Μονιμότερο και πιο σταθερό χαρακτήρα προσλαμβάνουν οι αντιθέσεις μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ, οι οποίες δεν καταβάλλουν πλέον καμία προσπάθεια συγκάλυψης και γεφύρωσής τους. Ο «διχασμός» στο Συμβούλιο Ασφαλείας με αφορμή το δεύτερο ψήφισμα ΗΠΑ -Βρετανίας, αλλά και η παταγώδης αποτυχία των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ για "κοινή στάση", έρχονται να ενισχύσουν την εκτίμηση ότι ο πόλεμος κατά του Ιράκ αποτελεί τον «καταλύτη» για τη διαμόρφωση νέων συσχετισμών, «μπλοκ» και συμμαχιών σε πλανητικό επίπεδο. Βάση των αντιθέσεων παραμένει πάντα η ιμπεριαλιστική κατάκτηση και μοιρασιά των αγορών και του κόσμου, η εγκαθίδρυση μιας αμερικανικής αυτοκρατορίας, η υποταγή των πάντων στη «νέα Ρώμη»...

Ο γαλλογερμανικός άξονας επιχειρεί να «αυτονομηθεί» για να ενισχύσει τη θέση του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, αλλά η ΕΕ δεν είναι αποκλειστικά «δικό του» οικοδόμημα. Δικαιώματα «ιδιοκτησίας» έχουν, από την αρχή είχαν, οι Αμερικανοί, οι οποίοι βέβαια όχι μόνο δεν πρόκειται να παραιτηθούν απ' αυτά, αλλά θα επιχειρήσουν να τα μεγαλώσουν... Κανένας δεν είναι προφήτης για να «διαβάσει» το μελλοντικό χάρτη του πλανήτη, όπως αυτός θα διαμορφωθεί μετά τις «τεκτονικές» ενδοϊμπεριαλιστικές συγκρούσεις. Είναι όμως σίγουρο ότι θα καθορίσουν και το χάρτη της περιοχής μας, τη «λύση» του Κυπριακού, τη «διευθέτηση» στο Αιγαίο, κ.ο.κ.

Σίγουρο είναι επίσης ότι ο ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί συχνά τον πόλεμο για να επιτυγχάνει τους στόχους του. Επιβάλλεται λοιπόν, οι λαοί να μην πέσουν στην παγίδα και να υποστηρίξουν τα συμφέροντα τού ενός ιμπεριαλιστή σε βάρος του άλλου, ούτε να χωριστούν στα «στρατόπεδα» που θα διαμορφώσουν σε αυτή τη βάση. Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι προσφέρουν πολύτιμη πείρα... Οι ιμπεριαλιστές έχουν να μοιράσουν τα μερίδια από την καταλήστευση του «πλούτου των εθνών». Οι λαοί όμως θέλουν να τον διαφεντεύουν για λογαριασμό τους.