Με αφορμή την προγραμματισμένη για αύριο Παρασκευή 21 Μάρτη στις Βρυξέλλες Σύνοδο Κορυφής των αρχηγών κρατών της ΕΕ, η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» επισημαίνει:

Α. Η Σύνοδος διεξάγεται στο «και ένα» της γενίκευσης ενός μαζικού εγκλήματος σε βάρος του ιρακινού λαού, αλλά και όλων των λαών γενικότερα.

Οι εξελίξεις αυτές είναι το αποτέλεσμα της «νέας τάξης πραγμάτων», που μαζί σχεδίασαν, σχεδιάζουν και υλοποιούν Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, παρά τις μεταξύ τους ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που το κυνήγι της «λείας» και η κρίση του συστήματος οξύνει.

Β. Ο πόλεμος αυτός θα μπορούσε να εμποδιστεί, αν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ενδιαφέρονταν σοβαρά για την ειρήνη και δεν παζάρευαν τους όρους συμμετοχής τους στο μακελειό ή, στην καλύτερη περίπτωση, τους όρους της ιμπεριαλιστικής τους «ειρήνης».

Γ. Είναι απολύτως βέβαιο ότι οι συζητήσεις και οι αποφάσεις των ηγετών της ΕΕ θα στοχεύουν, πριν από όλα, στη βελτίωση των όρων συμμετοχής του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και των διαφόρων κρατών στο ξαναμοίρασμα του κόσμου, που εδώ και χρόνια βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.

Δ. Οι αποφάσεις τους θα χειροτερεύουν τους όρους, με τους οποίους οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη πωλούν την εργατική τους δύναμη (δηλαδή, μεγαλύτερος χρόνος στην εργασία, ακόμα πιο ελαστικές συμβάσεις εργασίας και ωράρια, μικρότεροι μισθοί και συντάξεις, αύξηση ορίων ηλικίας, ιδιωτικοποιήσεις, κυρίως στους τομείς Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας - Ασφαλίσεων).

Ε. Η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» καλεί σε γενίκευση της αντιπολεμικής δράσης, σε καταγγελία και ανυπακοή απέναντι στις «συμμαχικές υποχρεώσεις», που επικαλείται η κυβέρνηση, απαιτώντας:

• Το άμεσο σταμάτημα του πολέμου.
• Το κλείσιμο της βάσης της Σούδας.
• Την επιστροφή όλων των ένοπλων τμημάτων της χώρας μας.
• Το σταμάτημα κάθε διευκόλυνσης στη διεξαγωγή αυτού του μακελειού.

Καλεί κάθε εργαζόμενο -η να μετατρέψουν το κάθε εργοστάσιο, το κάθε γραφείο, το κάθε γιαπί, τον κάθε χώρο δουλιάς σε «κάστρο» αντίστασης ενάντια στον πόλεμο και ενάντια στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής. Αποφάσεις, που χειροτερεύουν τους όρους ζωής και εργασίας των εργαζομένων στην Ευρώπη και όχι μόνον.