Δεν περνάει βραδιά, εδώ και μια βδομάδα, που ο έκπτωτος μονάρχης να μην εμφανίζεται στα «παράθυρα» και στα δελτία των καναλιών. Χτες ήταν η σειρά του «ΜΕΓΚΑ», που τον «φιλοξένησε» σχεδόν καθ' όλη(!) τη διάρκεια του κεντρικού δελτίου. Δεν περνάει μέρα που κάποιος υπουργός ή στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος να μην κάνει δηλώσεις για τον Κωνσταντίνο Γλίξμπουργκ. Χτες ήταν η σειρά του υπουργού Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλου, ο οποίος σε ρόλο «αδιάλλακτου», εμφανίστηκε, ούτε λίγο-ούτε πολύ, ...θεματοφύλακας της δημοκρατίας, λες και δεν ήταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που «άνοιξαν την όρεξη» του τέως.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι το «θέμα Γλίξμπουργκ» δεν έκλεισε ούτε με την απόφαση του ευρωδικαστηρίου για τη λεγόμενη βασιλική περιουσία. Επίσης, είναι ολοφάνερο ποιοι και γιατί έχουν συμφέρον να «φουσκώνουν» και να συντηρούν το σίριαλ με τον τέως. Η κυβέρνηση Σημίτη, η οποία αντί να κάνει την αυτοκριτική της που ο ελληνικός λαός θα πληρώσει «τα ψιλά» των 4,6 δισ. δρχ. - με τα οποία θα μπορούσε τώρα να αποζημιώσει τους πλημμυροπαθείς στην Πιερία και στη Λάρισα... - τον κρατάει, με την αμέριστη βοήθεια των αφεντικών των ΜΜΕ, στην «πρώτη γραμμή της επικαιρότητας». Εξυπηρετεί, βέβαια, περίφημα την κυβέρνηση να βρίσκεται ο λαός στο σκοτάδι για τις κρίσιμες αποφάσεις που θα ληφθούν στη σύνοδο της Κοπεγχάγης και, πολύ περισσότερο, οι θέσεις με τις οποίες «διαπραγματεύεται». Οπως, τη βολεύει να μη γίνεται συζήτηση για τις εγκληματικές ευθύνες της για τις απίστευτες καταστροφές από τις πλημμύρες στη Λάρισα, στην Πιερία, κ.α.

Βέβαια, δε συντηρεί το θέμα Γλίξμπουργκ μόνο για λόγους αποπροσανατολισμού, ο οποίος βέβαια θα παραταθεί, ανάλογα και με τις προπαγανδιστικές ανάγκες της. Αποτελεί πάγια τακτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να νεκρανασταίνει φαντάσματα του παρελθόντος (Γλίξμπουργκ) ή να πριμοδοτεί ακροδεξιά σχήματα (ΛΑ.Ο.Σ) ή παλιότερα τον Λεπέν της Γαλλίας, επιχειρώντας να αποκομίσει πολιτικά και εκλογικά οφέλη. Μέσω της υπερπροβολής και της ανάδειξης τέτοιων «κινδύνων», προσπαθεί να στήσει ψεύτικα και εκβιαστικά διλήμματα και να προσδώσει άλλοθι δημοκρατικότητας στη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της.

Ο ελληνικός λαός, όμως, αντιλαμβάνεται πολύ καλά πού αποσκοπούν οι βρώμικες όσο και επικίνδυνες μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι κυβερνώντες. Κυρίως, όμως, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο κίνδυνος δεν προέρχεται από τον Γλίξμπουργκ, αλλά από αυτούς που τον κινούν σαν μαριονέτα, για να δώσουν ώθηση στην επίθεση ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα. Δε χάνουν, λοιπόν, από τα μάτια τους το «στόχο», που δεν είναι άλλος από την αντίσταση και ανατροπή του νεοφιλελεύθερου - «δεξιού» ή «αριστερού» - μονόδρομου...