Μακρά τηλεφωνική συνομιλία είχε προχτές ο Γ. Παπανδρέου με τον Αλβάρο ντε Σότο. Κι όπως έλεγαν οι συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, η συνομιλία ήταν σε «συγκρουσιακό κλίμα», ενώ έκανε καθαρό στον βοηθό του ΓΓ του ΟΗΕ ότι το «σχέδιο Ανάν» είναι απαράδεκτο.

Εντάξει, ας πούμε ότι όλ' αυτά έχουν έτσι ακριβώς, όπως λέγονται. Στην περίπτωση αυτή, όμως, υπάρχουν ορισμένα προβλήματα: Τώρα, κατάλαβε ο Γ. Παπανδρέου ότι είναι απαράδεκτο το σχέδιο Ανάν; Και γιατί είχε ριζικά διαφορετική γνώμη, όταν καμάρωνε για την επιτυχία του και πίεζε την ελληνοκυπριακή ηγεσία να υπογράψει τη συμφωνία της Νέας Υόρκης; `Η, μήπως, είχε αυταπάτες ότι θα άλλαζε στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, επειδή θα ...βοηθούσε η ΕΕ και θα γίνονταν δεκτές οι ενστάσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς; Τούτο, όμως, δεν μπορούσε, έτσι κι αλλιώς, να συμβεί, γιατί είχε ήδη αποδεχτεί τη συμφωνία της Νέας Υόρκης, η οποία σαφώς ορίζει ότι θα γίνονταν τελικά δεκτές μόνον όσες προτάσεις συμφωνηθούν και από τα δύο μέρη. Αρα, ακόμη κι αν ο Κ. Ανάν έκανε δεκτές τις προτάσεις των Ελληνοκυπρίων, αυτές θα συναντούσαν την άρνηση της Αγκυρας ή της τουρκοκυπριακής πλευράς.

Ας αφήσει, λοιπόν, κατά μέρος τις όψιμες ...τηλεφωνικές συγκρούσεις ο Γ. Παπανδρέου. Οι ευθύνες του είναι τεράστιες και εγκληματικές και δεν κουκουλώνονται με τίποτε.