Ποιοι είναι αυτοί; Από πού ως πού παίρνουν το δικαίωμα κάθε χρόνο να φακελώνουν χώρες ολόκληρες, λαούς, κυβερνήσεις, οργανώσεις κ.ά.; Σα να τους πέφτει λόγος, να υποδείχνουν τον ένα για καλό, τον άλλο για κακό και τον παράλλο για μέτριο... Ζήτησαν οι λαοί τη γνώμη τους για να βγαίνουν και να τη λένε;

Φυσικά υπάρχουν περιπτώσεις, που στην κυριολεξία βρίσκουν και τα κάνουν. Για παράδειγμα μόνο το «ουφ» της ανακούφισης, που δεν ακούστηκε από την ελληνική κυβέρνηση, που αυτή τη χρονιά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν τους κάνει και πολύ «ντα-ντα» και μόνο τους υποδείχνει να σκύψουν πιο βαθιά το κεφάλι στις αμερικάνικες απαιτήσεις. Βέβαια αυτό το «ουφ» πρόλαβαν να το βγάλουν οι λογής τίτλοι των εφημερίδων και τα σχόλια στον ηλεκτρονικό Τύπο, που θριαμβευτικά ανακάλυπταν, πως «είναι θετική η φετινή Εκθεση...». Λες και αν δεν ήταν «θετική», έπρεπε να σκάσουμε...`Η θα πρέπει να φροντίσουμε από τώρα και μπρος, να έχουμε όλο «θετική» βαθμολογία για να περάσουμε στις εξετάσεις της υποταγής;

Ο ιμπεριαλισμός κάνει τη δουλιά του ιμπεριαλιστικά. Οπως βάζει στο στόχαστρο μια περιοχή και αρχίζει το δολοφονικό του έργο πρώτα και μετά επιχειρεί να το δικαιολογήσει, αν μπορεί ή αν τον ενδιαφέρει, έτσι κάνει και μ' αυτές τις Ετήσιες Εκθέσεις. Εχει κάποιους στρατηγικούς σκοπούς και προκειμένου να τους προσεγγίσει, ανοίγει «το ευαγγέλιο στα μέτρα του» και βγάζει τον ένα τύραννο και τον άλλο τρομοκράτη... Ετσι επειδή του «κάπνισε», διορίζονται χώρες «άξονας του κακού» ή άλλες που δεν «πιάνει αμέσως το γλυκό», έχουν τάχα κακό πολίτευμα ή κακούς διοικούντες π.χ. Κούβα, ΛΔ Κορέας. Δεν μπορεί, να κάνει αλλιώς, παρά διαρκώς, να επιχειρεί να χορτάσει την πείνα του για περισσότερο κέρδος. Αυτό είναι γι' αυτόν το «δίκιο», αυτό είναι και το «άδικο». Τα άλλα όλα είναι τα μαθήματα υποταγής, μετά διδασκάλου, που επιχειρούν τα τσιράκια του, να μας δώσουν.

Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη ούτε τις βόμβες τους, ούτε τους εκβιασμούς, ούτε το «χτύπημά τους στην πλάτη», που σημαίνει «μείνε σκυφτός και θα σε φάω τελευταίο...». Οι λαϊκές επιθυμίες περνούν από άλλο εντελώς δρόμο, που δε συναντιέται πουθενά μ' αυτόν, που επιχειρεί να τους σύρει ο ιμπεριαλισμός. Η συντονισμένη οργανωμένη πάλη για την ανατροπή του, είναι η μοναδική εγγύηση για το μέλλον.