. Τα αντικειμενικά προβλήματα, λοιπόν, των μικρών, αλλά και πολλών μεσαίων επιχειρήσεων τις καθιστούν λιγότερο αποδοτικές για τα κέρδη του χρηματοπιστωτικού συστήματος και γι' αυτό οι μικρές επιχειρήσεις, αλλά και πολλές μεσαίες συναντούν από την πλευρά του τραπεζικού συστήματος υψηλά επιτόκια και δυσβάσταχτες εγγυήσεις». Σχολίασε δε ότι κατά πάγια πρακτική «οι τράπεζες βγάζουν στο σφυρί περιουσιακά στοιχεία των μικρών επιχειρήσεων ιδιοκτητών. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, όλοι μέσα από αυτόν τον κυκεώνα των δημοπρασιών κατά πόσο στηρίζει η κυβέρνηση με το χρηματοπιστωτικό σύστημα τους μικρομεσαίους και τις ατομικές, επιχειρήσεις». Παράλληλα επισήμανε ότι «το χρηματοπιστωτικό σύστημα επεμβαίνει και στο ζήτημα του ανταγωνισμού με κατεύθυνση βέβαια και της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τόσο ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες του κεφαλαίου, όσο ανάμεσα σε μεγάλες, μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις», συμπεραίνοντας ότι «σε καμία περίπτωση βέβαια δε θα δώσουν το δικαίωμα σε μια μικρομεσαία επιχείρηση να γίνει μεγάλη, για να είναι ανταγωνιστής προς τις δικές τους επιχειρήσεις». Επίσης ο Αγγελος Τζέκης αναφέρθηκε στην εναλλακτική επιλογή των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων για τους μικρομεσαίους τονίζοντας ότι «τα κριτήρια που μπαίνουν αυτομάτως βγάζουν απέξω τη συντριπτική πλειοψηφία των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων. Να, λοιπόν, πού πηγαίνει ο πακτωλός αυτός των χρημάτων από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ποιοι τον καρπώνονται και βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν πηγαίνουν για να προστατεύσουν τις μικρές επιχειρήσεις».

Τέλος, παραθέτοντας τη θέση του ΚΚΕ, σημείωσε ότι «εμείς πιστεύουμε πως μπορεί να ακολουθηθεί μια άλλη πολιτική για το ζήτημα της χρηματοδότησης. Χρειάζεται βέβαια χρηματοδότηση χαμηλότοκη και επιδοτούμενη αν θέλετε. Αλλά θα πρέπει, όμως, να τη δούμε και μέσα στα πλαίσια μιας άλλης πολιτικής».

Την ανάγκη λήψης μέτρων ουσιαστικής στήριξης των ΜΜΕ επιχειρήσεων, επισήμανε στην παρέμβασή του ο Γιώργος Χουρμουζιάδης. Σημείωσε ότι τα ερωτήματα στα οποία θα έπρεπε να απαντήσει η κυβέρνηση είναι «ποια όργανα θα αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους, ποιοι μηχανισμοί θα εξασφαλίζουν τις δίκαιες και ορθολογικές χρηματοδοτήσεις, ποια μορφή θα πρέπει να πάρει η ανάπτυξή τους, ώστε από τη μια μεριά να διατηρούν τη σχέση τους με παρόμοιες παραδοσιακές μορφές και από την άλλη να έχουν υποκειμενικά τις δυνατότητες για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την πρόκληση και τις επιθετικές εισβολές στο χώρο τους των μεγάλων συγχωνευμένων τεράτων της πρωτογενούς παραγωγής, αλλά και της μεταποίησης ακόμα».

