Η Νεολαία και ο Αγώνας μπήκαν από την είσοδο της τηλεόρασης που υπήρχε στο τέλος κάθε δρόμου. Το μαγαζί ήταν μακιγιαρισμένο και οι σάπιοι τοίχοι του καλυμμένοι με γλάστρες και αμερικάνικες διαφημίσεις. Ανάλογα ντυμένοι υπάλληλοι καλούσαν με προεκλογικά χαμόγελα τη Νεολαία και τον Αγώνα να συμμετέχουν σε διάφορα παιχνίδια.

Τ' αφεντικά από το δωμάτιο της πλουτοκρατίας είδαν από τα κλειστό κύκλωμα στο monitor τη Νεολαία και τον Αγώνα να ψάχνουν αγανακτισμένοι την έξοδο. Εδωσαν όμως εντολή στον ανώτερό τους υπάλληλο. Τους πρόλαβε στην πόρτα. Εκοψε χασίσι από τη γλάστρα που είχε φέρει από το μπαλκόνι του σπιτιού του, κι έστριψε δύο τσιγαριλίκια να προσφέρει στους νέους. Εξω περνούσε μια διαδήλωση. Η Νεολαία και ο Αγώνας δρασκέλισαν το παρελθόν κι έσμιξαν με τους εργατικούς. Ο ανώτερος υπάλληλος βλαστήμησε κάτι στη μητρική του γλώσσα κι άναψε το τσιγαριλίκι. «Τουλάχιστον έχω καβάτζα ένα τσιγαριλίκι» φάνηκε να σκέφτεται στην επερχόμενη μαστούρα.