«Ηρθαμε εδώ ακολουθώντας έναν μακρύ και ακανθώδη δρόμο, μετά από ιστορικές περιπέτειες, χτυπήματα του πεπρωμένου, ατυχίες».

(Σ.σ.: Το «χτύπημα της μοίρας» και η «ατυχία» ήταν ο σοσιαλισμός και η ΕΣΣΔ...).

«Και σήμερα ήρθαμε για να εκφράσουμε όλοι την ελπίδα μας και να δείξουμε όλοι την προθυμία μας για προσχώρηση στην ΕΕ (...) Θέλουμε να προσχωρήσουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση (...) Θέλουμε να προσχωρήσουμε σε ένα σύνολο αξιών που κατοχυρώνονται στην Ευρώπη. Πιστεύουμε στις ίδιες αυτές αξίες, στην αξία της ανθρώπινης ζωής, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου (...) Στην ευρωπαϊκή ιστορία η Λετονία δεν είναι η μόνη χώρα που έχει μαύρες σελίδες στην ιστορία της. Δεν έχουμε πολλά κράτη στην Ευρώπη που μπορούν να πουν ότι είχαν μόνο ευτυχείς ημέρες στην ιστορία τους (...)».

(Σ.σ.: Οι «μαύρες σελίδες» στην ιστορία της Λετονίας ήταν η εκδίωξη των Γερμανών από τον Κόκκινο Στρατό...).

«Εμείς οι Λετονοί εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την προσχώρησή μας σε αυτή την Κοινότητα, πιστεύουμε στην Ευρώπη και πιστεύουμε στο μέλλον της Ευρώπης».

***

Τα αποσπάσματα (και όχι φυσικά τα παρένθετα σχόλια - αυτά είναι δικά μας) είναι από την ομιλία της Προέδρου της Λετονίας, Vaira Vike Freiberga, στη Στοά του Αττάλου, στις 16/4/2003, κατά την πράξη προσχώρησης των 10 νέων χωρών στην ΕΕ.

Μετά την ομιλία της κυρίας Προέδρου, η Στοά εσείσθη από τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα των εκπροσώπων της ευρωενωσιακής Δημοκρατίας (Σρέντερ, Σιράκ, Μπλερ και - φυσικά - ο προεδρεύων Σημίτης).

***

Εχει κανένα νόημα να υπενθυμίζουμε το γλοιώδη αντικομμουνισμό αυτής της «φάρας» που σήμερα κυβερνάει τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες; Εχει κανένα νόημα να μιλάμε για το «ποιόν» της δημοκρατίας στην ΕΕ, που ανοίγει τις αγκάλες της σε αυτά τα φασισταριά;

Εχει! Διότι στη Λετονία της κυρίας Προέδρου, στη «μετασοσιαλιστική» Λετονία, στη Λετονία-μέλος της ΕΕ, στη Λετονία υπέρ της οποίας χειροκροτούν οι Σρέντερ, Μπλερ, Σιράκ και Σημίτης, ήδη στήθηκε μνημείο τιμής και μνήμης για τα Ες-Ες!!!