Να εξιλεωθεί από το αμαρτωλό, αντιασφαλιστικό του έργο που άσκησε ως κυβέρνηση όλη την προηγούμενη δεκαετία, επιχειρεί από προχτές το ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τη δημοσιοποίηση του νέου και άκρως νεοφιλελεύθερου προγράμματος της ΝΔ. Πρωτοκλασάτα στελέχη του, μεταξύ των οποίων ο υπουργός Εργασίας και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος, κατηγορούν τη ΝΔ ότι επιχειρεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα της περιόδου 1990-1993.

Και πράγματι η ΝΔ δεν κρύβει ότι ακριβώς αυτή την πολιτική και ακόμα χειρότερη θα εφαρμόσει, αν ξαναπάρει την κυβερνητική εξουσία. Ομως γιατί διαμαρτύρεται το ΠΑΣΟΚ; Τίνος άραγε την πολιτική εφαρμόζει για 10 χρόνια τώρα; «Ο κόσμος το 'χει τούμπανο...» και αυτοί κρυφό καμάρι! Αλλά όση δημαγωγία και αν εξαπολύσουν δεν μπορούν να κρύψουν από τους εργαζόμενους ότι: Η πολιτική της ΝΔ είναι εδώ. Και εφαρμόζεται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σκληρά και απαρέγκλιτα. Οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ είναι σε απόλυτη ισχύ. Και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ τους προστατεύουν μέχρι κεραίας.

Συνεχίζουν, λοιπόν, να είναι σε ισχύ και να εφαρμόζονται σε βάρος των συνταξιούχων, τόσο οι νόμοι της ΝΔ που το ΠΑΣΟΚ - ας σημειωθεί - έλεγε ότι θα τους καταργήσει, όσο και αυτοί που μετά το 1993 ψήφισε το ίδιο.

«Ζει και βασιλεύει» ο νόμος 1902/90, με τον οποίο αποσυνδέθηκαν οι κατώτερες συντάξεις του ΙΚΑ από τα 20 ημερομίσθια του Ανειδίκευτου Εργάτη. Σε τρία εκατομμύρια δραχμές ανέρχονται οι απώλειες κάθε συνταξιούχου από το 1991, εξαιτίας αυτής και μόνης της ρύθμισης. Ναι, το νόμο τον ψήφισε η ΝΔ. Ποιος όμως τον εφάρμοσε μετά το 1993; Τον κράτησαν σε εφαρμογή και οι τρεις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Και ας υποσχόταν ως αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ ότι θα τον καταργήσει.

Με τον ίδιο νόμο, ο ελάχιστος χρόνος ασφάλισης στο ΙΚΑ, για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, αυξήθηκε από τα 4.050 ένσημα στα 4.500. Και αυτή τη διάταξη την κράτησε σε ισχύ το ΠΑΣΟΚ. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά την προηγούμενη μόλις εβδομάδα, στο νομοσχέδιο για τη διαδοχική ασφάλιση, το ΠΑΣΟΚ και με την υπογραφή του κ. Ρέππα, αύξησε και αυτό με τη σειρά του σε 4.500 ένσημα από τα 4.050 τον αναγκαίο χρόνο ασφάλισης για την κατοχύρωση δικαιώματος στην επικουρική σύνταξη.

Με το νόμο 2084/92 καθορίστηκαν νέες αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στο ΙΚΑ, στα ειδικά ταμεία και στο δημόσιο. Το χειρότερο, θεσμοθετήθηκε ειδικό καθεστώς για τους ασφαλιζόμενους, που θα άρχιζαν να εργάζονται μετά την 1/1/1993. Με το καθεστώς αυτό, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για τις γυναίκες αυξάνονταν στα 65 χρόνια και οι συντάξεις μειώνονταν στο 60% από το 80% του συντάξιμου μισθού.

Επιπλέον, σταδιακά δεν υπολογίζονταν στο συντάξιμο μισθό τα δώρα των εορτών και επιβαλλόταν χαράτσι στις συντάξεις από 1%-5%. Είναι το περίφημο ΛΑΦΚΑ, με το οποίο εφαρμόστηκε διπλή φορολογία στις ήδη χαμηλές συντάξεις. Η σταδιακή εφαρμογή του πρώτου μέτρου ολοκληρώθηκε επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ (2002). Την επιβολή εισφοράς την ανανέωσε το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2556/97 και την επέτεινε μέχρι το 2007 και πάλι το ΠΑΣΟΚ με νεότερη διάταξη.