Αναφερόμενος στην ουσία του θέματος ο Γιώργος Χουρμουζιάδης σημείωσε ότι αυτά τα προβλήματα δε λύνονται αποκλειστικά και μόνο στο όνομα του ανταγωνισμού, στο όνομα μιας σύγκρουσης με άλλα λόγια, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να οδηγήσει στη νίκη τους μικρούς. Αυτούς τους μικρούς που κουβαλούν στις πλάτες τους άδικα αντικειμενικά κριτήρια φορολογικές επιβαρύνσεις εξόντωσης, επιδοτήσεις ανύπαρκτες και τελικά την κρατική φροντίδα σε βαθμό μάλλον εγκληματικής ανεπάρκειας». Μάλιστα κλείνοντας γλαφυρά την ομιλία του ο βουλευτής του ΚΚΕ, σημείωσε πως «οι γνωστές μυθικές σφεντόνες των μικρών Δαβίδ δυστυχώς δε λειτουργούν μέσα στις συνθήκες ενός άκρατου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Και δε λειτουργούν όχι μόνο γιατί οι σφεντόνες χάνουν τη δύναμή τους -πάντοτε είναι όπλα δυνατά- αλλά γιατί όπως φαίνεται η κυβέρνησή μας έχει πάρει την απόφασή της να σταθεί με το μέρος του Γολιάθ και όχι του Δαβίδ»!

Για ένα «ταξικό φορολογικό σύστημα» που συμβάλλει στη συρρίκνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη χώρα μας έκανε λόγο ο βουλευτής του ΚΚΕ, Νίκος Γκατζής. Οπως επισήμανε «μόνο το 14% των εσόδων του προϋπολογισμού προέρχεται από τα μεγάλα εισοδήματα. Ολο το υπόλοιπο το πληρώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι αγρότες»

Κάνοντας συγκεκριμένες αναφορές στο τρόπο που φορολογούνται οι ΜΜΕ επιχειρήσεις ο Νίκος Γκατζής επισήμανε ότι «η κυβέρνηση μετά το 35%, μετά τις διαμαρτυρίες, μετά τις πιέσεις λέει ότι θα εφαρμόσει το λογιστικό προσδιορισμό των εσόδων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ότι θα φορολογούνται μ' αυτά. Ο λογιστικός όμως προσδιορισμός έγινε εξωλογιστικός. Ετσι οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες κρατάνε τα βιβλία τους, πάνε και τα καταθέτουν για να φορολογηθούν, έρχεται όμως ο έφορος και τους λέει: «Οχι, δεν αναγνωρίζονται αυτά, έχεις τόσα έσοδα, πλήρωσε με βάση αυτά»!.

Σχολιάζοντας την πρακτική των εφοριών για Επανελέγχους ο Νίκος Γκατζής σχολίασε δηκτικά: «Μα αφού έκανες έλεγχο και με φορολόγησες με αντικειμενικά κριτήρια, γιατί τώρα θα με ξαναφορολογήσεις; Και λένε οι έφοροι "' όχι, αυτός είναι εξωλογιστικός έλεγχος. Εδώ δεν έχουμε κατορθώσει να επισημάνουμε όλα τα έσοδά σας". Ξανά λοιπόν εξωλογιστικός έλεγχος, επιπλέον επιβάρυνση στους μικρομεσαίους! Τέλος, για την αντικειμενικοποίηση του ΦΠΑ σημείωσε ότι «μετά από τρία χρόνια, όπως λέει ο φορολογικός νόμος του 1999 που ψηφίσαμε, θα πηγαίνουν στις επιχειρήσεις και θα τους λένε "έλα εδώ, κατέβασε τα βιβλία σου για να φορολογηθείς. Δεν πλήρωσες σωστά. Θα πρέπει να καταβάλεις φόρο και για τα ενοίκια που απαλλάσσεσαι στις δαπάνες και για την υγεία και για τα ασφαλιστικά ταμεία και για έσοδα με τα οποία ζεις σαν επιχειρηματίας", τα οποία όμως σου καταχωρεί και με βάση το νόμο σαν δικαίωμα επιβίωσης. Και ξανά σ' αυτό ΦΠΑ!».