Ο I. K. Πρετεντέρης (Ι.Κ.Π.) σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ (4-11-2003) γράφει: «Μέσα στη βροχή καμιά πενηνταριά άτομα με πλακάτ έκλεισαν την οδό Σταδίου. Αλλοι πενήντα έκλεισαν με την ίδια μέθοδο την οδό Πανεπιστημίου. Οι ίδιοι ακροατές μπορούσαν ν' ακούσουν τον ίδιο ομιλητή επί του πεζόδρομου της Κοραή... Αυτοί προτίμησαν να κλείσουν δύο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, να βυθίσουν το κέντρο σε κυκλοφορικό χάος και να ταλαιπωρήσουν μερικές χιλιάδες ανθρώπους που δεν τους έφταιγαν σε τίποτα... Αμέσως μετά έκαναν πορεία προς το υπουργείο Οικονομίας».

Στην κοινωνία υπάρχουν δικαιώματα που συγκρούονται, όπως το δικαίωμα του συνέρχεσθαι (σε στάση ή κίνηση) και της μετακίνησης (με ιδιωτικό ή δημόσιο μέσο). Στην περίπτωση αυτή πρέπει να διακρίνουμε τα δικαιώματα σε υπέρτερα και «υποδεέστερα». Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι υπέρτερο του δικαιώματος της μετακίνησης. Κι αυτό γιατί έχει καταχτηθεί ύστερα από αγώνες, παίζει ζωτικό ρόλο για την υπεράσπιση όλων των άλλων δικαιωμάτων, βοηθάει αποφασιστικά στην πρόοδο της κοινωνίας. Ανάλογο παράδειγμα είναι το δικαίωμα του πολίτη να είναι μέλος κόμματος και το δικαίωμα της ατομικής ελευθερίας. Η συμμετοχή σε κόμμα περιορίζει το δικαίωμα της έκφρασης του πολίτη-μέλους. Αλλά επειδή το κόμμα παίζει βασικό ρόλο για να ασκηθούν ζωτικά δικαιώματα, όπως, παραδείγματος χάριν, το δικαίωμα της έκδοσης εφημερίδας κλπ., γι' αυτό υπερισχύει.

Καταλαβαίνουμε βέβαια τη στεναχώρια του Ι.Κ.Π. για τις συγκεντρώσεις μια και αυτές προβάλλουν τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών οργανώσεων. Αλλά αυτό είναι συνταγματικό δικαίωμα και υπεύθυνοι πώς θα το ασκούν είναι οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα. Δεν μπορεί να το καθορίζει το «Βήμα» και οι Γερμανοί μέτοχοι.