Εγκρίθηκε από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Νοτίου Αιγαίου η εγκατάσταση ανεμολογικού ιστού από την «Αιολική Ολύμπου Εύβοιας ΑΕ» στη μαρτυρική Γυάρο «για τη μέτρηση των ανεμολογικών δεδομένων σε κατά τεκμήριο δημόσια χορτολιβαδική έκταση», στο πλαίσιο υλοποίησης έργου παραγωγής αιολικής ενέργειας.

Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Νοτίου Αιγαίου, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις που έχουν προκληθεί γύρω από το θέμα από αντιστασιακές οργανώσεις, χιλιάδες λαού, ακόμα και από το Περιφερειακό Συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου, δίνει το «πράσινο φως» για αλλοίωση του ιστορικού τόπου, για την ιστορικότητα του οποίου μάλιστα δεν κάνει ούτε καν αναφορά στη σχετική απόφασή της. Ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για σχεδιασμούς και ενέργειες επιχειρηματικών ομίλων, με τη στήριξη και της σημερινής κυβέρνησης, ώστε να μετατραπεί η Γυάρος σε πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο.

Η συγκεκριμένη απόφαση δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Εδώ και χρόνια μεθοδεύονται ο αποχαρακτηρισμός του νησιού και η προώθηση επενδύσεων για αιολικά πάρκα στο νησί, καθώς εξαιτίας του αιολικού δυναμικού του και της σχετικά μικρής απόστασης από την ηπειρωτική Ελλάδα θεωρείται «φιλέτο» από τις εταιρείες των αιολικών. Θυμίζουμε ότι πριν από 20 χρόνια η Γυάρος κηρύχθηκε ιστορικός τόπος και τα κτίριά της διατηρητέα, καθώς «αποτελεί σημαντικό χώρο ιστορικής μνήμης που έχει αναπόσπαστα συνδεθεί με την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας». Κι όμως, αυτά τα είκοσι χρόνια, με ευθύνη όλων διαδοχικά των κυβερνήσεων, δεν έχει υπάρξει καμία μέριμνα για το πώς θα προστατευτεί και θα αναδειχθεί η Ιστορία του τόπου. Αντίθετα, το 2011 με Υπουργική Απόφαση «οριοθετείται» ο ιστορικός τόπος στα κτίρια των φυλακών και στις εγκαταστάσεις και κατασκευές που βρίσκονται στους πέντε όρμους.

Είναι σίγουρο ότι η εγκατάσταση του ανεμολογικού ιστού στο νησί, που ζητά σήμερα η εταιρεία, και στη συνέχεια η τοποθέτηση αγνώστου αριθμού ανεμογεννητριών, μαζί με την κατασκευή έργων εξυπηρέτησης της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης, π.χ. διάνοιξη δρόμων, κατασκευή εγκαταστάσεων, θα επιφέρει ανεπανόρθωτη καταστροφή και αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος του νησιού, αποσπώντας το από την Ιστορία του. Αλλωστε έρχεται σε αντίθεση και με γνωμάτευση Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής, που υπογραμμίζει ότι στο νησί δεν γίνεται να υπάρχει «οποιαδήποτε επιχειρηματική - οικονομική εκμετάλλευση», καθώς και ότι επιβάλλεται «αποφυγή κάθε "εξωραϊσμού" του χώρου. Διατήρηση μόνο της τοπικής πανίδας και χλωρίδας και διατήρηση της αγριότητας του τοπίου».

Σε αυτόν τον μαρτυρικό τόπο έχουν βασανιστεί, έχουν υποφέρει, έχουν πονέσει, έχουν ονειρευτεί, έχουν ατσαλωθεί πάνω από 25.000 αγωνιστές στις τρεις φάσεις που λειτούργησε ως τόπος φυλάκισης και εξορίας (1947 - 1952, 1955 - 1961, 1967 - 1974). Δεν είναι τόπος για επενδύσεις, αλλά χρειάζεται τώρα να πραγματοποιηθούν σωστικές παρεμβάσεις, αναστήλωση κτιρίων και να δημιουργηθεί προβλήτα, ώστε να καταστεί το νησί επισκέψιμο για τις επόμενες γενιές.