Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από τις ομιλίες της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα κατά τη διήμερη περιοδεία της στη Θεσσαλία.

Αναφερόμενη στα οξυμένα προβλήματα της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε αρκετές φορές ότι: «Λύσεις για την αγροτιά, τους εργατοϋπαλλήλους και τα άλλα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να κατακτηθούν χωρίς το όπλο της μαζικής ενωτικής αγωνιστικής πάλης, δίχως λογική ρήξης με το σημερινό συσχετισμό και την κυρίαρχη πολιτική. Για να διαμορφωθεί ένα ανώτερο επίπεδο αγώνα, ασυνήθιστα υψηλού σε σχέση και με τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, προϋποτίθεται διαδικασία μαζικού απεγκλωβισμού από την πολιτική που υπηρετεί την ΟΝΕ και την ψευτοσύγκλιση, τα κέρδη των μονοπωλίων και την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Θεαματική αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενίσχυση των υπαρχόντων και ανάπτυξη νέων πόλων συσπείρωσης και συμπαράταξης, ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ, γενικότερα ενίσχυση του ριζοσπαστισμού».

Αναφορικά με τη στάση της κυβέρνησης, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε: «Για μια ακόμη φορά αποδείχτηκε ότι η κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να ικανοποιήσει ακόμα και τα ελάχιστα - για τα σημερινά δεδομένα - αιτήματα των μικρομεσαίων παραγωγών. Οπως είναι το αίτημα που διατυπώθηκε κατά την τελευταία συνάντηση των εκπροσώπων των αγροτών της Θεσσαλίας με τον υπουργό κ. Δρυ, δηλαδή το αίτημα για καταβολή 32 δισ., ώστε οι βαμβακοπαραγωγοί να ελαφρυνθούν κάπως για το 2002.

Αποδεικνύεται πως το πρόβλημα δεν είναι ότι το συνδικαλιστικό, το λαϊκό γενικότερα κίνημα στη χώρα μας δεν έχει προτάσεις και συγκεκριμένα αιτήματα, ούτε βεβαίως το πρόβλημα είναι ότι οι εργαζόμενοι ζητούν υπερβολικά πράγματα. Αντίθετα, ζητούν ελάχιστα και, τελικά, παρά το λεγόμενο ρεαλισμό τους, δεν καταφέρνουν να πετύχουν κάτι το ουσιαστικό. Η κυβέρνηση ουσιαστικά απαιτεί από την αγροτιά, την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα να μην έχουν καθόλου αιτήματα και απαιτήσεις».

Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε την ανάγκη «η αγροτιά να βγάλει ορισμένα πολιτικά συμπεράσματα, που θα αποδειχθούν πολύ χρήσιμα για την ανάπτυξη και την αποτελεσματικότητα της πάλης.

Να αφήσουν την αυταπάτη ότι μπορεί η παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ή η επιστροφή της δημαγωγικής ΝΔ να εξασφαλίσει το μικρότερο κακό. Δεν υποχωρούν στις ποσοστώσεις και στα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, όχι γιατί αυτά τα αιτήματα είναι επαναστατικά, αλλά γιατί αποτελούν οι ποσοστώσεις, και όλα τα άλλα που συνιστούν κοινοτικές κυρώσεις, μέσα προώθησης της στρατηγικής για συγκέντρωση γης και παραγωγής σε λιγότερα χέρια.

Η αγροτιά πρέπει να απαντήσει σταθερά στο δίλημμα που προβάλλει η κυβέρνηση, αν δηλαδή πρέπει να λύσει αγροτικά προβλήματα παρανομώντας έναντι της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε εξάλλου πως «για τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να θεωρείται τετελεσμένη, νομιμοποιημένη, καμία πολιτική, όταν αυτή στρέφεται εναντίον των συμφερόντων τους και αντίστοιχα υπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων.

Κριτήριο για τη διατύπωση των αιτημάτων τους είναι το δικό τους συμφέρον, δηλαδή το λαϊκό συμφέρον, η αντίθεση με την πολιτική που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.

