Για τα προβλήματα που έρχονται στη δημοσιότητα με το θόρυβο που δημιούργησαν οι αποκαλύψεις Γρυλλάκη ήταν η επόμενη ερώτηση. Παραθέτουμε αυτούσιο το διάλογο που ακολούθησε:

- Τελευταία, με το θόρυβο που έχει δημιουργηθεί με τις παρακολουθήσεις και τους πράκτορες, ξανάρχεται στην επιφάνεια η ανάμειξη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι καινούριο, αλλά επειδή συνεχίζεται, θα θέλατε να το σχολιάσετε;

- Α.Π. Με έμμεσο τρόπο το έθιξα στην αρχή χωρίς να αναφερθώ στο όνομα της υπόθεσης, όχι γιατί το φοβάμαι, αλλά γιατί ο νοών νοήτω.

Από μια άποψη, τίποτα το καινούριο. Παρακολουθήσεις γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται. Και μάλιστα τώρα συζητά ολόκληρη η ΕΕ για την οργάνωση των παρακολουθήσεων, για την άρση του απορρήτου, και υπάρχει μια ολόκληρη λίστα αδικημάτων, πραγματικών αδικημάτων να πω, αλλά και αδικημάτων που είναι στην ουσία αδικήματα πολιτικής δράσης και εδώ επιτρέπεται η παρακολούθηση. Ενώ παλιά όλα ήταν αθέατα, τώρα νομιμοποιούνται. Τίποτα νεότερο.

Το θέμα είναι γιατί μπαίνει στο επίκεντρο τώρα. Γιατί π.χ. κάποιος ιδιαίτερος εγκαταλείπει τον προϊστάμενό του και, αντικειμενικά ή υποκειμενικά αυτό δεν το ξέρω, προσφέρει υπηρεσίες στον πρώην αντίπαλό του. Γιατί; Εμείς θεωρούμε ότι είναι μέσα σε αυτό τον καυγά μεταξύ τους ο ένας να βγάζει στην επιφάνεια χαρτιά του άλλου, ακριβώς για να μπορέσει να συντηρήσει μια εκλογική πελατεία. Αυτή είναι η γνώμη μας.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, που από όλα τα λεγόμενα και εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ και εκ μέρους της ΝΔ και των στελεχών βγαίνει ότι αυτοί που παρακολουθούσαν, πέραν του ότι τα έδιναν στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, τα έδιναν και στις αμερικανικές, στη CIA. Αυτά δεν τα αμφισβητεί κανείς.

Δεν είδα καμία παρέμβαση του κ. Σημίτη ή του κ. Λαλιώτη, που είναι πολύ ευαίσθητος σε αυτά τα θέματα, να πει «καλά βρε, κύριοι Αμερικάνοι, τι παιχνίδι παίζατε!». Δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης. Διότι εδώ αποδεικνύεται ότι μπαίνει μέσα ο αμερικανικός παράγοντας. Εμείς αυτό το ξέραμε, είμαστε εξοικειωμένοι με κάτι τέτοια, αλλά εν πάση περιπτώσει βγαίνει καθαρά και γι' αυτούς που δεν το ήξεραν.

Καμία διαμαρτυρία! Και ο αμερικανικός παράγοντας επενέβαινε ενεργά στη διάταξη ή αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα μέχρι το 1993. Από το 1993 μέχρι το 2001 έχει πάψει; Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ έχει κόψει αυτή την παρέμβαση; Δε γίνεται τίποτα; Για να μη θυμηθούμε τους Αμερικανούς πράκτορες - επί Ανδρέα Παπανδρέου νομίζω ήταν - που πιάστηκαν να παρακολουθούν και μέσα σ' ένα βράδυ τους φυγάδευσαν στις ΗΠΑ. Τα πράγματα υπάρχουν. Γι' αυτό λέμε ότι αυτή η μπόχα που βγαίνει είναι μια μαρτυρία του συστήματος.

