Η «Ευρωπαϊκή Πράξη για την Ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης (EMFA)» έχει γίνει σημαία στην προπαγάνδα της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων» (ΕΟΔ), μέλη της οποίας είναι ΕΣΗΕΑ και ΕΣΗΕΜΘ, που διοργάνωσε ημερίδα και debate για «τις ευρωεκλογές, τη σημασία τους για τη δημοκρατία και τον ρόλο της ενημέρωσης».

Η ΕΟΔ αναφέρει ότι «η Ευρωπαϊκή Πράξη για την Ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης αποτελεί ένα σημαντικό νομοθετικό εργαλείο για την ενίσχυση των ελεύθερων και πλουραλιστικών συστημάτων Μέσων Ενημέρωσης, την προστασία των δημοσιογράφων και της συντακτικής ανεξαρτησίας, την προστασία των δημοσίων Μέσων Ενημέρωσης από αδικαιολόγητες παρεμβάσεις (...) η ΕΟΔ (...) χαιρετίζει το γεγονός (...)».

Αλλά για ποια ελεύθερα και πλουραλιστικά Μέσα Ενημέρωσης, για ποια προστασία των δημοσιογράφων, της συντακτικής ανεξαρτησίας, ποια πολυφωνία στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη μιλούν όταν η ενημέρωση για τον πόλεμο στην Ουκρανία παρέχεται από ευρωατλαντικά επιτελεία προπαγάνδας που έχουν εγκατασταθεί εκεί, ενώ έχουν απαγορεύσει την ενημέρωση από τα ρωσικά ΜΜΕ; Το ίδιο και με τις κατασκευασμένες ειδήσεις από τα αστικά ΜΜΕ και τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή που κατευθύνεται από το κράτος του Ισραήλ και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους του.

Η CPJ (Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων που εδρεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες) έκανε λόγο για «αποκλεισμό που επιβάλλει το Ισραήλ στους δημοσιογράφους» να καταγράψουν οι ίδιοι τις πολεμικές εξελίξεις, επιβάλλει λογοκρισία δημοσιογράφων κ.λπ. («euro2day» 31/10/2023).

Για ποια προστασία της συντακτικής ανεξαρτησίας γίνεται λόγος, όταν τα ΜΜΕ είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ανήκουν σε επιχειρηματικούς ομίλους, άρα ενημερώνουν και προπαγανδίζουν υπέρ των καπιταλιστών συνολικά ως τάξη και της εξουσίας τους, αλλά και των ιδιαίτερων συμφερόντων των αφεντικών τους, στήνοντας μηχανισμό διεύθυνσης και παραγωγής ενημέρωσης από απόλυτα ελεγχόμενα στελέχη υπαλλήλους τους, που τους πληρώνουν για αυτό τον σκοπό;

Για ποια προστασία των δημόσιων Μέσων Ενημέρωσης από αδικαιολόγητες παρεμβάσεις μπορεί να γίνεται λόγος, όταν οι διοικήσεις τους, τα διευθυντικά στελέχη τους επιλέγονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τις υπηρετούν πιστά όπως και την αστική κρατική εξουσία ιδιοκτήτη τους;

Ρητορικά τα ερωτήματα απέναντι στην αντιδραστική ΕΕ και σε μια Ομοσπονδία και στα μέλη που τους στηρίζουν σύμφωνα με διακήρυξή τους για τις ευρωεκλογές, ενώ αποφάσισαν να διεξάγουν το συνέδριό τους στην Πρίστινα του Κοσσυφοπεδίου, ΝΑΤΟικού προτεκτοράτου.

Ενα βασικό συμπέρασμα που προκύπτει απ' όλα τα παραπάνω είναι ότι: Η ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης στην ΕΕ, η προστασία της πολυφωνίας και της ανεξαρτησίας τους αποτελεί το υποκριτικό άλλοθι της κλιμακούμενης κατευθυνόμενης και ολοένα πιο ομογενοποιημένης αστικής ενημέρωσης και ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, στοιχείο της συνεχούς αντιδραστικοποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος και της αστικής πολιτικής.

Η ελευθερία τους είναι η ελευθερία του συστήματος που σταματά εκεί που η ταξική πάλη σε συνδυασμό με τις ρωγμές από τις εσωτερικές αντιφάσεις του δημιουργούν κραδασμούς ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας. Η ανεξαρτησία τους είναι ανεξαρτησία από την κομμουνιστική ιδεολογία και πολιτική δράση. Είναι η εξάρτησή τους από το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους. Το ίδιο και η δήθεν πολυφωνία που είναι σαν την πολυφωνία των διαφορετικών αστικών κομμάτων. Να γιατί λέμε ότι όλη αυτή η θεσμοθέτηση από την ΕΕ και τα κράτη - μέλη είναι το υποκριτικό άλλοθι για την ολοένα και μεγαλύτερη ευθυγράμμιση και προσαρμογή της ενημέρωσης και των ΜΜΕ στις απαιτήσεις του καπιταλιστικού συστήματος και τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης, των λαών.

