Πολλά ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την επικαιροποίηση του καταλόγου των φαρμάκων, που χορηγεί το ΙΚΑ απευθείας στον ασφαλισμένο. Είναι μια πρακτική που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια για 175 σε σύνολο 6.000 φαρμάκων, αξίας 300-13.500 ευρώ.

Και δε μας βρίσκει σύμφωνους η πρακτική αυτή, βέβαια, αλλά και η μεγάλη φασαρία, που έγινε, μόνον ερωτηματικά μας δημιούργησε, μια και γνωρίζουμε, πως καιροφυλακτούν τεράστια κέντρα με εξίσου τεράστια συμφέροντα.

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, το βασικό πρόβλημα παραμένει. Τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων, των φαρμακο-εισαγωγέων, κλπ., κλπ. είναι τεράστια, γιατί οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων πληρώνουν τα φάρμακα σε υπέρογκες τιμές, είτε τα πληρώνουν απ' ευθείας είτε μέσω των Ταμείων τους. Γιατί, με δυο λόγια, η πολιτική των κυβερνώντων έχει καταστήσει τους εργαζόμενους αιχμάλωτους όσων έχουν κάνει το φάρμακο πηγή πλουτισμού. Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε, ότι κάποια δειλά και αποσπασματικά μέτρα προς την αντίθετη κατεύθυνση (κρατική φαρμακοβιομηχανία, κρατική φαρμακαποθήκη, κλπ.), έχουν εγκαταλειφθεί εδώ και αρκετά χρόνια;

Αν αντιμετωπίζουν τα φάρμακα ως κοινωνικό αγαθό -όπως πράγματι είναι- και όχι ως εμπόρευμα, όσοι τσακώνονται τελευταία για την εξυπηρέτηση δήθεν των ασφαλισμένων και, ιδιαίτερα οι εκπρόσωποι του δικομματισμού, ας τα χορηγούν δωρεάν. Αλλιώς αποδεικνύονται «έμποροι» των αναγκών των αρρώστων -και μάλιστα στην προεκλογική περίοδο.