Το ερώτημα προβάλλει αμείλικτο: Γιατί έδωσαν στη δημοσιότητα ολόκληρο (!) το προανακριτικό υλικό και τις ομολογίες των κατηγορουμένων ως μελών της «17Ν»; Γιατί αποφάσισαν να περιφέρουν τον κυνισμό και την ανατριχίλα από αποτρόπαιες δολοφονικές πράξεις και να προκαλέσουν «σοκ» στην ελληνική κοινωνία; Μήπως θέλουν να πείσουν για την «ορθότητα» και το «αδιαμφισβήτητο» των διωκτικών αρχών μέσα από την (υπερ)προβολή της φρίκης;

Ανεξάρτητα από τους στόχους που επεδίωκαν εκείνοι που «διέρρευσαν» το προανακριτικό υλικό, μια πρώτη ανάγνωσή του οδηγεί σε ορισμένες χρήσιμες σκέψεις και συμπεράσματα. Από τις «ομολογίες» των κατηγορουμένων προκύπτει αβίαστα ότι υπήρχαν συγκεκριμένοι «κρίκοι» που όπλιζαν, στην κυριολεξία, τα εκτελεστικά όργανα (μετά μάλιστα οι ίδιοι «κρίκοι» μάζευαν τον οπλισμό!).

Υπήρχαν επίσης οι «από πάνω» οι οποίοι, άριστα πάντα πληροφορημένοι, είχαν ετοιμάσει τα πάντα όσον αφορά την επιλογή στόχων και την εκτέλεσή τους και την «τελευταία ώρα» καλούνταν οι «εκτελεστές» να κάνουν τη δουλιά, υπό την άγρυπνη όμως παρακολούθηση των «παραπάνω». Με άλλα λόγια υπήρχε μια δύναμη που υποστήριζε τις δολοφονίες, μια οργάνωση που καθοδηγούσε και κατάστρωνε τα σχέδια και την οποία οι μέχρι στιγμής έρευνες των διωκτικών αρχών δεν έχουν καν αγγίξει.

Τα ερωτήματα όμως δεν έχουν τέλος... Πώς συμβαίνει ορισμένα τουλάχιστον από τα μέλη της «17Ν» να είναι χρόνια τώρα «μέσα στα πόδια» της αστυνομίας και να μην μπορούν τα «σαΐνια» των μυστικών υπηρεσιών να αντιληφθούν το ρόλο τους; Τι σημαίνει να «ξεπέφτουν» πάλι στους «συνήθεις υπόπτους» και στο διαβρωμένο, από πάσης φύσεως μυστικές υπηρεσίες, «χώρο των Εξαρχείων»; Αλήθεια τι νόημα έχει η εκ των υστέρων - εξόφθαλμα προβοκατόρικη - «αποκάλυψη» ότι στόχος της «17Ν» ήταν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα στο Κοσσυφοπέδιο;