Είναι δεδομένο ότι ούτε πολυφωνία μπορεί να υπάρξει από τα αστικά ΜΜΕ και τα κρατικά, ούτε συντακτική ανεξαρτησία, αφού η πολιτική των ΜΜΕ καθορίζεται από τους καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους και τα συμφέροντά τους. Γι' αυτό τα Κομμουνιστικά Κόμματα είναι αποκλεισμένα, όπως και τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ. Αλλά δεν μιλούν για τέτοια πολυφωνία και ελευθερία η ΕΕ και τα επιτελεία της, αλλά για έναν πλαστό πλουραλισμό σαν τις πλαστές διαχωριστικές γραμμές και αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα αστικά κόμματα, προκειμένου να θάβεται η πραγματική ταξική αντίθεση στην κοινωνία, αφετέρου η προοπτική διεξόδου για την εργατική τάξη και τον λαό, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Ταυτόχρονα με την Ευρωπαϊκή Πράξη για την Ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης, δημιουργούν το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Υπηρεσιών Μέσων Ενημέρωσης», δηλαδή ένα ευρωενωσιακό ΕΣΡ, για να υπάρχει απόλυτος έλεγχος στην ενημέρωση με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, ώστε να κόβονται ανεπιθύμητες ειδήσεις και σχολιασμοί ή και να απαγορεύονται να εκπέμπουν συγκεκριμένα ΜΜΕ, όπως έγινε π.χ. με τα ρωσικά για τον πόλεμο στην Ουκρανία ή την ενημέρωση - προπαγάνδα στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή από επιτελεία του Ισραήλ.

Αρα τόσο τα κράτη - μέλη της ΕΕ όσο και η ίδια η ΕΕ θωρακίζουν συνεχώς την εξουσία του κεφαλαίου, παίρνοντας μέτρα σε επίπεδο προβολής της αστικής πολιτικής και ιδεολογίας, της προπαγάνδας, την οποία υποκριτικά αποκαλούν «Ενίσχυση της ελευθερίας και της πολυφωνίας των μέσων ενημέρωσης», αφού επί της ουσίας πρόκειται για ομογενοποίηση της ενημέρωσης στην ΕΕ με βάση τα ενιαία καπιταλιστικά συμφέροντα, τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και την επιδίωξη καθολικής υποταγής της εργατικής τάξης και του κινήματός της, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων στα ολοένα και πιο αντιδραστικά όρια του συστήματος, στραγγαλίζοντας τη φωνή και τη δράση της εργατικής τάξης και των επαναστατικών κομμάτων της, των Κομμουνιστικών Κομμάτων. Οι ρωγμές από τις ίδιες τις συνεχώς εντεινόμενες εσωτερικές αντιφάσεις σε συνδυασμό με την οξύτητα των ανταγωνισμών σε διεθνές επίπεδο που μεγαλώνει, την οικονομική κρίση και τον πόλεμο, τους οδηγούν σε ανάλογα μέτρα και για τα ΜΜΕ. Αλλωστε, τα ζητήματα της ενημέρωσης σε περιόδους που απαιτείται από τις καπιταλιστικές εξουσίες να διαχειριστούν κρίσεις, έχουν αποτελέσει και περιεχόμενο σεμιναρίων σε δημοσιογράφους από ΝΑΤΟικά και ευρωενωσιακά επιτελεία.

Στην ίδια ρότα βρίσκεται και η Ομάδα Εργασίας Συντονισμού (Task Force) στην Ελλάδα, που δημιούργησε η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης της Προεδρίας της Κυβέρνησης, με σκοπό «την προστασία, την ασφάλεια και την ενίσχυση της θέσης των δημοσιογράφων και άλλων επαγγελματιών ενημέρωσης» με βάση έναν «Κώδικα Επαγγελματικής Ηθικής και Δεοντολογίας». Εχει δε συσταθεί και «Ειδική Επιτροπή για την κρίση περί τήρησης ή μη των αρχών της δημοσιογραφικής ηθικής και δεοντολογίας» από τα ΜΜΕ. Αρα έχουν οργανώσει κρατική επιτροπή ελέγχου και κρίσης της ενημέρωσης του σχολιασμού, των άρθρων, άρα και των πολιτικών θέσεων των ΜΜΕ με βάση τα συμφέροντα των επιχειρηματιών, του αστικού κράτους και των αστικών κυβερνήσεων, ενάντια στο εργατικό και το κομμουνιστικό κίνημα και μάλιστα στο όνομα του πλουραλισμού κ.λπ. Και ταυτίζεται με την Ευρωπαϊκή Πράξη για την Ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης. Αλλά είναι επιτροπή λογοκρισίας.