Σε καμία περίπτωση η αγροτιά, συνολικά ο λαός, δεν πρέπει να παραιτηθεί από την αλλαγή του στάτους κβο, από την ανάγκη να επιβάλουν ριζικές ανατροπές σε βάρος της κυρίαρχης πολιτικής, στο όνομα κάποιου δήθεν ρεαλισμού.

Αυτή η πολιτική δεν είναι νόμιμη, μόνο και μόνο γιατί παίρνεται μέσα από καθιερωμένες διαδικασίες, από μια κυβέρνηση ή ένα διακρατικό κέντρο όπως είναι η ΕΕ. Ούτε είναι νόμιμη μόνο και μόνο επειδή διαμορφώνεται με διεθνείς συμφωνίες με τις ΗΠΑ κλπ.

Τυπικά βεβαίως έχει νομιμότητα, αλίμονο όμως αν η αγροτιά, οι λαοί παραιτούνται από το ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΝΟΜΙΜΟ δικαίωμά τους να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική. Για να γίνει βεβαίως έτσι, πρέπει να ανατρέψουν και τους φορείς της.

Οι νόμοι, οι πολιτικές αλλάζουν, μπορούν να αλλάξουν με τη νίκη της λαϊκής παρέμβασης. Διαφορετικά, δεν μπορεί να φέρει τίποτε θετικό για το λαό η λογική και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα άθικτη».

Σε ό,τι αφορά την Κοινή Αγροτική Πολιτική, η Αλέκα Παπαρήγα διευκρίνισε πως αυτή σημαίνει ότι:

«Αυξάνεται η ανισότητα ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, η ανισόμετρη ανάπτυξη.

Επιβάλλονται περιορισμοί και ποσοστώσεις στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων, ώστε να διευκολύνεται η αύξηση των εισαγωγών και η εκτόπιση ενός μεγάλου μέρους μικρών και μεσαίων παραγωγών, για να συγκεντρωθεί η γη και η παραγωγή σε λίγους μεγαλοαγρότες.

Δυναμώνει η εκμετάλλευση των αγροτών από το εγχώριο και το ξένο κεφάλαιο, τις πολυεθνικές που εμπορεύονται τα αγροτικά εφόδια, τα αγροτικά προϊόντα με την αύξηση των εφοδίων και τιμών.

Η πολιτική των επιδοτήσεων που ακολουθήθηκε ως τώρα είχε ένα και μοναδικό στόχο: Να διευκολύνει τους γενικούς στόχους του κεφαλαίου, που είναι συγκέντρωση σε λίγα χέρια, μεγαλύτερη κερδοφορία. Τώρα που έχουν ήδη επιταχυνθεί οι διαδικασίες, τώρα οι επιδοτήσεις περιορίζονται και κόβονται, γιατί μέσω του περιορισμού διευκολύνεται στις σημερινές συνθήκες η συγκεντροποίηση».

Στο ίδιο πνεύμα αναφέρθηκε και στην «ΑΤΖΕΝΤΑ 2000», που, όπως τόνισε, σημαίνει:

«Μείωση των ρυθμών αύξησης της παραγωγής, για να προσαρμοστεί στη λεγόμενη παγκοσμιοποιημένη αγορά, μέσα στην οποία εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν.

Μείωση της χρηματοδότησης της κοινοτικής γεωργίας για να χρηματοδοτηθούν άλλες αντιλαϊκές πολιτικές υπέρ της ΟΝΕ, της διεύρυνσης, της ΚΕΠΠΑ.

Μείωση των τιμών και επιδοτήσεων των προϊόντων για να εξισωθούν οι διεθνείς τιμές, για να κερδίσουν οι εμποροβιομήχανοι, να στοιχίζουν δηλαδή φθηνά τα προϊόντα σ' αυτούς.

Προχωρά πιο γρήγορα η συγκέντρωση της γης και της αγροτικής παραγωγής σε ακόμα λιγότερα χέρια».

Απαντώντας στο ερώτημα αυτό, επισήμανε: «Με την Τράπεζα Γης, με τη συρρίκνωση των συνεταιρισμών, την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ, με τις διεπαγγελματικές οργανώσεις κ.λ.π.

