Πράγματι, η επανεκλογή του Κ. Στεφανόπουλου με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ συνιστά μια πράξη, από μια σκοπιά, «ωρίμανσης του πολιτικού συστήματος», όπως διαπίστωσε ο Κ. Σημίτης. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι η ωρίμανση αυτή έγκειται στην απροκάλυπτη και θεσμικά κατοχυρωμένη συνεννόηση και συναίνεση των κομμάτων του δικομματισμού για την επιβολή των κοινών στόχων και πολιτικών, που έχουν φροντίσει να αναγορευτούν ως «εθνικοί στόχοι». Νομιμοποιείται και καθαγιάζεται στα μάτια της «κοινής γνώμης» το γεγονός της συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων για το «καλό του τόπου».

Τόσο ο Κ. Σημίτης όσο και ο Κ. Καραμανλής δεν έκρυψαν ότι η συναίνεση που επιτεύχθηκε στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας θα επεκταθεί και στα μεγάλα θέματα της πολιτικής, με πρώτα αυτά της εξωτερικής πολιτικής, της παιδείας, των Ολυμπιακών Αγώνων κ. ά. Φυσικά, εξυπακούεται ότι η συναίνεση αυτή είναι σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και προς όφελος των μονοπωλίων και της νέας τάξης. Από αυτή την άποψη η επανεκλογή του Κ. Στεφανόπουλου αποτελεί ένα σταθμό στην εμπέδωση κλίματος συναίνεσης στην πολιτική ζωή, με τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως το έκανε πλειστάκις την προηγούμενη θητεία, να ευλογεί τις «εθνικές» επιλογές και να αποδοκιμάζει τις λαϊκές αντιδράσεις. Η «εθνική ενότητα» που επιτεύχθηκε στο πρόσωπο του Κ. Στεφανόπουλου είχε συγκεκριμένο περιεχόμενο που στρέφεται κατά των συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Ομως η ζωή δεν είναι μονόδρομος. Η ωρίμανση οδηγεί στον εκφυλισμό και τη σαπίλα. Η απροκάλυπτη πλέον συνεργασία μεταξύ των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την επιβολή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, υπογραμμίζει και αναδεικνύει το «κενό» και την ανάγκη για μια πραγματική εναλλακτική λύση και τη δημιουργία ενός αντίπαλου δέους. Και αυτό το κενό μπορεί και πρέπει να καλύψουν οι ριζοσπαστικές δυνάμεις του τόπου, με το Λαϊκό Μέτωπο και με ένα ενισχυμένο σημαντικά στις εκλογές ΚΚΕ. Δεν πρέπει να παραγνωριστεί ότι το ΚΚΕ, επειδή ακριβώς είναι σταθερά στοχοπροσηλωμένο ενάντια στην αντιλαϊκή συναίνεση, ήταν το μόνο κόμμα που δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι «ο σημερινός Πρόεδρος με τις συχνές δημόσιες παρεμβάσεις του, ιδιαίτερα σε περιόδους έξαρσης των λαϊκών αγωνιστικών κινητοποιήσεων, πρόσθεσε τις δικές του δυνάμεις στην υπεράσπιση της ΟΝΕ και γενικά των βασικών επιλογών των κυρίαρχων οικονομικά και πολιτικά δυνάμεων». Οι εργαζόμενοι οφείλουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.