ΟΧΙ στην τηλεοπτική χειραγώγηση | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΧΙ στην τηλεοπτική χειραγώγηση

«ΗΕΡΤ είναι αυτόνομος οργανισμός. Δεν μπορεί να είναι κυβερνητική. Δεν μπορεί να είναι διακομματική»! Τα πλήρη υποκρισίας όσο και θράσους λόγια ανήκουν στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, όπως και αυτά που ακολούθησαν: Οσοι κατηγορούν για μεροληψία την ΕΡΤ έχουν βαλθεί να τη συκοφαντήσουν και να υποβαθμίσουν τα προγράμματά της, υπογράμμισε ο κ. Ρέππας. Και προσπέρασε... αδιάφορος το γεγονός, πως τα κρατικά κανάλια έχουν μετατραπεί σε «φερέφωνα» της κυβερνητικής προπαγάνδας, ενώ η παρουσία των θέσεων των άλλων κομμάτων, κυρίως της ήσσονος αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα του ΚΚΕ, είναι αμελητέα έως ανύπαρκτη.

Η«ζούγκλα», βέβαια, γίνεται ακόμα πυκνότερη στα ιδιωτικά Μέσα Ενημέρωσης, τα τελευταίας τεχνολογίας «όπλα» στον πόλεμο της χειραγώγησης και του αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, που έχουν αναχθεί σε επιστήμη για την άρχουσα τάξη και την εκάστοτε κυβέρνηση, η οποία έχει ταχθεί στην προώθηση των συμφερόντων της. Τα όπλα αυτά τα έχει σήμερα εξασφαλίσει στο οπλοστάσιό της η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ελέγχει ασφυκτικά τα κρατικά Μέσα Ενημέρωσης, ενώ την ίδια στιγμή εξαγοράζει την εύνοια των ιδιωτικών, αφού με την πολιτική της προσφέρει «γην και ύδωρ» σε μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες, υπό τον έλεγχο των οποίων βρίσκονται τα μεγαλύτερης εμβέλειας ιδιωτικά ΜΜΕ. «Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο», λέει ο λαός μας.

Το ιδιότυπο «εμπάργκο», που έχει επιβληθεί στα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα σε προεκλογική περίοδο, όπου θα περίμενε κανείς να δοθεί η δυνατότητα σε όλους να δώσουν τη μάχη από την ίδια αφετηρία, με ίσους όρους, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην προβολή τους. Μόνον αυτό, όμως, δε γίνεται. Με το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών να βαραίνει τις πλάτες της κυβέρνησης, μια και η κατάσταση αυτή αποτελεί συνειδητή της επιλογή.

Αυτά είναι τα όπλα και τα «προνόμια» των δύο μεγάλων κομμάτων. Τα πλαστά διλήμματα, οι φρούδες υποσχέσεις και οι ουτοπίες θα γίνουν «πρώτη είδηση». Και, ταυτόχρονα, ο γνωστός, πολύμορφος αποπροσανατολισμός θα φροντίζει για το βαθύτερο «κοίμισμα» των συνειδήσεων. Πουθενά όμως δε θα γίνει λόγος για την «ταμπακέρα», για τα πραγματικά προβλήματα που βιώνει ο λαός και τις αιτίες τους, για το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ της εξαθλίωσης των πολλών και των μυθωδών κερδών για τους λίγους, για τα δεινά που καραδοκούν στην «πόρτα» του «οίκου» της ΟΝΕ, για τους «ασκούς του Αιόλου» που ανοίγουν σε Αιγαίο και Κύπρο μετά τη Συμφωνία του Ελσίνκι, για τα σχέδια παραπέρα αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων...

Ολαός, όμως, έχει κάθε λόγο και συμφέρον να κλείσει τα μάτια και τ' αυτιά του στις Σειρήνες. Εχει δικαίωμα και καθήκον να αντισταθεί στην πνευματική χειραγώγησή του. Να διαμορφώσει κριτήρια ψήφου, όχι με βάση τα ψεύδη με τα οποία θα τον βομβαρδίσουν τα αστικά ΜΜΕ, αλλά βγάζοντας συμπεράσματα από την ίδια τη ζωή του. Ανακαλύπτοντας τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές αυτών των εκλογών. Και η απάντηση είναι μόνο μία: Η αντιπαράθεση εκδηλώνεται ανάμεσα στις δυνάμεις της πλουτοκρατίας και στο λαό. Ανάμεσα στα κηρύγματα της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού, της μοιρολατρίας και της λαϊκής αγωνιστικής ενότητας για ένα καλύτερο αύριο.