Οταν η κυβέρνηση αναφέρεται στην πολιτική υπαίθρου, εννοεί μια πολιτική κατά της απασχόλησης και του βιοτικού επιπέδου της μικρομεσαίας αγροτιάς. Οι λύσεις που βρίσκει για τους διωγμένους μικρομεσαίους παραγωγούς είναι λύση μπάλωμα, εντελώς προσωρινό και κυριολεκτικά στον αέρα, αν δεν είναι αέρας κοπανιστός για τους περισσότερους, όπως η λύση του λεγόμενου αγροτοτουρισμού, σε μια περίοδο που η μεγάλη πλειοψηφία τόσο των Ελλήνων όσο και των άλλων Ευρωπαίων δε θα είναι σε θέση να καλύπτει τα έξοδα για καλοκαιρινές διακοπές. Ο αγροτοτουρισμός κυρίως απευθύνεται σε χαμηλά εισοδήματα, ενώ τα κέρδη που βγάζουν οι μεγάλες τουριστικές μονάδες θα είναι μόνο και μόνο για τους ιδιοκτήτες τους. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες καλλιεργούν μεγάλες και υπερβολικές προσδοκίες για δήθεν ανάκαμψη της τουριστικής κίνησης.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ: Οι μικρομεσαίοι παραγωγοί με τις οικογένειές τους πρέπει να αντιπαραθέσουν σήμερα αγώνες που προβάλλουν πραγματική και όχι ψευδεπίγραφη λύση στα προβλήματά τους. Τέτοιοι αγώνες είναι δυνατόν να ασκήσουν πίεση και κυρίως τέτοιοι αγώνες θα γίνουν το λίπασμα για βαθιές αλλαγές αύριο.

Ο αγροτικός αγώνας θα γίνει αποτελεσματικός, αν γίνεται από κοινού με τα άλλα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα την εργατική τάξη, με όλους δηλαδή εκείνους που έχουν συμφέρον από μια άλλη πολιτική στον τομέα της αγροτικής οικονομίας, κατά των μονοπωλίων, του καπιταλιστικού κέρδους. Αλλωστε ολόκληρος ο ελληνικός λαός έχει συμφέρον από πολλά και καλά, αλλά και φθηνά ελληνικά προϊόντα, που μπορούν να είναι τέτοια όταν παράγονται για το όφελος του λαού και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων».

Πολλές φορές η Αλέκα Παπαρήγα ανέλυσε τις προτάσεις του Κόμματος, για τις οποίες τόνισε:

«Η πρότασή μας είναι μέρος της συνολικής πρότασης για έναν άλλο δρόμο εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, με προοπτική την εξουσία του λαού, δηλαδή λαϊκή διακυβέρνηση, λαϊκή οικονομία. Με φορέα πάλης και διεκδίκησης αυτής της προοπτικής τη συμμαχία των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων.

Σ' αυτό το δρόμο μπορεί να αποσπώνται κατακτήσεις, να αμβλύνονται τα προβλήματα, να αποτρέπονται τα χειρότερα.

Λαϊκός κρατικός τομέας, αυτός πρέπει να είναι ο στόχος και της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, εννοείται πριν απ' όλα του ανθρώπινου δυναμικού, αυτός πρέπει να είναι ο στόχος της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Η αγροτική παραγωγή πρέπει να καλύπτει όλες τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού και να μειώνει την εξάρτηση της χώρας από εισαγόμενα προϊόντα που εμείς μπορούμε να παράγουμε.

Η αγροτική παραγωγή πρέπει να διασφαλίζει ταυτόχρονα και την κάλυψη των αναγκών σε πρώτη ύλη της μεταποιητικής βιομηχανίας.

Η ζωική παραγωγή πρέπει να αυξηθεί, όπως και η φυτική παραγωγή.

Να παράγουμε πολλαπλασιαστικό υλικό, αξιοποιώντας τις κλιματολογικές συνθήκες.

Ταυτόχρονα, μέσα από διεθνείς ανταλλαγές και συμφωνίες με όλες τις χώρες του κόσμου, με εκείνες που διασφαλίζεται το αμοιβαίο όφελος, να προχωρήσουμε σε αύξηση των εξαγωγών, σε χρήσιμες και για μας ανταλλαγές προϊόντων μέσα από το εμπόριο.

