Αλλη μια αντιαγροτική εξέλιξη, δηλαδή το βαρύ ευρωπρόστιμο που καλούνται να πληρώσουν φέτος δεκάδες χιλιάδες παραγωγοί σκληρού σταριού, έρχεται να καταδείξει, όχι μόνον το δίκαιο του αιτήματος των αγροτών για κατάργηση των ποσοστώσεων, αλλά και το μέγεθος του προβλήματος από τους επιβαλλόμενους ευρω-περιορισμούς στην ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, με βάση τους σχεδιασμούς της καπιταλιστικής οικονομίας στον αγροτικό τομέα.

Το 2001 καλλιεργήθηκαν 7.456.203 στρέμματα με σκληρό σιτάρι. Ομως, το 1998, η ΕΕ μείωσε το εθνικό πλαφόν από 9.367.000 στρέμματα στα 6.170.000 στρέμματα, με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης. Το αποτέλεσμα ήταν από το 1999 και μετά οι σιτοπαραγωγοί να πληρώνουν βαριά πρόστιμα συνυπευθυνότητας, που φέτος έφτασαν να είναι ακόμα μεγαλύτερα. Στη λίστα του ευρωπροστίμου, με βάση τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης, που καθιέρωσε νομαρχιακά πλαφόν, περιλαμβάνεται φέτος η συντριπτική πλειοψηφία των σιτοπαραγωγικών νομών της χώρας και σε αρκετούς νομούς το ευρωπρόστιμο «ροκανίζει» τη μισή στρεμματική επιδότηση. Το «αμάρτημα» των σιτοπαραγωγών ήταν ότι φέτος καλλιεργήθηκαν 1.286.203 στρέμματα παραπάνω από το πετσοκομμένο εθνικό πλαφόν.

Το πρόβλημα, όμως, δεν περιορίζεται στο σκληρό σιτάρι. Οι αποφάσεις της ΕΕ και της κυβέρνησης κινούνται σε μιαν αδιέξοδη περιοριστική πολιτική, με «μπαμπούλα» τα πλαφόν και τα πρόστιμα. Σε όλες τις καλλιέργειες επιβάλλονται περιορισμοί, χωρίς, όμως, κανένας να λέει στους αγρότες τι άλλο να καλλιεργήσουν. Για παράδειγμα, μέσα στο 2001, οι τευτλοπαραγωγοί κλήθηκαν να περιορίσουν την καλλιέργεια τεύτλων κατά 80.000 στρέμματα. Οι βαμβακοπαραγωγοί, μετά την ψήφιση του νέου καταστροφικού κανονισμού, εξαναγκάζονται να περιορίσουν τη βαμβακοκαλλιέργεια. Και η κυβέρνηση κάνει σα να μην ξέρει ότι το πλαφόν των 782.000 τόνων, που αποδέχτηκε ξανά στο νέο κανονισμό, υπολείπεται κατά πολύ της πραγματικής ελληνικής παραγωγής βαμβακιού, η οποία κυμαίνεται μεταξύ 1.200.000 και 1.350.000 τόνων. Επιπλέον, οι καπνοπαραγωγοί, μετά το 2004, θα αναγκαστούν να στραφούν σε άλλες καλλιέργειες και είναι πολύ πιθανόν κάποιοι από αυτούς να αρχίσουν να το κάνουν από του χρόνου, με βάση τα ψευτοκίνητρα εγκατάλειψης της καπνοκαλλιέργειας.

Ούτε η ΕΕ, ούτε η κυβέρνηση, όμως, λένε τι μπορούν πλέον να καλλιεργήσουν οι αγρότες και να έχουν ένα βιώσιμο εισόδημα. Κι από πάνω δεν εξηγούν στους αγρότες, γιατί επιβάλλονται πλαφόν και ευρωπρόστιμα σε καλλιέργειες, όπου η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι από ελλειμματική έως ...ελλειμματικότατη. Το πρόβλημα αυτό, βέβαια, βρίσκεται στην πρώτη σειρά των αιτημάτων των αγωνιζόμενων αγροτών, αλλά η κυβέρνηση και τα κόμματα, που υποστηρίζουν την πολιτική της ΕΕ και της ΟΝΕ, περί άλλα τυρβάζουν... προκειμένου να δημιουργήσουν κλίμα αποπροσανατολισμού και κοροϊδίας. Ομως, η ίδια η πραγματικότητα διαψεύδει κυβερνώντες και εν δυνάμει κυβερνώντες και η αγροτιά δεν πρόκειται να δεχτεί αδιαμαρτύρητα μια πολιτική φτώχειας και ξεκληρίσματος. Η ένταση των προβλημάτων των αγροτών μέσα στο 2001 σήμανε και ένταση των αγώνων και όσοι ευελπιστούν ότι οι αγρότες θα κάτσουν στ' αυγά τους, μάλλον πολύ σύντομα θα βγουν πολύ γελασμένοι.