Σίγουρα θα 'τριβαν τα μάτια τους στο υπουργείο Παιδείας και στο Μέγαρο Μαξίμου βλέποντας το ατέλειωτο νεανικό ποτάμι της οργής και της ελπίδας να πλημμυρίζει το κέντρο της Αθήνας και ταυτόχρονα να βλέπουν στην τηλεόραση ότι η ίδια και χειρότερη εικόνα υπήρχε σε όλες τις μεγάλες πόλεις της επαρχίας. Αν είχαν πέσει οι ίδιοι θύματα της γκρίζας προπαγάνδας τους και είχαν πιστέψει ότι ο αγώνας των μαθητών εκφυλίστηκε και έχουν απομείνει «μερικοί πυρήνες», τότε θα ένιωσαν σοκ. Οι χτεσινές μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις είχαν το άρωμα των περσινών ηρωικών αγώνων και είναι αντάξια συνέχειά τους. Ηταν πραγματικά μία γερή δόση ενθουσιασμού και αισιοδοξίας τα χτεσινά συλλαλητήρια, που ήρθαν «πάνω στην ώρα», τη στιγμή, δηλαδή, που η κυβερνητική προπαγάνδα κόντευε να επιβάλει τη γραμμή της, πως δηλαδή «τελειώσαμε τους μαθητές». Δεν έχουν όμως υπολογίσει καλά - ούτε μπορούν - ότι ο αγώνας των μαθητών είναι συνειδητός, υποκινείται από τη δίψα για τη μόρφωση και τη ζωή και έχει σαφή και συγκεκριμένο όραμα και στόχο: Το σπάσιμο των ταξικών και φασιστικών φραγμών. Εχουν το ολέθριο σφάλμα να πιστεύουν ότι μπορούν να τα βάλουν με το δίκιο των 16άρηδων και το μέλλον τους. Ο φόβος θα είναι όλος δικός τους.