Είχα περάσει πριν λίγες μέρες απ' τον ΟΑΕΔ, κι είχα δει γραμμένο το σύνθημα πάνω σ' έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή: «Στο περιθώριο η ανεργία... όχι ο άνθρωπος»! Σκεπτόμουν πόσο υποκριτικό ήταν αυτό, όταν η πρακτική τους είναι εις βάρος των εργαζομένων, σ' όλη την ΕΕ. Στο Ναύπλιο υιοθετήθηκαν τα εξής: Περισσότερη ελεύθερη αγορά εργασίας, μεγαλύτερη κινητικότητα, ελαστικότερες μορφές εργασίας. Οι ντιρεκτίβες των Ευρωπαίων ηγετών Σρέντερ, Μπλερ, Σιράκ προς τον προεδρεύοντα της ΕΕ, Σημίτη, για τη συνδιάσκεψη της Θεσ/κης: Ζητούν, άνευ ετέρου, το αμερικανικό μοντέλο εργασίας! Το οποίο σημαίνει όλο και περισσότερο εκτεταμένη εφαρμογή μερικής απασχόλησης, περιορισμένα εργατικά δικαιώματα, κατάργηση του ορίου απολύσεων, πλήρη ελευθερία «κινητικότητας» εργαζομένων, στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα. Η λυκοσυμμαχία, στις πλάτες των εργαζομένων, υιοθετεί πλήρως ό,τι θα συμβάλει ώστε η ΕΕ να γίνει πιο ισχυρή στο σημερινό αδυσώπητο οικονομικό ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ.

Αλλά αυτή η μέθοδος «καταπολέμησης της ανεργίας», δηλαδή ο πόλεμος εναντίον των εργαζομένων και των ανέργων (στην πράξη), δε γίνεται για πρώτη φορά. Τα ίδια έλεγαν απ' το 1982. Στο μεταξύ, η ανεργία στις χώρες της ΕΕ έχει τριπλασιαστεί, και περισσότερο η μακροχρόνια ανεργία, που οδηγεί εκατομμύρια εργαζομένων της ΕΕ στο περιθώριο της ζωής. Στο ίδιο μήκος κύματος η κυβερνητική ΓΣΕΕ, με το γγ της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), Ε. Καρμπάλιο να δηλώνει: «Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Η αγορά εργασίας αλλάζει συνεχώς, μαζί με την οικονομία και τους νέους τομείς που εμφανίζονται. Συνεπώς, αλλάζει και η φύση της εργασίας»! Κι έτσι, βάζουν στόχο τη διαχείριση αυτής της αλλαγής!!! Να φάμε δηλαδή κανένα ξεροκόμματο και να οδηγηθούμε σε συσσίτια φιλανθρωπίας, όπως στις ΗΠΑ!

Είναι φανερό ότι το ευρωπαϊκό κεφάλαιο χρεώνει την ανεργία στις «διεκδικήσεις των εργαζομένων». Οι επιπλέον χρεώσεις (εισφορές Κοινωνικής Ασφάλισης, αυξήσεις μισθών), λένε, επιβαρύνουν τους εργαζομένους, κατ' επέκταση την ανεργία! Σ' αυτό το κλίμα «καλούν» και τους μικρομεσαίους αγρότες: Τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας αντί να καταργηθούν, χειροτερεύουν. Αυξάνονται. Υπολογίζονται με χειρότερο τρόπο και ροκανίζουν το εισόδημά τους. Βάζουν εκτός από το πλαφόν τους περιορισμούς της ΕΕ, νέους περιορισμούς σε ατομικό επίπεδο. Μπαίνουν όρια στα στρέμματα που μπορούν να καλλιεργήσουν (ΟΣΔΕ) και στα κιλά που μπορούν να παραδώσουν (βαμβάκι). Επιβάλλουν στους φτωχούς-μεσαίους αγρότες ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια. Αντιαγροτική- αντεργατική η πολιτική της ΕΕ. Ολο και πιο επώδυνα για τους εργαζόμενους, τους αγρότες τα μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις. Είναι μακράν των πολιτών οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Διευρύνουν την ανισότητα. Ορέγονται, καθισμένοι στις πολυθρόνες τους, τα υπερκέρδη. Είναι χαρακτηριστικό της φύσης του κεφαλαίου ο κυνισμός, των «δεινοσαύρων» του ιμπεριαλισμού. Ας τους «πολιορκήσουμε» από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Εκεί στη Θεσσαλονίκη, με το ΠΑΜΕ και τη «Δράση».