Με το νόμο 2676/99, που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, μεταξύ άλλων περιορίζονται οι συντάξεις θανάτου, στους δικαιούχους, τουλάχιστον κατά 50%. Εάν οι δικαιούχοι σύνταξης λόγω θανάτου είναι κάτω των 40 ετών, η σύνταξη καταβάλλεται μόνο για 3 χρόνια.

Το 2001, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αφού ανέκρουσε πρύμνα, μπροστά στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στο πακέτο Γιαννίτση, επανήλθε το 2002 και ψήφισε τον αντιασφαλιστικό νόμο 2039.

Με το νόμο αυτό, το οικοδόμημα της ΝΔ ενισχύθηκε ακόμα παραπέρα. Ο κορμός, η στρατηγική που είχε χαράξει η ΝΔ στις αρχές της δεκαετίας του '90, διατηρήθηκε ακέραια και σταθεροποιήθηκε. Κύριο χαρακτηριστικό, η ισοπέδωση προς τα κάτω ασφαλιστικών δικαιωμάτων με τις ενοποιήσεις ταμείων και την υπαγωγή των ειδικών ταμείων στο ΙΚΑ. Ο νόμος του ΠΑΣΟΚ μείωσε παραπέρα τη συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης και διέγραψε και αυτός με τη σειρά του χρέη των εργοδοτών και του κράτους που είχαν συσσωρευτεί τα προηγούμενα έτη.

Η ίδρυση των «επαγγελματικών ταμείων» που προβλέπει ο συγκεκριμένος νόμος ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην ιδιωτική ασφάλιση, σε συνάρτηση με τη χειροτέρευση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ο συγκεκριμένος νόμος διατήρησε την αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης για τις γυναίκες (εργαζόμενες μετά το 1993) στα 65 χρόνια και ταυτόχρονα προβλέπει την επιμήκυνση του χρόνου συνταξιοδότησης για όλους, στα 67 χρόνια.

Για τους εργαζόμενους στο δημόσιο, στις ΔΕΚΟ και στα ειδικά ταμεία από το 2007 ο βαθμός αναπλήρωσης της σύνταξης από το 80% του συντάξιμου μισθού μειώνεται στο 70%. Επιπλέον μείωση επέρχεται και γιατί από τον τελευταίο μισθό, θα υπολογίζεται πλέον ο μέσος όρος των μισθών της τελευταίας πενταετίας.

Για τους δημόσιους υπαλλήλους επιβάλλεται νέα επιπλέον ασφαλιστική εισφορά για το επικουρικό τους ταμείο 2%. Παράλληλα η κυβέρνηση αποκτά τη δυνατότητα αποσύνδεσης των συντάξεων από το ύψος των μισθών. Οι δύο τελευταίες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις έγιναν με νόμους που ψηφίστηκαν από το ΠΑΣΟΚ, μόλις το τελευταίο δεκαήμερο και αφού είχαν προκηρυχτεί οι εκλογές.

Αυτά είναι μόνο ορισμένα από τα αντιασφαλιστικά μέτρα του δικομματισμού. Οι εργαζόμενοι από τη «Σκύλλα» της ΝΔ έπεσαν στη «Χάρυβδη» του ΠΑΣΟΚ. Και πλήρωσαν ακριβά τη διακυβέρνηση και των δύο εταίρων. Πέρα όμως από το νομοθετικό αντιασφαλιστικό έκτρωμα και των δύο, έχει σημασία να εξετάσουν οι εργαζόμενοι, το εργασιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο εφαρμόζονται οι συγκεκριμένοι νόμοι. Τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ δείχνουν ότι κατά μέσο όρο δύο εκατομμύρια μισθωτοί εργάζονται το χρόνο μόνο 200 ημέρες. Που σημαίνει ότι για να πάρουν πλήρη σύνταξη, ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα (10.500 ένσημα) απαιτούνται πάνω από 50 χρόνια δουλιάς.

Και είναι βέβαιο ότι οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, οι ωρομίσθιοι, αυτοί που αναγκάζονται να δουλεύουν με τις νέες ευέλικτες μορφές απασχόλησης δεν πρόκειται ποτέ να κατοχυρώσουν πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Μέσα σε αυτόν τον ζοφερό εργασιακό μεσαίωνα, ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ υπόσχεται στους εργοδότες και ανασφάλιστη εργασία.