Με την κρατική επιτροπή δεοντολογίας και ηθικής, πάνε να συγκαλύψουν τον ολισθηρό αντιδραστικό κατήφορο της ταξικής υπέρ του κεφαλαίου ενημέρωσης με την προβιά της δήθεν ελεύθερης και πολυφωνικής ενημέρωσης. Στον καπιταλισμό είναι καθαρό ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Την πολιτική κάθε μέσου την επεξεργάζεται το διευθυντικό επιτελείο της καπιταλιστικής εργοδοσίας και των κυβερνήσεων των αστικών κομμάτων, του αστικού εποικοδομήματος. Για ποια ηθική και για ποια δεοντολογία γίνεται λόγος; Τη δική τους ενάντια στο κίνημα και στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Η ηθική των αστών είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία, το κέρδος, η εκμετάλλευση, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, και οι αβάστακτες συνέπειές τους για την εργατική τάξη, τους λαούς κ.λπ.

Η ΕΟΔ στη διακήρυξή της για τις ευρωεκλογές κάνει προτάσεις υποτίθεται ενίσχυσης της ελευθερίας και πολυφωνίας των Μέσων Ενημέρωσης. Αλλά, όπως θα δούμε, αυτές είναι υπέρ της ενίσχυσης των επιχειρήσεων ιδιοκτητών ΜΜΕ, των καπιταλιστών, αλλά και της ρότας που χαράζει η αντιδραστική ΕΕ, στηρίζοντας τα ΜΜΕ κρατικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Να τι λένε:

«Θα χρειαστούμε ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή που θα συνεχίσουν να δεσμεύονται και να εργάζονται (...) για την ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης και την πολυφωνία.

Ενόψει των εκλογών, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΕΟΔ) θέτει τρία ζητούμενα για το μέλλον της δημοσιογραφίας:

Ενίσχυση της βιώσιμης δημοσιογραφίας

Μεγάλης κλίμακας οικονομική υποστήριξη: δημόσια διαφανής χρηματοδότηση (...) για την ενίσχυση της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας (...) για την παρακολούθηση παραβιάσεων δικαιωμάτων των δημοσιογράφων και για άλλες ενισχύσεις.

Να ενισχυθεί η ασφάλεια των δημοσιογράφων

Να προβλεφθεί ασφαλές περιβάλλον για τους δημοσιογράφους (...) Αναγνώριση και πρόληψη καταχρηστικών νομικών διαδικασιών που αποσκοπούν στη φίμωση των δημοσιογράφων.

Ρύθμιση της Τεχνητής Νοημοσύνης

Προτεραιότητα στη μέγιστη δυνατή διαφάνεια όσον αφορά τα δεδομένα εκπαίδευσης της Τεχνητής Νοημοσύνης και το τεχνητά παραγόμενο περιεχόμενο.

Επιβολή υποχρεωτικής αμοιβής των συντακτών για περιεχόμενο που παράγεται από τεχνητή νοημοσύνη με χρήση δημοσιογραφικού έργου (...) αποτροπή κάθε κατάχρησης της ΤΝ για την παραγωγή παραπληροφόρησης».

Αλλά και η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία, η χρηματοδότηση των ΜΜΕ είναι χρηματοδότηση καπιταλιστικών επιχειρήσεων, ενώ η ασφάλεια των δημοσιογράφων εναπόκειται στο αστικό κράτος, εχθρικό για τους εργαζόμενους.

Για παράδειγμα, η Οδηγία κατά των SLAPPs, για την οποία χειροκροτούν η ΕΟΔ, η ΕΣΗΕΑ και ΕΣΗΕΜΘ, με τις προϋποθέσεις που θέτει στην ουσία ακυρώνει την προστασία δημοσιογράφων. Ο πιο σημαντικός περιορισμός είναι η προϋπόθεση για να εφαρμοστεί, η υπόθεση πρέπει να έχει «διασυνοριακές επιπτώσεις», δηλαδή αποκλείονται οι υποθέσεις στις οποίες «και οι δύο διάδικοι έχουν την κατοικία τους στο ίδιο κράτος - μέλος με αυτό της έδρας του επιληφθέντος δικαστηρίου...». Επίσης ο δημοσιογράφος εναντίον του οποίου στρέφονται οι καταχρηστικές δικαστικές διαδικασίες, πρέπει να αποδείξει ότι αυτές: α) αφορούν τη «συμμετοχή του κοινού» στην ελεύθερη έκφραση γνώμης ή την ελευθερία της οργάνωσης κ.λπ. και β) απασχολούν τη δημόσια γνώμη ή αφορούν «δημόσιο συμφέρον». Τέλος, καμία προστασία δεν παρέχεται σε δημοσιογράφους από την ίδια την εργοδοσία - ιδιοκτησία των αστικών μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Οι δημοσιογράφοι, γενικά οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, πρέπει όσο μπορούν να κάνουν έρευνες και ρεπορτάζ από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων και να διεκδικούν οργανωμένα να το κάνουν ελεύθερα. Να μη δείξουν καμιά εμπιστοσύνη στην ΕΕ, στη δήθεν «Ευρωπαϊκή Πράξη για την Ελευθερία των ΜΜΕ» και στην ίδια την ΕΕ. Στις ευρωεκλογές να ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, το μόνο Κόμμα που αποκαλύπτει την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ και τα κατασκευασμένα, κατευθυνόμενα ρεπορτάζ που επιβάλλουν στους δημοσιογράφους τα αστικά επιτελεία.