Για να ολοκληρώσω. Εδώ που τα λέμε ούτε τον Μητσοτάκη, ούτε τον Παπανδρέου, ούτε τον Σημίτη τους ψήφισαν οι κατάσκοποι, οι πράκτορες, η CIA, οι υπάλληλοι της ΕΥΠ. Εδώ ψηφίζει ο ελληνικός λαός. Επομένως το θέμα είναι αυτό που λέμε κριτήριο ψήφου και να σκεφτεί ο καθένας πόσο ελεύθερα αποφασίζει στην κάλπη. Αυτό είναι το ζήτημα για μας. Γιατί, αλίμονο, να πούμε ότι μια ελληνική κυβέρνηση την έριξαν οι ΗΠΑ ή τη νίκη την πήρε το ΠΑΣΟΚ γιατί έδωσαν γραμμή οι πράκτορες. Δε γίνονται αυτά.

Δημιουργείται το κλίμα βεβαίως, αυτά όμως κυρίως τα μηνύματα τα παραλαμβάνουν οι επιχειρηματίες. Τα μηνύματα των μυστικών υπηρεσιών τα παίρνουν υπόψη τους πολιτικά οι επιχειρηματίες. Ο λαός όμως ψηφίζει χωρίς να γνωρίζει ότι τη συνείδησή του τη διαμορφώνουν παράγοντες οι οποίοι ενδιαφέρονται να τον χειραγωγήσουν. Αυτό είναι το πρόβλημα.

- Κυρία Παπαρήγα, γι' αυτό το θέμα που θέσατε, θα συμφωνήσω μαζί σας ότι αυτή η πόλωση είναι τεχνητή...

- Α. Π. Οχι τεχνητή, είναι πραγματικός ο ανταγωνισμός, αλλά όχι για την αλλαγή της πολιτικής.

- Προφανώς και αποσκοπεί να εγκλωβιστεί μέρος του εκλογικού σώματος. Ωστόσο, όλες αυτές οι στρατιές των μυστικών συμβούλων και πρακτόρων δε θα πρέπει κάποια στιγμή να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους; Μήπως αυτή είναι η πτυχή του προβλήματος που θα πρέπει να λειτουργήσει απρόσκοπτα και να μην έχει καμία σχέση, να μην εγκλωβιστεί σε αυτή την αντιπαράθεση των δύο κομμάτων;

- Α. Π. Δεν έχουμε καμία διάθεση και κανένα λόγο να προστατεύσουμε ούτε τον Γρυλλάκη, ούτε τον κάθε Γρυλλάκη. Εδώ είναι ένα ζήτημα γενικά, η Δικαιοσύνη πώς βλέπει αυτά τα θέματα και τι κάνει. Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι ότι ακόμη κι αν κάποιος Γρυλλάκης πάει στη φυλακή, δε σημαίνει ότι θα σταματήσει ο γρυλλακισμός. Αυτά θα υπάρχουν.

Διότι εδώ δεν πρόκειται για μυστικές υπηρεσίες οι οποίες συγκεντρώνουν στοιχεία που έχουν σχέση με την προστασία των συνόρων και της άμυνας της χώρας. Δεν υπάρχει και δεν υπήρξε και δε θα υπάρξει, όσο ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία, σ' έναν τέτοιο κόσμο, χώρα, που δε θα έχει μυστικές υπηρεσίες για την προστασία της ασφάλειάς της, των συνόρων της. Αυτά θα υπάρχουν. Μιλάμε όμως για μυστικές υπηρεσίες οι οποίες βεβαίως υπεισέρχονται στο λαϊκό κίνημα, στην πολιτική πάλη κλπ. Επομένως υπάρχει πρόβλημα, αλλά μην το δούμε μόνο πρόβλημα νομικό και ότι αν κάτσει κάποιος στο σκαμνί, σταματάει το πρόβλημα. Το θέμα είναι βαθύτατα πολιτικό και έχει να κάνει με το ποιοι βρίσκονται πάνω, ποιοι εξουσιάζουν σε τελευταία ανάλυση και πώς βλέπουν το λαϊκό κίνημα. Αν φοβάσαι το λαϊκό κίνημα, θα κάνεις υπηρεσίες αστυνόμευσης και παρακολούθησης. Αν δεν το φοβάσαι, θα έχεις τις υπηρεσίες σου στραμμένες στους εχθρούς του λαού.