Εννοείται ότι κριτήριο για το τι συμφέρει, πρέπει να είναι το εγγυημένο εισόδημα του αγρότη και της αγρότισσας, ένα εισόδημα που απαντά στις σημερινές ανάγκες του, στη διατροφή, στέγαση, υγεία, παιδεία, συνταξιοδότηση, πολιτισμό, αθλητισμό, αναψυχή, κλπ.

Βεβαίως και όταν εμείς μιλάμε για φιλολαϊκή ανάπτυξη, παίρνουμε υπόψη και την προστασία του περιβάλλοντος.

Αυτή η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής και του μικρομεσαίου αγρότη που διεκδικούμε δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από έναν κρατικό τομέα που είναι συνυφασμένος με το μεγάλο κεφάλαιο, τις μονοπωλιακές ενώσεις, από μια κυβέρνηση συντηρητική, που βάζει ως εθνικό στόχο την ΟΝΕ, τη σύγκλιση, την επιτυχία της πορείας της ΕΕ, πράγμα που σημαίνει ότι εκεί που πετυχαίνει η ΕΕ, εκεί αποτυχαίνει ο λαός να βελτιώσει τη ζωή του.

Δεν μπορεί αυτή η ανάπτυξη να πραγματοποιηθεί δίχως κεντρικό λαϊκό σχεδιασμό και συντονισμό όλων των μορφών κοινωνικής ιδιοκτησίας, δίχως την απαλλαγή των επιχειρήσεων και τομέων στρατηγικής ιδιοκτησίας από την πλουτοκρατία που τις κατέχει, με το αίμα και το μόχθο του λαού.

Η ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας πρέπει να στηρίζεται στη στενή σχέση συνεργασίας ανάμεσα στον κρατικό λαϊκό οικονομικό και κοινωνικό τομέα, με τον παραγωγικό συνεταιρισμό, που μόνο στο όνομα μοιάζει με τους συνεταιρισμούς που γνωρίσαμε, που κατάντησαν όπως κατάντησαν λόγω του γενικού πολιτικού πλαισίου και της κοινωνικοοικονομικής δομής της κοινωνίας που υπηρετεί τα κέρδη των επιχειρηματιών.

Ο παραγωγικός συνεταιρισμός, που είναι υπέρ των μικρομεσαίων παραγωγών, θα στηρίζεται στη συλλογική ιδιοκτησία και χρήση των γεωργικών μηχανημάτων, θα έχει σχεδιασμένη συλλογική καλλιέργεια και εκτροφή ζώων, ώστε να αντιμετωπίζονται τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής γεωργίας, να αυξηθεί η παραγωγικότητα και να μειώνεται το κόστος παραγωγής στην ίδια τη φάση της παραγωγής, πράγμα που αποτελεί ένα από τα πιο αδύνατα σημεία της ελληνικής γεωργίας.

Μια τέτοια παραγωγή μπορεί να στηρίξει καθετοποιημένη μεταποιητική βιομηχανία, ειδικά σε κλάδους που δεν υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση παραγωγής.

Εννοείται ότι στο κέντρο της προσοχής πρέπει να βρίσκεται η πλήρης αξιοποίηση της επιστήμης και της τεχνικής».

Μιλώντας για το αγροτικό κίνημα, σημείωσε: «Η συσπείρωση των συνεπών αγωνιστικών αγροτικών δυνάμεων κατά προϊόν πανελλαδικά και πάνω απ' όλα ο γενικότερος συντονισμός με βάση όλη την αγροτική παραγωγή είναι άμεση αναγκαιότητα. Η συμμαχία με τις αγωνιστικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος και του κινήματος των ΕΒΕ. Πίσω από αυτά τα βήματα, πίσω από αυτήν τη γραμμή αντίστασης, υπάρχει μόνο η επιδείνωση των προβλημάτων, η απογοήτευση, η αναποτελεσματικότητα».

