Πολύ περισσότερο, όταν αναλογιστεί κανείς όλη την ιστορία του θέματος. Οι πανεπιστημιακοί έχουν κάνει γνωστά τα συνταξιοδοτικά και μισθολογικά τους προβλήματα από το 1997. Εξέθεσαν το πρόβλημα στον σημερινό υπουργό Παιδείας μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του κι από τότε είχαν αλλεπάλληλες συναντήσεις, πριν ακόμα ξεκινήσουν τις κινητοποιήσεις. Παρά τη συμπάθεια, όμως, που εξέφραζε η κυβέρνηση στα λόγια, δε δεσμευόταν σε τίποτα. Οι πανεπιστημιακοί προχώρησαν σε μονοήμερες και διήμερες απεργίες, κάνοντας καθαρό από το Γενάρη ότι αν δεν υπάρξει καμιά κίνηση επίλυσης των προβλημάτων τους θα προχωρήσουν σε αποχή διαρκείας από τις 20 του Μάη. Κι έφτασε το υπουργείο την τελευταία ακριβώς εργάσιμη μέρα, πριν την έναρξη της αποχής διαρκείας, να τους δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση, η οποία όμως δεν ήταν καθόλου ικανοποιητική για τους πανεπιστημιακούς. Μάλλον η κυβέρνηση έχει χάσει την αίσθηση του χρόνου, όπως και κάθε μέτρου, κι όχι οι πανεπιστημιακοί...