Δεν πήγαν στο Ιράκ για να φύγουν οι ιμπεριαλιστές. Το αρχικό σχέδιο, καταστρωμένο δέκα χρόνια νωρίτερα, ήταν σαφέστατο: Το Ιράκ είναι μόνον η αρχή. Θα μείνουμε για δεκαετίες, διαμήνυσε προς κάθε κατεύθυνση προχτές ο Τζ. Μπους. Τουλάχιστον μέχρι να εξαντληθούν τα πλούσια αποθέματα πετρελαίου, θα μπορούσε να γίνει σαφέστερος. Και για όποιον δεν κατάλαβε, ο «πλανητάρχης» έβαλε εκ νέου στο στόχαστρο «τα ανελεύθερα καθεστώτα» της περιοχής, φροντίζοντας βέβαια να εξαιρέσει τα «κατασκευής CIA». Την κατοχή του Ιράκ την ήθελαν πάση θυσία, για να έχουν «δικό τους κράτος». Γι' αυτό απέρριπταν και, τη μία μετά την άλλη, όλες τις, ταπεινωτικές για το Ιράκ, προτάσεις από την πλευρά του Σαντάμ Χουσεΐν.

«Στρατηγική προώθησης της ελευθερίας» στη Μ. Ανατολή, είναι ο κωδικός της νέας ιμπεριαλιστικής επιχείρησης, που δεν αποσκοπεί μόνο στην ανατροπή μη αρεστών καθεστώτων και κυβερνήσεων, αλλά και στην κατάκτηση χωρών και την υπαγωγή τους απευθείας στην «αυτοκρατορία» με την τοποθέτηση «φρουράς» και «επάρχου» στην κάθε μία. Αυτοαναγορεύτηκε δικαστής του πλανήτη ο Αμερικανός Πρόεδρος και απονέμει δικαιοσύνη... στο Ιράν, εν ονόματι των «δημοκρατικών αξιώσεων των πολιτών του»! Ο Μπους θα φωνάζει όλο και πιο δυνατά «ελευθερία στη Μ. Ανατολή», μήπως και σκεπάσει τη φωνή των λαών και της ιρακινής αντίστασης, που αξιώνουν «Λευτεριά στο Ιράκ», «Γιάνκηδες στα σπίτια σας»...

Μόνον ατυχής και άστοχος δεν ήταν ο παραλληλισμός του Μπους, όταν συνέδεσε την αμερικανική επέμβαση στην Ελλάδα το 1947 με τη σημερινή κατάσταση στο Ιράκ. Από τη σκοπιά των ιμπεριαλιστών, η επέμβαση στη χώρα μας ήταν η πρώτη «μάχη» για την επιβολή της αμερικανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Τότε, το 1945-1950, «παίχτηκαν όλα». Ηταν «η χρυσή εποχή» για την αμερικάνικη αυτοκρατορία, όπως τη βάφτισε ο Γκορ Βιντάλ...