Τι εννοούμε εμείς θετικές εξελίξεις για το λαό, ήταν ένα ρητορικό ερώτημα, το οποίο απάντησε η Αλέκα Παπαρήγα ως εξής:

«Να επιτευχθεί ο κατά μάζες απεγκλωβισμός από το δόκανο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η απόρριψη μαζικά και των δύο κομμάτων. Αυτός είναι βασικός δείκτης για το αν θα έχουμε άμεσα θετικές προοπτικές για τα λαϊκά προβλήματα, για την ειρήνη, για τη λαϊκή ευημερία στην πορεία. Απεγκλωβισμός στο γενικό πολιτικό επίπεδο και στη διαδικασία των αγώνων, ενεργητική συμμετοχή στη δημιουργία λαϊκών συσπειρώσεων και συνεργασιών. Μέτωπα συσπείρωσης και συνεργασίας, μαζί και ενίσχυση του ΚΚΕ, ενίσχυση γενικότερα του ριζοσπαστισμού, είναι ένα άμεσο βήμα που μπορεί να ανοίξει δρόμους για θετικές εξελίξεις. Για το λαό δεν έχει καμία πρακτική αξία ποιο από τα δύο κόμματα θα πάρει την πρωτιά. Αυτό που έχει αξία είναι να χάσουν δυνάμεις, όσο γίνεται περισσότερο, και οι δύο. Η αδυναμία των επάνω μπορεί να φέρει καλά αποτελέσματα, όταν παράλληλα αναπτύσσονται οι λαϊκοί αγώνες με ενότητα και συσπείρωση».

Αλλωστε αναφερόμενη στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές τόνισε με έμφαση πως:

«Για μας η μάχη των τοπικών εκλογών δεν είναι μια μάχη με στεγανά. Θα αποδώσει, όσο ανεβαίνει το θερμόμετρο των αγώνων ως την παραμονή των εκλογών. Ο αγώνας κατά των ιδιωτικοποιήσεων, για δημόσια κοινωνική ασφάλιση, υγεία και πρόνοια, σε αντίθεση με τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, η δράση εναντίον της πλήρους υποβάθμισης της παιδείας και πλήρους ενσωμάτωσης στη λογική και τους νόμους της αγοράς, ο αγώνας για την ειρήνη, κατά της νέας "τάξης πραγμάτων" κ.λ.π. είναι η καλύτερη προετοιμασία για να πέσει η ψήφος στην κάλπη με αντικειμενικά κριτήρια, για δημάρχους και νομάρχες που θα αρνούνται να παίξουν το ρόλο του υπαλλήλου της κεντρικής εξουσίας και του υπηρέτη των ιδιωτών επιχειρηματιών.

Οι περισσότερες πτυχές των κοινωνικών αναγκών συνδέονται με την ΤΑ. Το ΟΧΙ στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ πρέπει βροντερά να εκφραστεί τόσο στον πρώτο όσο και στο δεύτερο γύρο. Αναφερόμαστε στους συνδυασμούς που στηρίζουν ανοιχτά ή καλυμμένα τα κόμματα αυτά.

Εμείς επιδιώκουμε να συνεργασθούμε με αγωνιστές που βρίσκονται ακόμα στην επιρροή των δύο αυτών κομμάτων, αλλά με έναν όρο, ότι υπάρχουν οι εγγυήσεις πως οι υποψήφιοι δε θα έχουν αναλάβει δεσμεύσεις. Γιατί τότε την άλλη μέρα θα είμαστε και εμείς αφερέγγυοι. Οταν εμείς αναφερόμαστε στην πλατύτερη συσπείρωση και συνεργασία, έχουμε στο νου μας όχι μόνο τις εκλογές και τις έδρες, αλλά και την επόμενη μέρα, τότε δηλαδή που θα αρχίσει να υλοποιείται το συμφωνημένο πρόγραμμα. Σκεπτόμαστε πάνω απ' όλα την αναγκαιότητα, η συσπείρωση και συνεργασία στις τοπικές εκλογές να υπηρετήσει τη γενικότερη αναγκαιότητα για μετωπικές συσπειρώσεις παντού, για οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου. Η αντίληψή μας αυτή, καθαρή και κρυστάλλινη, δεν έχει κανένα στοιχείο καιροσκοπισμού, να αποσπάσουμε κάποιες θέσεις στην ΤΑ, αδιαφορώντας για το πώς αυτές οι θέσεις μπορεί να αποδώσουν, στο πλευρό του λαού και των συμφερόντων των εργαζομένων».